Δύο Δέλτα: Ενέργεια, δύναμη, διαφάνεια (vid)
Και εκεί που δεν ξέρεις τι θα γράψεις, για ποιον, για ποια, έρχεται η είδηση. Τη διαβάζεις μέσα από λογαριασμό στα social και το κομμάτι ξεκινά να γράφεται πριν καν ανοίξεις word. Η ράπερ Dyo Delta κυκλοφόρησε το νέο της τραγούδι με τίτλο… Κάπως έτσι ήταν γραμμένο και κάπως έτσι, με αυτό το ξάφνιασμα, με αυτή την ταχύτητα, μπαίνουν οι λέξεις στο δικό μου κείμενο. Η περιέργεια για άλλη μια φορά σε ανταμείβει και σε στέλνει στις γνωστές ψηφιακές πλατφόρμες. Αναρωτιέσαι: θα μου αρέσουν τα υπόλοιπα κομμάτια; Πατάς «play» και μετά από λίγο ψάχνεις το «repeat». Η τύπισσα δίνει πόνο στο μικρόφωνο, δίνει γλυκιές, θαρραλέες μελωδίες, δίνει flow που «σκοτώνουν» και «μπιτ» που αντέχουν πολλές «μπάρες». Η Δύο Δέλτα [ή Dyo Delta] διαθέτει κάτι που αρέσει πολύ στον γράφοντα: κινηματογραφικό ρυθμό στη ραπ αφήγησή της! Το όνομά της διαθέτει το απαραίτητο μυστήριο και η καλλιτεχνική της ταυτότητα αποκαλύπτεται αργά και σταθερά. Το άγνωστο σε γοητεύει και σε κάνει επιφυλακτικό την ίδια στιγμή. Οι δισταγμοί επιμένουν. Και όλα τελειώνουν, εξαφανίζονται, όταν «σκάει» το «βρωμόμπιτο» (sic) στο… Εντάξει, δεν θα τα γράψουμε όλα τώρα, στην εισαγωγή. Ένα θα πούμε μόνο: αυτή η ράπερ έχει μέλλον και θέλουμε να το δούμε, να το ακούσουμε.
Δυνατής και διάφανη
Η ραπ σκηνή που δεν φαίνεται, που κρύβεται γιατί το θέλει, γιατί δεν θέλει να σταματήσει να το κρατά αληθινό, έχει πολλά διαμάντια. Ένα απ’ αυτά η Δύο Δέλτα. Και μένεις στο ένα δέλτα. Δύναμη. Η συγκεκριμένη ράπερ δεν κρύβει τις αντοχές της, πιάνεται από τις ανάσες της και το θάρρος της απέναντι στις ρίμες και στα flow. Δώσε της το μικρόφωνο και άσε τον DJ να παίζει. Τα λόγια της θα «σκάνε» πάνω στο μπιτ γρήγορα, ορμητικά, αποφασισμένα. Αυτό είναι δύναμη. Πάμε και στο δεύτερο δέλτα. Διαφάνεια, αυτή τη λέξη διαλέγουμε. Κι αν κάνουμε λάθος, ας μας συγχωρήσει. Τι εννοούμε με αυτό; Ακούγοντας τον τρόπο που τοποθετεί τη φωνή της πάνω στον ρυθμό, στη μελωδία, καταλαβαίνει πεντακάθαρα όσα θέλει να σου πει, να σου μεταδώσει. Ό,τι κι αν της ρίξει ο παραγωγός, αυτή θα το πιάσει και θα το διαλύσει και τίποτα δεν θα θολώσει, δεν θα κρύψει. Όσο τα χτυπήματα, τα μπιτ, έρχονται απανωτά, αυτή δυναμώνει και κρατά την κρυστάλλινη όψη στο ραπάρισμα της. Και κάπως έτσι φτιάχνονται τα δύο δέλτα και η (δική μας) Δύο Δέλτα. Αυτή η έντιμη απεύθυνση στο κοινό και η γλυκιά της ισχύ είναι που την κάνει αξιοπρόσεχτη. Εντάξει είμαστε; Εντάξει είμαστε!
Τη βρήκαμε και την ακολουθούμε
H Δύο Δέλτα μπορεί να μην έχει μεγάλη παραγωγή κομματιών, όμως αυτή που έχει είναι άξια αναφοράς. Και επειδή η «γνωριμία» έγινε μέσα από το τελευταίο, ας πάμε στο «Εντάξει ΙΙ». Δεν το λες κλασικό ραπ κομμάτι. Ναι, υπάρχει η δομή, στίχοι που «τρέχουν» κι ένα μπιτ που «σηκώνει» τα λόγια, όμως τα ντραμς του Teo#40 κάνουν τη διαφορά. Η ράπερ ανταποδίδει τα «χτυπήματα», και σε συνδυασμό με την υποστήριξη των Boro Got The Keys, Thanasimos, το τραγούδι περνά αμέσως στον ακροατή. Φυσικά, η εν λόγω ράπερ έχει δώσει κι άλλα tracks. Το πρώτο «Εντάξει», σε πιο κλασικούς ραπ δρόμους. Γλυκό και άνετο. Μετά ακούς το «Παράλογο», με την παραγωγάρα (sic) του Lef Kay, και χάνεσαι στον ρυθμό. Το νοσταλγικό, μελαγχολικό, «Cinematic» σε ακινητοποιεί και το «Πραγματικό» (με John Min) σε στέλνει αδιάβαστο! Ανίκητο flow, γερές ντριλιές κι ένας ρυθμός «φωτιά»! Η Δύο Δέλτα δείχνει ότι μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο ραπ παιχνίδι. Δοκιμάζει, ψάχνεται, παιδεύει τη φωνή και το flow της και εμείς είμαστε τυχεροί που τη βρήκαμε και την ακολουθούμε.
