Η Καλλιόπη Μητροπούλου στο Gazzetta: «Ήθελα χρόνια να κάνω κάτι δικό μου»

• «Υπάρχουν αμέτρητες και άσχετες μεταξύ τους επιρροές»
• «Πολλές φορές πριν κοιμηθώ σαν άσκηση γράφω ακατέργαστα και χωρίς συνοχή»

Το κινητό-ακίνητο σημείο της ύπαρξης και του προσωπικού μας κόσμου και ανάμεσά του το «Between» της Καλλιόπης Μητροπούλου. Το πρώτο σόλο άλμπουμ μιας καλλιτέχνιδας που κουβαλά το χάδι του ανέμου και τον ήχο του ξημερώματος. Αυτή η δουλειά της αιωρείται σαν βλέμμα καθρέφτης και σαν ήλιος που κρύβει τις αχτίδες του. Όπως αναφέρει και το δελτίο Τύπου: «Το “Between” αποτελεί έναν ευαίσθητο αλλά τολμηρό μουσικό κόσμο, όπου το κλασικό υπόβαθρο της Καλλιόπης συναντά σύγχρονα, ονειρικά στοιχεία post pop και ηλεκτρονικής μουσικής. Η πλούσια ενορχήστρωση, σε συνδυασμό με τη χαρακτηριστική, ατμοσφαιρική φωνή της, προσκαλεί τον ακροατή σε ένα ταξίδι βαθιάς ενδοσκόπησης και συναισθηματικής έντασης». Σε αυτό το άλμπουμ υπάρχουν επιρροές από καλλιτέχνες όπως η Mitski, η Mica Levi, η Mira Calix, η Laurel Halo, η Tirzah, αλλά και από τους Shostakovich και Stravinsky. Η προσεγμένη παραγωγή του Νίκου Βελιώτη και το mastering του Coti K. πλέκουν έγχορδα και ambient ηχοτοπία με τη φωνή της Καλλιόπης, δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα, εύθραυστη αλλά και δυναμική ταυτόχρονα. Και εμείς βιώνουμε την εμπειρία του «ανάμεσα» και είναι μοναδική.

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν δημιουργούσες το «Between» και ποια είναι τώρα που κυκλοφόρησε;
Η διαδικασία ήταν αργή και σχεδόν ιερή. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό και αν δεν μου έλεγε ο Νίκος Βελιώτης μια μέρα ότι θα με βοηθήσει, μπορεί να έψαχνα ακόμα τον τρόπο. Για μήνες δουλεύαμε σχεδόν κάθε μέρα. Tις ώρες εκείνες ξεχνούσα να φάω, να πιώ νερό, να πάω τουαλέτα και μετά αντί να νιώθω κούραση ήμουν γεμάτη ενέργεια. Θυμάμαι είχαμε κολλήσει με το ρεφρέν του «Olympia» για μια βδομάδα. Το αλλάζαμε το ξανα-αλλάζαμε, δεν μας έκανε, το αφήναμε στην άκρη. Ένα βράδυ, γυρνούσα σπίτι περπατώντας και μου ήρθε όλο σε ένα λεπτό. Αυτή η ξαφνική διαύγεια είναι μαγικό συναίσθημα, σα να σαι καρτούν και να έρχεται μια λαμπίτσα πάνω απ’το κεφάλι σου (‘ιδέα!’). Εκείνη την περίοδο ήμουν συναισθηματικά εύθραυστη και αυτό υπάρχει παντού στον δίσκο. Τώρα που κυκλοφόρησε, νιώθω μάλλον όπως μια μαμά που το παιδί της μεγαλώνει παίρνει το δρόμο του. Δεν είναι πια δικό μου, φεύγει πάει και λέω πήγαινε, στο καλό.

Ποιες είναι οι προσδοκίες σου γι’ αυτό;
Δε θέλω να έχω προσδοκίες. Στην Αγγλία, σε μια οντισιόν, με ρώτησαν που βλέπω τον εαυτό μου σε πέντε χρόνια και δεν είχα ιδέα τι να απαντήσω. Το ότι πια υπάρχει έξω από το συρτάρι μου είναι αρκετό. Φυσικά, θέλω να το παρουσιάσω ζωντανά και να ευχαριστηθώ να το παίζω λάιβ με το Νίκο (Βελιώτη). Από εκεί και πέρα, ας πάει όπου θέλει.

Ποια ήταν η αφορμή για να δημιουργηθεί το άλμπουμ;
Ήθελα χρόνια να κάνω κάτι δικό μου. Το άλμπουμ είναι concept και η αρχική ιδέα πίσω από αυτό ήταν να εκφραστεί ένα από τα μεγαλύτερα διλήμματα που είχα στη ζωή μου: Λονδίνο ή Αθήνα. Κάτι που δεν αφορά μόνο τις πόλεις, αλλά και ολόκληρους τρόπους ζωής, κομμάτια ταυτότητας, ανθρώπινες σχέσεις, επιλογές. Και μέσα σ’ αυτό το δίλημμα υπάρχουν και άλλα πιο βαθιά κρυμμένα.

«Υπάρχουν αμέτρητες και άσχετες μεταξύ τους επιρροές»

Υπάρχουν επιρροές από άλλους καλλιτέχνες, καλλιτεχνικά ρεύματα;
Σίγουρα υπάρχουν αμέτρητες και άσχετες μεταξύ τους επιρροές. Μεγάλωσα με Beatles, Τρύπες, Radiohead και Pink Floyd. Μελετούσα άριες Mozart και Berg και το κονσέρτο για βιολί του Τσαϊκόφσκι. Έχω παίξει ατελείωτο ρεπερτόριο συμφωνικής ορχήστρας και φυσικά ο ήχος του Βελιώτη είναι σαφέστατα παρών στο Between.

Αυτή η δουλειά αντανακλά τον χαρακτήρα και τη σκέψη σου;
Ναι 100%. Υπάρχει η σκοτεινιά και η θλίψη που δεν εκφράζω εύκολα στην καθημερινότητά μου, αλλά και η ζεστασιά και η ελπίδα (θέλω να πιστεύω!).

Ξεχωρίζεις κάποιο κομμάτι;
Αυτό που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον είναι το ότι ο καθένας που μου στέλνει feedback για το άλμπουμ έχει διαφορετικό αγαπημένο κομμάτι. Γενικά ξεχωρίζω το Egg Fryer, αλλά ειδικά αυτόν τον καιρό είμαι ανάμεσα στο Hoarder και τη Domina. Και στα δύο μιλάω ουσιαστικά στον εαυτό μου. Έχουν μια συμφιλίωση με το ότι με οποιαδήποτε απόφαση κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. “For a moment I thought I could have it all, but it seems that’s small and childish’’ και ‘your collections, I know every bit by heart’.

«Πολλές φορές πριν κοιμηθώ σαν άσκηση γράφω ακατέργαστα και χωρίς συνοχή»

Τι θα ήθελες να κρατήσει το κοινό απ’ αυτόν τον δίσκο;
Το ότι τον ακούν και νιώθουν κάτι μου είναι αρκετό. Μια κοπέλα μου έστειλε πως τον άκουσε ολόκληρο και πονάει η καρδιά της και ήταν σαν να αγκαλιαστήκαμε εκείνη την ώρα.

Πιστεύω ότι το «Between» θα μπορούσε να γίνει soundtrack στην ποίηση του Κέρουακ. Συμφωνείς; Πιστεύεις, γενικά, ότι έχει σχέση με τον ποιητικό λόγο η δουλειά σου;
Μου αρέσει πολύ το stream of consciousness της Beat Generation. Είναι άμεσο και ελεύθερο. Πολλές φορές πριν κοιμηθώ σαν άσκηση γράφω ακατέργαστα και χωρίς συνοχή. Κάποια από αυτά που γράφω με οδηγούν και σε κομμάτια. Άρα σίγουρα θα ταίριαζε ναι!

Αν μπορούσες να παρουσιάσεις τον δίσκο μέσα σε ένα δάσος, θα το έκανες;
Εννοείται! Το καλύτερο μάλιστα δάσος θα ήταν στο χωριό μου στην Ευρυτανία, που εκεί έχουν ηχογραφηθεί τα πουλάκια στο Set alarm for 2.

INFO
To «Between» κυκλοφορεί από τη «Submersion Records». H «Submersion Records» είναι μια δισκογραφική εταιρία με βάση την Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε να κυκλοφορεί μουσική τον Οκτώβριο του 2020 και μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει 29 κυκλοφορίες. Έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως ο Γιάννης Αράπης, η Saber Rider, ο Γιώργος Κατσάνος, η Χρύσα Τσαλταμπάση, ο Γιώργος Καρράς και η Καλλιόπη Μητροπούλου. Το 2025 οργάνωσε το Submersion Festival στο ΚΕΤ (κέντρο ελέγχου τηλεοράσεων) με πολύ θετική ανταπόκριση από κοινό και μουσικούς.

*Η Καλλιόπη Μητροπούλου σε Spotify, YouTube, Instagram, Facebook