Ξεκίνησα τις πεζοπορίες και δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενα
Η Οδύσσεια μίας εκκολαπτόμενης ορειβάτισσας.
Μέχρι τον περσινό Γενάρη, δεν θα έλεγα πως ήμουν άνθρωπος της φύσης. Δεν είναι ότι δεν την απολάμβανα, απλώς ήμουν πολύ εντάξει και μακριά της.
Μέχρι τον περσινό Γενάρη, επίσης, δεν είχα καμία σχέση με τα βουνά –κι αυτά τα έβλεπα από μακριά, έλεγα «ααα, κοίτα ένα ωραίο βουνό».
Όλα άλλαξαν μία Κυριακή, που δεν είχα συμφωνήσει καν να κάνω σοβαρή εκδρομή. Για μια πεζοπορία στον Υμηττό μου είχαν πει, είπα «ναι αμέ», και πήγα.
Θα ξεκινήσω με μερικά πολύ βασικά πράγματα. Πρώτον, μου το είχε προτείνει το αγόρι μου που τότε δεν ήταν αγόρι μου, απλώς κάναμε dating -δεν υπήρχε περίπτωση να πω όχι, λοιπόν.
