Ιταλία χωρίς προπονητή...
«Dov'è la Vittoria?», αναρωτιέται σε μια στροφή του ο ιταλικός ύμνος, κάνοντας αναφορά στη θεά Vittoria, την προσωποποίηση της νίκης στη μάχη. Το υπέροχο «Fratelli d' Italia», προφανώς, δεν γράφτηκε για την Σκουάντρα Ατζούρα του Βεντούρα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει αυτός να την αφήσει εκτός Μουντιάλ. Υπερβολικό; Ναι. Υπερβολικό, όμως, ήταν και το γεγονός ότι οι Ιταλοί έκαναν... live το Βοσνία-Βέλγιο και πανηγύρισαν για το τελικό 3-4, επειδή εξασφάλισαν την παραμονή τους στα μπαράζ χωρίς να χρειαστεί να παίξουν για αποτέλεσμα στο τελευταίο ματς με την Αλβανία του Κρίστιαν Πανούτσι...
Ο Βεντούρα είναι ένας προπονητής που έφτιαξε όνομα για την ικανότητα του να δουλεύει με νεαρούς ποδοσφαιριστές, να τους βελτιώνει και να φτιάχνει ομάδες που μπορούν να παίζουν καλό ποδόσφαιρο και να κερδίζουν την συμπάθεια του κόσμου. Ως εκεί. Την υπέρβαση δεν κατάφερε να την κάνει ποτέ και αυτός ήταν και ο λόγος που η Tuttosport έγραψε για αυτόν όσα δεν έγραψε ποτέ για κανέναν, ειδικά στην τελευταία του διετία στην Τορίνο. Τότε, θεωρήθηκε υπερβολική και άδικη η εφημερίδα. Τώρα, όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ κράζουν τον Βεντούρα επειδή τερμάτισε πίσω από την Ισπανία στον όμιλο. Αυτό, όμως, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Αυτό που δεν μπορεί να συμβαίνει, είναι το να έχει η Ιταλία στον πάγκο έναν προπονητή που δεν μπορεί να λειτουργήσει επειδή, όπως φαίνεται, δεν έχει την προσωπικότητα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τις ιδέες του, τον τρόπο δουλειάς του.
Μετά το Euro 2016, στο οποίο οι Ιταλοί έβαλαν θετικό πρόσημο παρά το γεγονός ότι η εθνική τους αποκλείστηκε από την Γερμανία στους "8", στη διαδικασία των πέναλτι, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία αναζήτησε έναν προπονητή που θα μπορούσε να βάλει τις βάσεις για την Σκουάντρα Ατζούρα των επόμενων χρόνων. Να είναι αυτός που θα αναλάβει την όσο το δυνατόν καλύτερη μετάβαση στη νέα εποχή, με την ανανέωση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα λόγω της προώθησης της νέας γενιάς. Αυτή η γενιά έχει καλό ταλέντο αλλά δεν έχει ακόμη, όπως φαίνεται, το νεύρο που χρειάζεται, τον τσαμπουκά, τον χαρακτήρα για να ανταποκριθεί αμέσως στις απαιτήσεις. «Εχουμε πολλούς μικρούς με πολύ ταλέντο και θα πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν από νωρίς τις ευθύνες που έχουν, γιατί αυτό θα τους βοηθήσει να ωριμάσουν πιο γρήγορα», έλεγε πριν ένα χρόνο ο Μπουφόν και συμφωνούσε μαζί του σύσσωμος ο ιταλικός Τύπος.
Το γεγονός ότι τώρα ο ίδιος Τύπος κράζει τον Βεντούρα επειδή οι νεαροί δεν ανταποκρίνονται, απλά επιβεβαιώνει ότι οι δημοσιογράφοι είναι το ίδιο αστείοι παντού. Το πρόβλημα του allenatore, όμως, δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα του είναι ότι επηρεάζεται από οποιαδήποτε κριτική του γίνεται πλέον, είναι το γεγονός ότι δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποια είναι η σωστή τακτική, είναι το γεγονός ότι -πάνω από όλα- φαίνεται να χάνει τον έλεγχο στα αποδυτήρια. Και όταν λέμε "αποδυτήρια", εννοούμε την παλιά φρουρά της Ιταλίας.
Η ήττα από την Ισπανία με 3-0 στο Santiago Bernabeu τον προηγούμενο μήνα είχε ως αποτέλεσμα ο Βεντούρα να εγκαταλείψει άρον-άρον το φιλόδοξο 4-2-4 και να πάει στο 3-4-3, έχοντας να αντιμετωπίσει εντός έδρας τα... Σκόπια. Αυτός ο φόβος του, με τον αντίπαλο μάλιστα να είναι της πλάκας για τα δεδομένα των Ατζούρι, αποτελεί απλά ακόμη μία ένδειξη ότι δεν μπορεί να είναι ο εαυτός του. Στην Τορίνο ο συμπαθής Τζιαν Πιέρο δεν άλλαζε σύστημα ακόμη κι αν γινόταν σεισμός. Στην εθνική ομάδα άλλαξε αμέσως μόλις ήρθε το κράξιμο για την ήττα στη Μαδρίτη. Κι αφού ήρθε το 1-1 με τα Σκόπια, σε μια από τις χειρότερες εμφανίσεις της Ιταλίας όχι την τελευταία διετία αλλά συνολικά στην ιστορία της, τώρα μπορεί να υπάρξει νέα αλλαγή συστήματος. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή την φορά δεν θα το έχει αποφασίσει ο ίδιος.
Ολες οι ιταλικές εφημερίδες, αθλητικές και πολιτικές, έγραψαν ότι μετά την ισοπαλία με τους Σκοπιανούς, οι ποδοσφαιριστές αποφάσισαν να κάνουν μια μεγάλη συζήτηση, χωρίς την παρουσία κανενός από το τεχνικό τιμ. Αυτό, βασικά, δεν είναι πρόβλημα, ειδικά όταν ο Μπουφόν λέει στις δηλώσεις του ότι «το πρόβλημα είναι ότι οι παλιοί δεν δίνουμε αυτά που πρέπει, πρέπει να δώσουμε περισσότερα». Το πρόβλημα είναι όταν μία μέρα έπειτα από αυτή την συζήτηση, τα ρεπορτάζ λένε ότι οι ποδοσφαιριστές και ειδικά οι παλιοί, δηλαδή οι Μπουφόν-Κιελίνι-Μπαρτσάλι-Μπονούτσι-Καντρέβα (θα ήταν και ο Ντε Ρόσι αν δεν ήταν τραυματίας), δεν είναι ικανοποιημένοι από την τακτική προσέγγιση του προπονητή στους αγώνες και θεωρούν ότι το καλύτερο για όλους τους θα είναι το να επιστρέψουν στο 3-5-2.
Αυτό το σύστημα και η εμμονή σε αυτό, στο τέλος, θα χαντακώσει πολύ κόσμο στην Ιταλία αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Το θέμα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η τέσσερις φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία έχει έναν προπονητή ο οποίος αλλάζει σύστημα κάθε φορά που κράζει ο Τύπος, βρίσκεται στο στόχαστρο των παλιών, δεν μπορεί να βοηθήσει αγωνιστικά ή ψυχολογικά τους ταλαντούχους μικρούς και δεν προσφέρει -κατά συνέπεια- μια ομάδα που να αρέσει στους Ιταλούς. Ή μάλλον, για να το θέσουμε πιο σωστά, μια ομάδα που να πείθει τους Ιταλούς, γιατί την ομορφιά ούτως ή άλλως αυτοί την αντιλαμβάνονται και με τρόπο διαφορετικό από τους υπόλοιπους.
Ομορφιά, για παράδειγμα, ήταν το πώς η Ιταλία του Αντόνιο Κόντε σε έπειθε στο Euro που έγινε μόλις πριν δύο χρόνια ότι δεν θα χάσει από κανέναν. Ακόμη κι αν έπρεπε να παίξει χωρίς Βεράτι-Μαρκίζιο όλο το τουρνουά και έχανε κι άλλους δυο-τρεις για το ματς με την Γερμανία. Ο Κόντε, όμως, ήξερε τι ήθελε να κάνει και πώς να το κάνει, αδιαφορώντας για τα σχόλια οποιουδήποτε και μη επιτρέποντας στους ποδοσφαιριστές του, επειδή ήξερε πώς να τους κερδίζει, να αμφισβητήσουν οποιαδήποτε επιλογή του. Προφανώς δεν μπορεί να απαιτήσει κανείς από τον Βεντούρα να γίνει Κόντε στα 69 του χρόνια, αλλά με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί θα είναι και υπέρβαση, στο τέλος, το να κάνει αυτά που ξέρει και μπορεί. Και με τις υπερβάσεις ο Τζιαν Πιέρο δεν τα πήγαινε ποτέ καλά...