Iστορίες του παλιού κινηματογράφου vol. 23 (pics & vids)
ΜE THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord
Όταν η «βίλλα των οργίων» έγινε... αμέρικαν μπαρ
Δεκάδες είναι οι ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, οι οποίες έχουν μείνει ιστορικές και χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα από τους Έλληνες στην καθημερινή τους ζωή. Αν όμως αναζητήσουμε την πιο γνωστή και την πιο «δυνατή», αυτή σίγουρα είναι η έκφραση «Τι το κάναμε εδώ, αμέρικαν μπαρ;», την οποία είχε...απαγγείλει για πρώτη φορά ο αξέχαστος Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, στην ελληνική ταινία του 1964, «Η βίλλα των οργίων», στην οποία πρωταγωνιστούσε ο ίδιος – μαζί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τη Μέλπω Ζαρόκωστα και την Κάκια Αναλυτή -, υποδυόμενος το ρόλο ενός αυστηρού διοικητή αστυνομικού τμήματος. Η ταινία αυτή είναι παραγωγή της Finos Film και πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης θεατρικής κωμωδίας του Γεράσιμου Σταύρου, η οποία παρουσιάστηκε στο θέατρο από τον θίασο Κώστα Ρηγόπουλου - Κάκιας Αναλυτή, με την τελευταία να επαναλαμβάνει τον θεατρικό της ρόλο και στο σινεμά. Στην ταινία, ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει και για την εξαιρετική ερμηνεία της Ρίτας Μουσούρη, στο ρόλο της ξεπεσμένης μεγαλοαστής που υπενοικιάζει τη βίλα της για σεξουαλικά όργια. Αξέχαστη και η δική της ατάκα «μιλάτε μου σας παρακαλώ στον πληθυντικό, θα με υποχρεώσετε, ξέρετε είμαι κόρη ναυάρχου». Ποια είναι όμως η υπόθεση της ταινίας; Ο Χάρης Ζάβαλος (Λάμπρος Κωνσταντάρας), ένας μεγαλοαστός πολιτικός, βρίσκεται παγιδευμένος από κάποιον υπάλληλο του (Ανδρέας Ντούζος) σε μια βίλλα όπου γίνονται σεξουαλικά όργια. Συλλαμβάνεται και στο αστυνομικό τμήμα που οδηγείται, συναντά την Βιολέτα (Κάκια Αναλυτή), με την οποία ο Ζάβαλος έχει αποκτήσει ένα νόθο παιδί. Από διαβολική σύμπτωση, η Βιολέτα γίνεται η κάτοχος ενός καρνέ γεμάτο ονόματα της υψηλής κοινωνίας που εμπλέκονται στο σεξουαλικό σκάνδαλο της βίλλας. Ο Ζάβαλος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποκτήσει το καρνέ, η Βιολέτα όμως τον εκβιάζει ζητώντας του να αναγνωρίσει το παιδί, κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει, καθώς ο Ζάβαλος είναι ήδη αρραβωνιασμένος. Το σενάριο ήταν του Γεράσιμου Σταύρου και η σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου. Η ταινία αποτελεί μια ακόμα χαρακτηριστική ηθογραφία εποχής και η αλήθεια είναι πως προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι σήμερα τέτοια συμβάντα θεωρούνται καθημερινά, συχνότατα και...φυσιολογικά. Μια ακόμα ένδειξη ότι εκείνη η εποχή με τις δυσκολίες που είχε, παρέμενε στο βάθος της με αρχές και αξίες που πάλευε να διατηρήσει ζωντανές. Κάτι που φυσικά στα χρόνια που ακολούθησαν, η κοινωνία δεν κατάφερε να επιτύχει. Στη «Βίλλα των οργίων» πρωταγωνιστούν ακόμα οι Γιάννης Βογιατζής, Χρήστος Πάρλας, Άρης Μαλιαγρός, Δημήτρης Νικολαϊδης, Σούλη Σαμπάχ, Μαρία Μπονέλου, Δημήτρης Μπισλάνης, Χρήστος Δοξαράς, Γκόλφω Μπίνη, Νίκος Τσούκας, Λίλιαν Σουρτζή. Η μουσική ήταν του Γιώργου Μουζάκη και στο τραγούδι εμφανίζονταν οι Μανώλης Χιώτης-Μαίρη Λίντα. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 17 Οκτωβρίου του 1964 και στην πρώτη της προβολή «έκοψε» 170.234 εισιτήρια.
Δουλειές του ποδαριού, αλλά και του...κεφαλιού
Δεν ήταν πολλές οι ταινίες που ο μοναδικός Θανάσης Βέγγος γύρισε με την Finos Film. Ή τουλάχιστον δεν ήταν τόσες όσες θα μπορούσε να ήταν και όσες θα μπορούσε να δικαιολογήσει η δυναμική και η απήχηση του κορυφαίου αυτού Έλληνα κωμικού ηθοποιού στους Έλληνες. Το γεγονός μπορεί να ήταν τυχαίο, μπορεί και όχι. Κάποιοι έχουν πει ότι στον Φίνο δεν άρεσε ιδιαίτερα η προσπάθεια του Βέγγου να κάνει μόνος του ταινίες, αλλά και ο ίδιος ο Βέγγος δεν ήταν από τους ανθρώπους που έμπαιναν εύκολα σε καλούπι. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι και οι δύο έτρεφαν απεριόριστη συμπάθεια ο ένας για τον άλλον. Μια από τις λίγες ταινίες που γύρισε ο Φίνος με πρωταγωνιστή τον Βέγγο ήταν και η ταινία «Δουλειές του ποδαριού», η οποία γυρίστηκε το 1962 και ήταν συμπαραγωγή του Φίνου, του Στέλιου Τατασόπουλου, αλλά και του Φραγκίσκου Μανέλλη, ο οποίος επίσης πρωταγωνιστούσε στην ταινία. Η οποία σημειωτέον δεν πήγε καλά, αφού στην πρώτη προβολή της έκοψε τη χρονιά εκείνη 33.284 εισιτήρια και πήρε την 20η θέση από τις 68 ταινίες εκείνης της χρονιάς. Όσον αφορά στην υπόθεση, δύο φουκαράδες συγκάτοικοι, ο Μήτρος και ο Μητρούσης, αγωνίζονται να επιβιώσουν κάνοντας δουλειές του ποδαριού, από τον περιπτερά της γειτονιάς μέχρι τον εστιάτορα. Προσπαθούν δε να ξεγελάσουν τους πιστωτές τους, πουλώντας τους υποσχέσεις για ένα φάρμακο κατά της τριχόπτωσης που παρασκευάζουν. Οι πιστωτές τους όμως όταν καταλαβαίνουν ότι έχουν πέσει θύματα απάτης, τους παίρνουν στο κυνήγι, αλλά χωρίς να ξέρουν οι δύο φουκαράδες ότι ένας ευφυής βιομήχανος τελειοποιεί το φάρμακο τους. Μέσα από αυτό βρήκε το συστατικό που του έλειπε και τελικά έφτιαξε ένα αποτελεσματικό φάρμακο κατά της φαλάκρας, κάνοντας πλούσιους τους δύο φουκαράδες. Η σκηνοθεσία ήταν του Στέλιου Τατασόπουλου και το σενάριο του Θόδωρου Τέμπου. Εκτός από τον Βέγγο και τον Μανέλη, στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Λαυρέντης Διανέλλος, Γιάννης Σπαρίδης, Ράλλης Αγγελίδης, Σταύρος Ιατρίδης, Γοργώ Χρέλια, Γιώργος Λόης, Παναγιώτης Καραβουσιάνος, Τούλα Δράκου, Νανά Βιοπούλου, Γιώργος Βελέντζας, Γιώργος Ρόης, Κώστας Ντίνος, κ.α. Η μουσική ήταν του Γιάννη Βέλλα και στο τραγούδι εμφανίζονταν η Λάουρα. Το δίδυμο Βέγγου-Μανέλη, ως Μήτρος και Μητρούσης, συμμετείχε και σε μια ακόμα ταινία, με τίτλο «Ο Μήτρος και ο Μητρούσης στην Αθήνα».
Η «Στεφανία» του Δαλιανίδη και η ταινία με δύο φινάλε...
Μπορεί ο Γιάννης Δαλιανίδης να έχει μείνει στη συνείδηση των Ελλήνων ως ο σκηνοθέτης των «χρυσών» μιούζικαλ της δεκαετίας του 1960, αλλά η αλήθεια είναι πως οι ικανότητές του ήταν ακόμα μεγαλύτερες, έστω κι αν ο ίδιος δεν το παραδέχθηκε ποτέ. Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις τον είχαν ρωτήσει γιατί γύρισε τόσα πολλά μιούζικαλ και η απάντησή του ήταν η εξής: «Γιατί μόνο μιούζικαλ ήξερα να κάνω καλά». Κάτι φυσικά που δεν ισχύει. Και δεν ισχύει, διότι πολύ απλά ο Γιάννης Δαλιανίδης ήταν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες και δραματικών ταινιών. Όπως οι ταινίες που γύρισε το διάστημα 1962-1967 με πρωταγωνίστρια την υπέροχη Ζωή Λάσκαρη. Ταινίες που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τολμηρά, κοινωνικά δράματα. Ένα από αυτά ήταν και η ταινία «Στεφανία», στην οποία πρωταγωνιστούσε η Λάσκαρη, αλλά και ο Σπύρος Φωκάς. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα της Νέλλης Θεοδώρου «Η Στεφανία στο Αναμορφωτήριο» και θεωρήθηκε πολύ τολμηρή για την εποχή της. Όπως αναφέρει η Finos Film, «αν και η αφίσα της ταινίας έγραφε "Στεφανία - Αυστηρώς Ακατάλληλον", ο Γιάννης Δαλιανίδης κατάφερε να κρατήσει μια ισορροπία μεταξύ τολμηρού και αξιοπρεπούς για το αστικό κοινό της Ελλάδας». Αυτό που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για την ταινία είναι ότι είχαν γυριστεί δύο φινάλε, ένα για την πόλη της Αθήνας, στο οποίο η πρωταγωνίστρια δολοφονείται και ένα για την επαρχία, στο οποίο βρίσκει την ευτυχία της. Τελικά, επικράτησε το πρώτο φινάλε. Ποια ήταν όμως η υπόθεση της ταινίας; Η Στεφανία, μια όμορφη και ευκατάστατη κοπέλα, καταλήγει στο αναμορφωτήριο εξαιτίας της διεφθαρμένης ζωής στην οποία την έχει οδηγήσει ο πατριός της. Πρόθεσή της είναι η απόδραση, αλλά όταν εμφανίζεται ο γιατρός Δαπόντε, με τον οποίο ήταν ερωτευμένη στα μαθητικά της χρόνια, αλλάζει γνώμη και γίνεται βοηθός στο ιατρείο του. Αποφασίζει να του γράψει μια επιστολή, εξηγώντας τί της συνέβη και πώς κατέληξε στο αναμορφωτήριο. Ο γιατρός γοητεύεται απο την Στεφανία και της προτείνει να παντρευτούν και να την πάρει μακριά από αυτό το μέρος. Η Στεφανία, όμως, φεύγοντας από το αναμορφωτήριο, δέχεται τη βίαιη ερωτική επίθεση του φύλακα του ιδρύματος (Σπύρος Καλογήτου), τον οποίο θα απωθήσει προκειμένου να συναντήσει τον μέλλοντα σύζυγό της. Το σενάριο και η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη και στην πρώτη προβολή της η «Στεφανία», στις 9 Ιανουαρίου 1967, «έκοψε» 438.186 εισιτήρια. Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Λευτέρης Βουρνάς, Σπύρος Καλογήρου, Δέσπω Διαμαντίδου, Τασσώ Καββαδία, Κάκια Παναγιώτου, Ρένα Χρηστάκη, Σούλα Αθανασιάδου, Άγγελος Μαυρόπουλος, Τούλα Λιακοπούλου, Δημήτρης Μπισλάνης, Ηρώ Κυριακάκη, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Καίτη Τριανταφύλλου, Σούλης Θεοδώρου, Γκόλφω Μπίνη, Βαγγέλης Πλοιός, Ειρήνη Τούσκα, Ειρήνη Κουμαριανού, Βύρων Πάλλης, Νόρα Βαλσάμη, κ.α. Η μουσική ήταν του Μίμη Πλέσσα.
Μιας πεντάρας νιάτα, το στεγαστικό, η ανεργία και η ζήλια του συζύγου
Το στεγαστικό πρόβλημα, η ανεργία και η σεξουαλική παρενόχληση αποτελούν το τρίπτυχο στο οποίο στηρίχθηκε μια από τις πλέον χαρακτηριστικές ηθογραφίες εποχής, η ελληνική ταινία «Μιας πεντάρας νιάτα», η οποία γυρίστηκε το 1967 από την εταιρεία Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, με πρωταγωνιστές τους εξαίσιους Στέφανος Φωτίου και Έλλη Λαμπέτη. Τι θέματα διαπραγματεύεται η ταινία; Το πρόβλημα που βιώνει ένα νιόπαντρο ζευγάρι που θέλει να αποκτήσει τη δική του στέγη αλλά δεν έχει τα χρήματα και σκέφτεται να δανειστεί. Το πρόβλημα της γυναίκας που θέλει να δουλέψει αλλά ο άνδρας της δεν της το επιτρέπει από φόβο μη «ξεμυαλιστεί». Το –διαχρονικό; - πρόβλημα να προτιμάται η πρόσληψη ανύπανδρων γυναικών από τις επιχειρήσεις, αλλά και το μέγα ζήτημα των σπουδών που δεν διασφαλίζουν πάντα ένα αντίστοιχο επαγγελματικό μέλλον. Θέματα απολύτως σύγχρονα, τα οποία η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων έφερε και πάλι στο προσκήνιο, αφού είναι γνωστό ότι σε περιόδους κρίσης, οι κοινωνίες επιστρέφουν σε πιο συντηρητικές απόψεις. Η ταινία «Μιας πεντάρας νιάτα» στηρίχθηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη, το οποίο γνώρισε εξαρχής μεγάλη επιτυχία στο θέατρο. Πρωτοανέβηκε το καλοκαίρι του 1965 στο θέατρο Μινώα από την «Ελληνική Λαϊκή Σκηνή» της Χριστίνας Σύλβα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Νικολαΐδη. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του συνεχίστηκε και τον επόμενο χειμώνα. Ακολούθησε την αμέσως επόμενη χρονιά το ανέβασμα στο θέατρο Αμιράλ σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντωνίου. Συγχρόνως παρουσιάστηκε και στην Κύπρο, με πρωταγωνιστές τους Ζωή Λάσκαρη, Ανδρέα Ντούζο, Δέσπω Διαμαντίδου, Κίμωνα Ρηγόπουλο, Βασίλη Ανδρεόπουλο και Δημήτρη Μπισλάνη. Και το 1967 ήταν πλέον ώριμες οι συνθήκες ώστε να γυριστεί το έργο και σε ταινία, σε σκηνοθεσία Ντίμη Δαδήρα και σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα, ο οποίος έγραψε και το ομώνυμο τραγούδι, το οποίο ερμήνευσε η Μαρία Δουράκη. Στην ταινία εκτός από το δίδυμο Ληναίος-Φωτίου, πρωταγωνιστούσαν οι Ανδρέας Μπάρκουλης, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Σμάρω Στεφανίδου, Γιώργος Γαβριηλίδης, Νικήτας Πλατής και Μαρία Σόκαλη. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1966-1967, έκοψε 324.337 εισιτήρια και ήρθε 12η ανάμεσα στις 117 ταινίες της σεζόν εκείνης.
Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας!
