Οι ποδοσφαιρικές «φούσκες»
Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι και Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτοί οι σύλλογοι αποτελούν τους... οδηγούς, για όσους δισεκατομμυριούχους αποφάσισαν να εμπλακούν με το ποδόσφαιρο. Η συνταγή γνωστή. Δεκάδες εκατομμύρια στο μεταγραφικό παζάρι, προκειμένου η ομάδα να προσελκύσει μεγάλα ονόματα της μπάλας και να βρεθεί στην κορυφή σε μικρό χρονικό διάστημα. Κάτι τέτοιο προσπαθούν να κάνουν αυτή την περίοδο και οι ομάδες της Κίνας, οι οποίες στρώνουν χαλί εκατομμυρίων σε αστέρες της μπάλας, προκειμένου οι τελευταίοι να κάνουν το ταξίδι για τη μακρινή Ασία.
Κι αν ο Αμπράμοβιτς και οι Άραβες σε Μάντσεστερ και Παρίσι τα κατάφεραν μια χαρά και αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση, υπάρχουν και οι περιπτώσεις δισεκατομμυριούχων, που αποτέλεσαν παραδείγματα προς... αποφυγή. Όχι γιατί δεν κατάφεραν με τα λεφτά τους να προσελκύσουν μεγάλα ονόματα και να κάνουν το «μπαμ», αλλά γιατί δεν είχαν διάρκεια και μετά από λίγα χρόνια η ομάδα τους επέστρεψε στο επίπεδο που ήταν και πριν... τα λεφτά τους. Το FourFourTwo του gazzetta.gr θυμίζει τις τρεις πιο πρόσφατες περιπτώσεις.
Μάλαγα
Μία ομάδα που δεν έχει κατακτήσει ποτέ κάποιον τίτλο στην Ισπανία (μόνο το Ιντερτότο το 2002), έζησε στα μέσα της δεκαετίας του 2000 τον εφιάλτη του υποβιβασμού στη Segunda Division. H σεζόν 2006-07 βρήκε τη Μάλαγα στη δεύτερη κατηγορία, με κίνδυνο να υποβιβαστεί εκ νέου. Αφού διατηρήθηκε στην κατηγορία, την επόμενη σεζόν κατάφερε να εξασφαλίσει την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια. Ωστόσο, ο σύλλογος ταλανιζόταν από σοβαρά οικονομικά προβλήματα, με τον τότε πρόεδρο να αναζητά επενδυτές στο Κατάρ. Κάτι που κατάφερε, αφού το καλοκαίρι του 2010 ο σύλλογος πέρασε στα χέρια του σεΐχη Abdullah ben Nasser Al Thani. Τα πετροδόλαρα ξεκίνησαν να ρέουν άφθονα και ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας έγιναν κάτοικοι Ανδαλουσίας.
Η πρώτη χρονιά με τον Σαουδάραβα στο τιμόνι κινήθηκε στη μετριότητα, όμως το «μπαμ» έγινε τη σεζόν 2011-12. Με προπονητή τον Μανουέλ Πελεγκρίνι και παίκτες, όπως ο Ντεμικέλις, ο Ζούλιο Μπαπτίστα (αυτοί οι δύο είχαν αφιχθεί από την προηγούμενη χρονιά) ο Μονρεάλ, ο Τουλαλάν, ο Καθόρλα, ο Ίσκο, ο Χοακίν και ο Φαν Νιστελρόι, η Μάλαγα τερμάτισε στην 4η θέση, την υψηλότερη στην ιστορία της στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Έξοδος στο Τσάμπιονς Λιγκ (αποκλείει τον Παναθηναϊκό στα προκριματικά) και πορεία μέχρι τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκε στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων από την Ντόρτμουντ. Μετά από αυτόν τον αποκλεισμό, το «οικοδόμημα» της Μάλαγα κατέρρευσε. Ο σύλλογος τιμωρήθηκε από την ΟΥΕΦΑ, με αποκλεισμό για ένα χρόνο από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, λόγω χρεών! Τα μεγάλα αστέρια πουλήθηκαν (Ίσκο, Τουλαλάν, Χοακίν), με την ομάδα από τότε να επιστρέφει στη μετριότητα και στις μεσαίες θέσεις της βαθμολογίας της Πριμέρα Ντιβιζιόν.
Μονακό
Από το όνειρο της συμμετοχής στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2004, στον εφιάλτη του υποβιβασμού στη δεύτερη κατηγορία επτά χρόνια αργότερα. Κάπου στα μέσα της σεζόν 2011-12, όμως, και ενώ η ομάδα αγωνιζόταν στη Ligue 2, γεννήθηκε η... ελπίδα. Ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος, Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ, εξαγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του συλλόγου και έγινε το αφεντικό στο Λουί Ντε. Την ίδια σεζόν, η Μονακό δεν πρόλαβε το τρένο της ανόδου, κάτι που κατάφερε την αμέσως επόμενη χρονιά, με τον Ριμπολόβλεφ να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να κάνει το πριγκιπάτο πόλο έλξης για ποδοσφαιρικούς αστέρες. Και τα κατάφερε. Το καλοκαίρι του 2013, εκτός από τους δύο Κολομβιανούς σούπερ σταρ, Ρανταμέλ Φαλκάο και Χάμες Ροντρίγκεζ, τα «ερυθρόλευκα» φόρεσαν ο Μουτίνιο, ο Τουλαλάν, ο Αμπιντάλ, ο Κοντόγκμπια, ο Τραορέ και ο Μαρσιάλ, με το... κοντέρ να γράφει 160 εκατομμύρια ευρώ.
Η δυναμική της Μονακό ήταν τέτοια, που από την πρώτη της χρονιά στα «μεγάλα σαλόνια», τερμάτισε στη δεύτερη θέση πίσω από την Παρί Σεν Ζερμέν, κερδίζοντας ένα απευθείας εισιτήριο στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης περιόδου. Και εκεί που κανείς θα περίμενε από τον Ρώσο ιδιοκτήτη της Μονακό να... τινάζει την μπάνκα στον αέρα, ώστε να κάνει την ομάδα μία από τις κορυφαίες της Ευρώπης (όπως ο ίδιος είχε δηλώσει ότι θα επιδιώξει), ξαφνικά ο σύλλογος έκανε στροφή 180 μοιρών στην πολιτική των μεταγραφών του. Έριξε το βάρος σε νέους και ελπιδοφόρους ποδοσφαιριστές, κυρίως από την αγορά της Γαλλίας. Την ίδια ώρα, Χάμες Ροντρίγκεζ και Ρανταμέλ Φαλκάο τράβηξαν για άλλες πολιτείες (αν και ο τελευταίος ανήκει ακόμα στη Μονακό). Και μπορεί η ομάδα να έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως δεν κατάφερε να πάρει τα πρωτεία από την Παρί στο πρωτάθλημα. Μάλιστα, το προηγούμενο καλοκαίρι, η Μονακό αποδυναμώθηκε εκ νέου, καθώς πούλησε τους Μαρσιάλ, Κοντόγκμπια, Κουρζάβα, Αμπντενούρ και Καράσκο.
Ανζί
Ίσως η μεγαλύτερη «φωτοβολίδα» στα χρονικά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Πρόκειται για μία ομάδα, που ιδρύθηκε πριν από μόλις 25 χρόνια (1991) και για αρκετά χρόνια βρισκόταν στις χαμηλότερες κατηγορίες του ρωσικού ποδοσφαίρου. Το 1999, η Ανζί κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία της να κερδίσει την άνοδο στη ρωσική Πρέμιερ Λιγκ, όμως τρία χρόνια αργότερα υποβιβάστηκε εκ νέου. Η επάνοδος στα «μεγάλα σαλόνια» άργησε να έρθει, όταν όμως έγινε επτά χρόνια μετά, όλα άλλαξαν. Τον Ιανουάριο του 2011, ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος, Σουλεϊμάν Κερίμοφ, εξαγόρασε το 100% των μετοχών του συλλόγου, έχοντας ως στόχο να επενδύσει πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια. Κάτι που ξεκίνησε να κάνει άμεσα.
Λίγες ημέρες αργότερα, Ρομπέρτο Κάρλος και Μαρκ Μπουσουφά έγιναν οι πρώτοι σούπερ σταρ, που φόρεσαν τη φανέλα της άγνωστης – μέχρι τότε – Ανζί. Το μεγάλο «μπαμ», όμως, έγινε το ίδιο καλοκαίρι. Μπάλαζ Τζούτζακ από την Αϊντχόφεν έναντι 14 εκατομμυρίων ευρώ, Γιούρι Ζιρκόφ από την Τσέλσι έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ και φυσικά Σάμουελ Ετό από την Ίντερ έναντι 27 εκατομμυρίων ευρώ εντάχθηκαν στο σύλλογο, ο οποίος άρχισε να γιγαντώνεται. Μάλιστα, ο Καμερουνέζος επιθετικός έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στον πλανήτη, καθώς είχε ετήσιες απολαβές, ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ και πολλές-πολλές ανέσεις στην προσωπική του ζωή, που του παρείχε ο Κερίμοφ.
Κάπως έτσι μπήκε στη ζωή όλων η Ανζί, η οποία απέκτησε για προπονητή τον Γκους Χίντινγκ, ενώ κατάφερε να τερματίσει 5η στο πρωτάθλημα Ρωσίας και να κερδίσει ένα εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ. Πριν αγωνιστεί στα ευρωπαϊκά σαλόνια, ενισχύθηκε και με άλλους σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όπως ο Γουίλιαν από τη Σαχτάρ και ο Λασανά Ντιαρά από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η σεζόν 2012-13 ήταν άκρως πετυχημένη, καθώς έφτασε μέχρι τους 16 του Γιουρόπα Λιγκ, ενώ τερμάτισε 3η στο πρωτάθλημα. Κι ενώ όλα έδειχναν πως η Ανζί γιγαντώνεται, ξαφνικά το καλοκαίρι του 2013 ο Σουλεϊμάν Κερίμοφ ανακοίνωσε τη μείωση του μπάτζετ κατά τα 2/3. Γουίλιαν, Ετό, Ντιαρά, Μπουσουφά και Ζιρκόφ αποχώρησαν, όπως και οι παίκτες που είχαν αποκτηθεί την – τότε - τρέχουσα μεταγραφική περίοδο (Κοκόριν, Ντενίσοφ, Σαμπά). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσει η αγωνιστική κατρακύλα. Η Ανζί τερμάτισε τελευταία στο πρωτάθλημα της σεζόν 2013-14, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί. Τώρα αγωνίζεται και πάλι στη μεγάλη κατηγορία, όμως με την επανέναρξη του πρωταθλήματος τον Μάρτιο, καλείται να παλέψει και πάλι για την αποφυγή του υποβιβασμού.