Η τελευταία φορά που σεισμός και τσουνάμι «γονάτισαν» την Ιαπωνία: Η καταστροφή της Φουκουσίμα το 2011 (vid)
- Ο σεισμός και το τσουνάμι είχαν και... συνέχεια: Η πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα
- Ανθρωπιστική κρίση, οικονομικές επιπτώσεις και μακροχρόνια περιβαλλοντικά κατάλοιπα
Στις 11 Μαρτίου 2011, η Ιαπωνία βίωσε μία από τις πιο τραγικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της όταν καταστροφικός σεισμός 9 Ρίχτερ, από τους ισχυρότερους που έχουν ποτέ καταγραφεί, συγκλόνισε το υποθαλάσσιο ρήγμα στα ανοικτά της βορειοανατολικής ακτής, προκαλώντας ένα γιγαντιαίο τσουνάμι με κύματα έως 40 μέτρα ύψος. 14 χρόνια μετά και η Ρωσία δέχεται ισχυρό χτύπημα με 8,8 ρίχτερ και οι μνήμες ξυπνούν ξανά...
Ο καταστροφικός, αυτός, συνδυασμός άφησε πίσω του περισσότερους από 16.000 νεκρούς, χιλιάδες αγνοούμενους και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές. Το τσουνάμι έφτασε έως και 20 χιλιόμετρα στο εσωτερικό, παρασύροντας ολόκληρες πόλεις στο πέρασμά του.
Έκθεση της Εθνικής Αστυνομικής Υπηρεσίας της Ιαπωνίας στις 10 Σεπτεμβρίου 2018 ανέφερε 121.778 κτίρια ως «πλήρως κατεστραμμένα», με άλλα 280.926 κτίρια «ημιερειπωμένα» και άλλα 699.180 κτίρια «μερικώς κατεστραμμένα». Ο σεισμός και το τσουνάμι δημιούργησαν περίπου 24-25 εκατομμύρια τόνους ερειπίων και μπάζων.
Ο σεισμός και το τσουνάμι είχαν και... συνέχεια: Η πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα
Η πιο σοκαριστική πτυχή της τραγωδίας ήταν η έκρηξη στον πυρηνικό σταθμό Fukushima Daiichi, η οποία «σφράγισε» την καταστροφή. Το τσουνάμι διέκοψε την ηλεκτροδότηση και τα συστήματα ψύξης, οδηγώντας σε τήξη των αντιδραστήρων 1, 2 και 3.
Η ανεξέλεγκτη αύξηση θερμοκρασίας προκάλεσε συσσώρευση υδρογόνου και εκρήξεις, που απελευθέρωσαν ραδιενέργεια στο περιβάλλον. Οι αρχές προχώρησαν σε εκκένωση περιοχής ακτίνας 20 χλμ., εκδιώκοντας δεκάδες χιλιάδες πολίτες, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν επιστρέψει μέχρι σήμερα.
Ανθρωπιστική κρίση, οικονομικές επιπτώσεις και μακροχρόνια περιβαλλοντικά κατάλοιπα
Ο σεισμός και το επακόλουθο τσουνάμι του 2011 στην Ιαπωνία προκάλεσαν μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις στην ιστορία της χώρας. Περισσότεροι από 340.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Τοχόκου, αντιμετωπίζοντας σοβαρές ελλείψεις σε τροφή, καθαρό νερό, καταφύγιο, φάρμακα και καύσιμα. Η ιαπωνική κυβέρνηση κινητοποίησε άμεσα τις Δυνάμεις Αυτοάμυνας υπό την Κοινή Ομάδα Δράσης - Τοχόκου, με επικεφαλής τον υπολοχαγό Έιτζι Κιμιζούκα, για να συντονίσει τις επιχειρήσεις διάσωσης και αρωγής.
Παράλληλα, οργανώσεις βοήθειας από όλο τον κόσμο ανταποκρίθηκαν, ενώ ο Ιαπωνικός Ερυθρός Σταυρός συγκέντρωσε δωρεές ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Η διεθνής συνεργασία υπήρξε καθοριστική στις πρώτες ημέρες της κρίσης, καθώς οι συνθήκες επιβίωσης ήταν εξαιρετικά δύσκολες.
Ο οικονομικός αντίκτυπος της καταστροφής ήταν άμεσος και εκτεταμένος: η βιομηχανική παραγωγή διακόπηκε σε πολλά εργοστάσια, επηρεάζοντας κρίσιμες αλυσίδες εφοδιασμού. Το κόστος της ανοικοδόμησης εκτιμήθηκε σε περίπου 10 τρισεκατομμύρια γιεν (122 δισ. δολάρια), υπερβαίνοντας κατά πολύ τις ζημιές του σεισμού στο Κόμπε το 1995.
Παράλληλα, οι παράκτιες περιοχές της Ιαπωνίας κατακλύστηκαν από σχεδόν 25 εκατομμύρια τόνους συντρίμμια, δημιουργώντας τεράστια περιβαλλοντικά και διαχειριστικά προβλήματα. Στο Ισινομάκι, τα απορρίμματα συγκεντρώθηκαν σε τεράστιες μάζες, με την πλήρη απομάκρυνσή τους να απαιτεί χρόνια. Έως και το 2015, συντρίμμια από την καταστροφή συνέχιζαν να εντοπίζονται στον Ειρηνικό Ωκεανό, φθάνοντας ακόμη και στις ακτές των ΗΠΑ.
