H Black Friday «μέσα από τα μάτια» ενός πωλητή

Ήταν Νοέμβριος του 2005, όταν πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα ενός καταστήματος στην Ανθούσα. Ήταν 30 περίπου μέρες πριν από τα Χριστούγεννα.

Δυόμιση χρόνια και 6 εκπτωτικές περιόδους αργότερα, τον Ιανουάριο του 2008, έβρισκα τον επόμενο προορισμό μου ως part timer πωλητής, αυτή τη φορά σε κατάστημα του The Mall Athens.

Με αφορμή την Black Friday που έρχεται στην Ελλάδα, επιχείρησα να απαριθμήσω όλες τις ακραίες καταστάσεις που ζει κάθε πωλητής σε μέρα γενναίων εκπτώσεων, όπως τις έζησα εγώ, ως έναν ελάχιστο αγωνιστικό χαιρετισμό σε όσους θα διπλώσουν ρούχα/πακετάρουν Xbox/δουλέψουν σε οποιαδήποτε εμπορική επιχείρηση, ανήμερα της Black Friday.

Η Στολή

Η δική μου στολή ήταν αρχικά μπλε, μετά κόκκινη, ένα κόκκινο πουκάμισο με το logo της εταιρείας κεντημένο με λευκή κλωστή στην πλάτη, που φοριόταν υποχρεωτικά μέσα από σκούρο μπλε παντελόνι. Επίσης ήταν 2 νούμερα μεγαλύτερη (δεν είχαν άλλη), όποτε έμοιαζα λίγο με τον Ιάσονα Σέκερη του Ρετιρέ. Τις μέρες που βοηθούσα τα παιδιά της αποθήκης στο φόρτωμα-ξεφόρτωμα των παραλαβών, το πουκάμισο έβγαινε από το παντελόνι και γινόταν φούστα. Με τις πρώτες καλοκαιρινές ζέστες, ένιωθα χαρά, στη σκέψη ότι πετούσα το πουκάμισο της στολής στη φωτιά και δούλευα ημίγυμνος, ενώ οι ταμίες χόρευαν limbo στην είσοδο. Στην πραγματικότητα, αυτή η σκέψη δεν συμβαίνει ποτέ όταν φοράς στολή εργασίας. Όχι μόνο δεν θα βγάλεις την – άβολη – στολή σου, αλλά είναι πιθανό να φωτογραφηθείς και με αυτήν, ώστε να δείξει ο διευθυντής σου στα κεντρικά της εταιρείας πόσο ωραία περνάτε.

Η ευγένεια

Θα είναι Δευτέρα πρωί και το προηγούμενο βράδυ θα έχεις χωρίσει. Θα είναι Τρίτη και αυτό από μόνο του θα είναι λόγος για να είσαι άκεφος. Θα είναι μια οποιαδήποτε μέρα που έχεις ξυπνήσει χωρίς να θέλεις να δεις άνθρωπο, ακόμα περισσότερο να του πουλήσεις κάτι. Παρ`όλα αυτά, θα πρέπει να είσαι ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ με κάθε πελάτη, δηλαδή, στην γλώσσα του λιανικού εμπορίου, ευγενικός σε κάθε περίσταση και με κάθε τίμημα, ενδεχομένως και με όρεξη να δώσεις στον πελάτη συμβουλές για πετυχημένο dating, προκειμένου να προχωρήσει η πώληση. Διαφορετικά, ο διευθυντής αργά ή γρήγορα θα εντοπίσει την «αγένεια» και θα σε στείλει σε εταιρικά meetings όπου γίνονται σεμινάρια ευγένειας στις πωλήσεις (έχω περάσει 4 από αυτά,διάρκειας 120 λεπτών), όπου θα μάθεις απέξω το «πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω» σε όλες τις παραλλαγές του.

Το γ@μ#μένο το σιντί

(actual τραγούδι που άκουγα κάθε μέρα επί 2 1/2 χρόνια από έναν ΚΙΡΚΑ, έναν Φιλανδό Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αν κυκλοφορεί ακόμα σε καταστήματα ρουχισμού ανά την Αθήνα, σκοτώστε το, με κάθε τρόπο.)

Φαντάσου ένα σιντι, που να παίζει τις πιο όμορφες μουσικές της δισκοθήκης σου: Πχ, έναν δίσκο των Τρυπών, έναν του Παύλου Παυλίδη, κάτι από Muse, ή ακόμα και τα αγαπημένα σου ελληνικά trash pop από τα 90`s. Πόσες φορές την ημέρα μπορείς να το ακούσεις; Μάλλον όχι περισσότερες από 2. Ένα τέτοιο σιντί, με 10 ψιλόαγνωστα/ξεχασμένα τραγούδια, παίζει κάθε μέρα επί 12 ώρες, σε επανάληψη, ώστε κάθε τραγούδι να κολλάει σαν βδέλλα στο μυαλό σου, ώστε να πουλάς 15ποντές γόβες σε 70χρονη γιαγιά με ανεμελιά και groove υπό τους ήχους του ΚΙΡΚΑ (ή κάτι σαν αυτόν). Με το γ@μ#μένο το σιντι της δουλειάς, θα πάθεις μια μικρή κρίση προσωπικότητας.

Το διάλειμμα

Υπάρχει εκείνη η ρημαδοστιγμή, γύρω στις 15:40, που θα σε εντοπίσει ο διευθυντής, ή ένας πιο έμπειρος υπάλληλος και θα σε ρωτήσει επιτακτικά «διάλειμμα έκανες; Πότε θα πας για διάλειμμα; ΤΩΡΑΠΗΓΑΙΝΕ». Φυσικά και έχεις σιχαθεί το διάλειμμα στη δουλειά. Γιατί το 2 επί 2 δωματιάκι διαλείμματος, μοιάζει με τουαλέτα (ήταν κάποτε τουαλέτα) και γιατί δεν θέλεις να καταπίνεις βουλιμικά το τοστάκι σου, πρόσωπο με πρόσωπο με τον αποθηκάριο που πνίγει ψωμάκι στις φακές του και την ταμία που λίγο παραπέρα αλλάζει σουτιέν.

«Εμένα, ποιος θα με εξυπηρετήσει;»

Καθώς το τμήμα που δουλεύεις έχει ουρές πιο πυκνές από εκείνες του Μετρό τα Σαββατόβραδα και το μαλλιοτράβηγμα/ποδοπάτημα είναι μια κατάσταση πιθανή να συμβεί, πάντα θα υπάρχει εκείνος ο ένας πελάτης, που θα βλέπει ότι εξυπηρετείς 5 ταυτόχρονα και θα σε πιέζει να γίνει ο 6ος. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο να του απαντήσεις αρνητικά. Κάθε απάντηση διαφορετική του «ΜΑΛΙΣΤΑΕΡΧΟΜΑΙΑΜΕΣΩΣ» θα φέρει μόνο νεύρα, πολλά νεύρα.

Τα Νεύρα

Ο εκπαιδευόμενος που έκανε εμετό στην τουαλέτα, ο ταμίας που άργησε να δώσει τα ρέστα και τον στραβοκοίταξε ο διευθυντής, αυτός που πονάει η μέση του και του ζητάνε να κουβαλάει κούτες με παλετοφόρο γιατί δεν υπάρχει άλλος. Τα νεύρα είναι παντού και μπορούν να σε οδηγήσουν σε ακραίες συμπεριφορές. Ψυχραιμία συνάδελφε. Θα τους κάνεις βουντού από το σπίτι.

Τα Νεύρα: Κατηγορία «Φέρτε μου έναν Υπεύθυνο»

Την πρώτη εβδομάδα που δούλεψα, θυμάμαι έναν ηλικιωμένο, ο οποίος είχε πάει στο ταμείο με ένα ζευγάρι παπουτσιών, το οποίο δευτερόλεπτα μετά, αποκαλύπτονταν ότι δεν ήταν αυτό που είχε παραγγείλει. Έξαλλος, είχε γυρίσει προς τον υπάλληλο που τον είχε εξυπηρετήσει λέγοντας: «Εσύ φταις! Εξαιτίας σου θα έπαιρνα τα λάθος παπούτσια! Εσύ φταις! Φώναξε μου τον υπεύθυνο«. Ο υπάλληλος είχε κάνει το λάθος να αντιμιλήσει στον παππού μέσα από ένα σκληρότατο λογύδριο. Αυτή η αντίδραση είχε φέρει την απόλυσή του, άμεσα, μπρος στα μάτια του πελάτη, που χαμογελούσε διακριτικά. Η «φέρτε μου έναν υπεύθυνο» αντίδραση των πελατών προς τον υπάλληλο, είναι μια μικρή κόλαση, ένας οχετός που σε προκαλεί να σηκώσεις το μεσαίο δάκτυλο και να τα παρατήσεις όλα. Αν πραγματικά θέλεις να συνεχίσεις να δουλεύεις σαν εμποροϋπάλληλος, μην μπεις στον πειρασμό.

Το κλείσιμο

Ακούγεται η φωνή από το μεγάφωνο «παρακαλούμε τους αγαπητούς μας πελάτες όπως προσέλθουν στα ταμεία, το κατάστημα θα κλείσει τις πόρτες του σε 10 λεπτά.» Μουσική στ`αυτιά όλων, εκτός από εκείνους που συνεχίζουν να μπαίνουν στο κατάστημα. Νόμος του Μέρφυ στο λιανεμπόριο, είναι ότι στις 20:50 θα περάσουν την πόρτα του καταστήματος εκείνοι οι 5-10 πελάτες που θα θέλουν να ψωνίσουν κάτι πανάκριβο και δυσεύρετο, το οποίο μόλις έχει εξαντληθεί.

Προφανώς και στη συνέχεια θα ζητήσουν από το πρώτο πτώμα που θα βρουν μπροστά τους να πάρει τηλέφωνο σε άλλο κατάστημα για να το παραγγείλει, σε κάθε κατάστημα της αλυσίδας μέχρι να βρεθεί. Πες «όχι» αν τολμάς συνάδελφε…

Το μήτιγνκ μετά το κλείσιμο

Κάτι έχει πάει στραβά, κάποιος από την ομάδα έχει κάνει μια μαλακία, μήπως είναι το ταμείο; Βλέπεις τα κορίτσια και τα αγόρια του ταμείου να μετράνε ξανά και ξανά τις εισπράξεις με ύφος απορημένο. Όχι, τελικά δεν έβγαλαν λάθος. Παρ`όλα αυτά, ο διευθυντής θέλει να μαζέψει όλη την ομάδα για βραδινό μήτινγκ γιατί «πρέπει να πούμε κάποια πραγματάκια που δεν έγιναν σωστά». Η συνάντηση θα κρατήσει περίπου 30 – ατελείωτα – λεπτά, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες οδηγίες για «Ευγένεια στον πελάτη, ταχύτητα στην εξυπηρέτηση και να ΜΗΝ καθυστερούμε στο διάλειμμα» και γύρω στις 21:45 τα φώτα θα κλείσουν, η πόρτα θα κλειδώσει και το αφεντικό θα ευχηθεί «καλή ξεκούραση» σε κάθε έναν ξεχωριστά. Σε λίγες ώρες ξημερώσει άλλη μια μέρα, που θα έχει και πάλι εκπτώσεις.

Πηγή: Rise.gr