Οι Βραζιλιάνοι δεν ταιριάζουν στον Πέρεθ

Στο κάδρο πάντα δίπλα του ο «συγχωρεμένος» κορυφαίος παικταράς. Με τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο έκανε όλες τις παρουσιάσεις των ολοκαίνουργιων φανταχτερών μεταγραφών του. Ωστόσο, για κάποιο λόγο οι Βραζιλιάνοι που πήρε στη Ρεάλ ο Φλορεντίνο Πέρεθ, δεν του βγήκαν καλά. Εχοντας την πρώτη θητεία του από το 2000 έως το 2006 και τη δεύτερη που διανύει τώρα, να έχει ξεκινήσει από τον Ιούνιο του 2009, ο πρόεδρος της Ρεάλ ελπίζει ο Λούκας Σίλβα να έχει διαφορετική τύχη από τους επτά προηγούμενους συμπατριώτες του που απέκτησαν οι Μαδριλένοι στα χρόνια του. Ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι στους πέντε εξ αυτών, μιας και τον Ρονάλντο δεν τον λες αποτυχημένο, ενώ ο Καζεμίρο ακόμα δεν έχει κριθεί οριστικά. Ας δούμε όμως τι συνέβη με όσους βρέθηκαν από την Χώρα του Καφέ στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου»…

Φλάβιο Κονσεϊσάο (2000-'04)
Στη Λα Κορούνια (1996-'00) κεντούσε. Είχε όμως στο πλευρό του τον εκπληκτικό Μάουρο Σίλβα που έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά. Ο Κονσεϊσάο ήταν όμως εκείνος που κέρδισε τη μεγάλη μεταγραφή, καθώς ήταν και βασικός στην Εθνική Βραζιλίας. Για χάρη του λοιπόν η Ρεάλ έβγαλε από τα ταμεία της 36 εκατ. ευρώ. Μόνο που δεν έπιασαν τόπο. Στη Μαδρίτη βρέθηκε στη σκιά του Κλοντ Μακελελέ, με τον οποίο παρουσιάστηκαν την ίδια μέρα. Οι Μερένγκες έπαιζαν με έναν αμυντικό μέσο και έτσι ο Βραζιλιάνος βρέθηκε αλλαγή του ασταμάτητου Γάλλου. Η συνέπεια ήταν να κάνει μόλις 45 συμμετοχές (1 γκολ) σε τρία χρόνια, καθώς την τελευταία του σεζόν δόθηκε δανεικός στη Ντόρτμουντ (σ.σ.: ούτε εκεί έπαιξε πολύ). Εστω και από τον πάγκο όμως πανηγύρισε το 2002 τρεις διεθνείς τίτλους (Champions League, Σούπερ Καπ, Διηπειρωτικό) και άλλους τόσους εγχώριους (2001, 2003 Πρωτάθλημα, 2001 Σούπερ Καπ).

Ρονάλντο (2002-'06)
Στην περίπτωση του τα λόγια είναι μάλλον περιττά. Πρόκειται για τον μοναδικό επιτυχημένο Βραζιλιάνο που αγόρασε ποτέ ο Πέρεθ και ας είχε τα γνωστά προβλήματα τραυματισμού, που έβαλαν πρόωρο τέλος στην τεράστια καριέρα του. Αφού δεν είχε παίξει για δύο χρόνια εξαιτίας των κατεστραμμένων γονάτων του, το Φαινόμενο έκανε ονειρεμένο Μουντιάλ το 2002 και έτσι βρέθηκε στη Ρεάλ που πλήρωσε 40-45 εκατ. ευρώ στην Ιντερ. Μάλιστα στα μισά της πρώτης σεζόν του στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» έλαβε και την «Χρυσή Μπάλα» (σ.σ.: προφανώς για όσα έκανε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ασίας).

Η άφιξη του στη Μαδρίτη απογείωσε την αρμάδα των Γκαλάκτικος. Στις τρεις πρώτες σεζόν του εκεί, ο Ρονάλντο βγήκε 2ος (23 γκολ πίσω από Μακάι), 1ος (24 γκολ) και πάλι 2ος (21 γκολ πίσω από Ετό) σκόρερ της Primera. Την περίοδο όμως 2005-'06 άρχισαν οι τραυματισμοί, με συνέπεια να βάλει μόνο 14 γκολ, αλλά και να πάρει αρκετό βάρος. Το 2006-'07 έβαλε μόνο ένα τέρμα και έβαλε τέλος στην περιπέτεια του με τα λευκά. Σε αυτά τα χρόνια συνολικά η απομάκρυνση του Βιθέντε ντελ Μπόσκε από τον πάγκο της ομάδας, δεν είχε θετικές επιπτώσεις. Με εκείνον προπονητή είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα και του Σούπερ Καπ το 2003, αλλά και το Διηπειρωτικό του 2002. Συνολικά σε 211 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις με τη Ρεάλ, ο Ρονάλντο έβαλε 124 γκολ και μοίρασε 34 ασίστ.

Σισίνιο (2006-'07)
Με Μποταφόγκο, Ατλέτικο Μινέιρο και Σάο Πάουλο (πήρε το Κόπα Λιμπερταδόρες του 2005) έκανε εξαιρετικά πράγματα, που τον έβαλαν στο μάτι της Ρεάλ. Οπότε τον Γενάρη του 2006 θεωρήθηκε μικρό ποσό τα έξι εκατ. ευρώ για τον τότε 25χρονο δεξιό μπακ, ο οποίος θα κάλυπτε το κενό του Μίτσελ Σαλγάδο. Τούτο βέβαια δεν συνέβη ποτέ. Στη Μαδρίτη αρχικά μία έπαιζε και μία όχι, ώσπου με το ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς (Σεπτέμβριος 2006) υπέστη ρήξη χιαστών και εκεί μπήκε ταφόπλακα στα όνειρα του για καριέρα με τη Βασίλισσα. Στο τέλος της σεζόν αφού πανηγύρισε το πρωτάθλημα και ας αγωνίστηκε ελάχιστα, πωλήθηκε με οκτώ εκατ. ευρώ στη Ρόμα.

Ρομπίνιο (2005-'09)
Ηταν το μεγάλο μεταγραφικό σήριαλ του καλοκαιριού του 2005. Στη Σάντος τον είχαν ονομάσει «νέο Πελέ» και η Ρεάλ έδωσε για να τον αποκτήσει 25 εκατ. ευρώ. Ο 21χρονος επιθετικός όμως δεν έκανε ποτέ τη διαφορά. Αν και έπαιξε αρκετά ματς (πολλά βέβαια σαν αλλαγή), δεν σκόραρε καθόλου εύκολα. Τουλάχιστον οι Μαδριλένοι κατάφεραν να τον μοσχοπουλήσουν τον Γενάρη του 2009 στη νεόπλουτη Μάντσεστερ Σίτι αντί 40 εκατ. ευρώ και έτσι στην περίπτωση του δεν υπήρξε ζημία. Σε 135 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις έβαλε 35 γκολ, ενώ ως καλύτερη εμφάνιση του θεωρείται εκείνη τον Οκτώβριο του 2007, όταν έβαλε δύο γκολ κόντρα στον Ολυμπιακό.

Ζούλιο Μπαπτίστα (2005-'08)
Στη Σεβίλλη έβγαζε μάτια ως το «Θηρίο». Το 2005 λοιπόν η Ρεάλ πλήρωσε για να κάνει δικό της τον 24χρονο επιθετικό το ποσό των 25 εκατ. ευρώ. Ουδέποτε όμως θεωρήθηκε βασικός, παίζοντας τις περισσότερες φορές ως αλλαγή. Την πρώτη του σεζόν έβαλε όμως οκτώ γκολ, αλλά δεν ήταν αρκετά, ώστε να τον κρατήσουν στη Μαδρίτη. Το καλοκαίρι του 2006 δόθηκε δανεικός στην Αρσεναλ ως αντάλλαγμα για τον Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες. Επέστρεψε έναν χρόνο αργότερα, για να τα πάει ακόμα χειρότερα. Εβαλε βέβαια τη γκολάρα της νίκης στο «Καμπ Νόου», το ένα από τα τρία του στη σεζόν. Οπως και ο Σισίνιο, πωλήθηκε στη Ρόμα για 12 εκατ. ευρώ, έχοντας βάλει 13 γκολ σε 76 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις με τη λευκή φανέλα.

Κακά (2009-'13)
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη «πατάτα», η πιο αποτυχημένη μεταγραφή της Ρεάλ όχι μόνο όσον αφορά τους Βραζιλιάνους, αλλά γενικότερα. Το πόσο απίστευτος παίκτης ήταν ο Κακά στη Μίλαν δεν χρειάζεται αναλύσεις. Ωστόσο, οι Ροσονέρι μάλλον γνώριζαν ότι το γόνατο του είχε σοβαρό θέμα, όταν συναινούσαν στο πολύ μεγάλο ποσό των 65 εκατ. ευρώ για την πώληση του. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ μόλις είχε επανεκλεγεί πρόεδρος και ο 27χρονος τότε μεσοεπιθετικός ήταν η μεγάλη παρουσίαση του μπροστά σε 60.000 οπαδούς των Μερένγκες. Με αυτόν μπροστάρη ονειρευόταν τη δεύτερη φουρνιά των Γκαλάκτικος. Μόνο που δεν του έκατσε...

Ο Κακά είχε ούτως ή άλλως τα θεματάκια του και έπαιξε λίγο την πρώτη χρονιά, η οποία με 11 γκολ σε 25 ματς πρωταθλήματος, ήταν η καλύτερη του με τα λευκά. Καθώς ακολουθούσε το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, από τη Ρεάλ επέμειναν να μην πάει και χειροτερέψει την κατάσταση του. Δεν τους άκουσε, πήγε και ήταν λες και δεν επέστρεψε ποτέ. Ο Κακά γύρισε χειρότερα από πριν βρισκόταν μόνιμα μεταξύ ιατρείου, εξέδρας και πάγκου. Τα 28 γκολ και οι 32 ασίστ του σε 120 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις ήρθαν μόνο και μόνο χάρη στην ποιότητα του, μα όχι σε σημαντικά ματς. Ο Βραζιλιάνος ουσιαστικά δεν βοήθησε ποτέ, πληρώθηκε τα τρελά χρήματα που έλεγε το συμβόλαιο του και τελικά έφυγε αποτυχημένος για τη Μίλαν. Η Ρεάλ τον ξεφορτώθηκε κανονικά, αφήνοντας τον ελεύθερο!

Κάρλος Ενρίκε Καζεμίρο (2012- )
Η περίπτωση του είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες και ακόμα δεν υπάρχει ασφαλές συμπέρασμα για το τι θα συμβεί. Η Ρεάλ τον αγόρασε στα 20 του με πέντε εκατ. ευρώ από τη Σάο Πάουλο και τον έβαλε να παίζει με τη Β' ομάδα της. Την πρώτη του παρουσία με τους μεγάλους την έκανε επί Ζοσέ Μουρίνιο και πέρσι έπαιξε σε επτά ματς πρωταθλήματος, έξι Κυπέλλου και τέσσερα στην Ευρώπη. Ωστόσο, με αυτό το πολυπληθές κέντρο που έχει στη διάθεση του ο Κάρλο Αντσελότι, ο νεαρός αμυντικός μέσος δεν θα μπορούσε να βρει χρόνο. Δόθηκε λοιπόν δανεικός στην Πόρτο, όπου είναι βασικός και κάνει εξαιρετική δουλειά. Ακούγεται πως το καλοκαίρι μπορεί να πάρει την ευκαιρία του στη Μαδρίτη αν και τώρα που αποκτήθηκε και ο Λούκας Σίλβα, αυτό θα είναι μάλλον πολύ δύσκολο να συμβεί...

Follow me: @jorgekaraman