Το πρώτο λιμάνι…

Το υγρό στοιχείο ήταν πάντα κάτι που τον προσέλκυε, που τον περιτριγύριζε. Μέσα από μια ζωή γεμάτη θάλασσα, λιμάνια και μαρίνες, δε θα μπορούσε παρά να νιώθει άνετα όταν βρίσκεται κοντά στο απέραντο γαλάζιο. Από την «Puerto La Cruz» της Βενεζουέλας, ένα λιμάνι στις νότιες ακτές της Καραϊβικής, όπου γεννήθηκε, βρέθηκε στη μέση του Ατλαντικού ωκεανού στην Πορτογαλία. «Ήρθαμε όταν ο Λεονάρντο ήταν τριών ετών και εδώ είναι το μέρος που μεγάλωσε», διηγείται η μητέρα του Μόνικα Μαρία Νούνιες με ένα τραπέζι του μικρού εστιατορίου που οι γονείς του άνοιξαν στην Μαδέιρα. Εκεί, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ έμαθε να μαγειρεύει και να διαβάζει τις συμπεριφορές των ανθρώπων.

Κάνε εγγραφή στην bwin και πάρε μπόνους 150%

«Περνούσε τη μέρα μαζί μας, μέχρι να ξεκινήσει το σχολείο. Ήταν καλός μαθητής, έστω κι αν πάντα έπρεπε να φτάσει η τελευταία στιγμή για να διαβάσει», θα προσθέσει ο πατέρας του, Αντόνιο. Ο πατέρας του τον συνόδεψε το 2006 σ’ ένα ταξίδι πίσω στην γενέτειρά του, όταν ο Λεονάρντο στα 32 του χρόνια θέλησε να δει τον τόπο που έζησαν οι γονείς του. «Δεν του άρεσε καθόλου, εξαιτίας της έλλειψης ασφαλείας. Γύρισε και μου είπε πως το καλύτερο πράγμα που κάναμε ήταν που τον μεγαλώσαμε στη Μαδέιρα». Ο πατέρας του, άνθρωπος του μεροκάματου, επιθυμούσε έναν διαφορετικό προσανατολισμό για τον γιο του. «Σπούδαζε φυσική αγωγή και του έλεγα να γίνει δάσκαλος. Εκείνος, όμως, μάς το είχε πει από 15 χρονών. «Κάποια μέρα θα είμαι προπονητής σε ομάδα ποδοσφαίρου».

Στο μυαλό του Λεονάρντο Ζαρντίμ ο προσανατολισμός υπήρχε από ακόμα νεότερη ηλικία. «Όλοι μου οι φίλοι ήθελαν να γίνουν ποδοσφαιριστές. Όταν με ρωτούσαν εμένα τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, έλεγα προπονητής. Με συνάρπαζε το κομμάτι της οργάνωσης, της στρατηγικής, η προετοιμασία ενός αγώνα, η προπόνηση, η αρχηγία. Σήμερα, τα παιδιά έχουν κομπιούτερ και play station, που μπορούν να δοκιμάζουν το ταλέντο τους στην προπονητική. Εγώ τότε είχα μολύβι και χαρτί… Εκεί σημείωνα και ανέλυσα τα παιχνίδια και τις σκέψεις μου». Και δεν τα πήγε άσχημα…

Προπονητής, ετών 27!

«Δεν πίστεψα ποτέ ότι θα γινόταν πραγματικότητα. Μέχρι που το είδα με τα μάτια μου». Η Μόνικα Μαρία Νούνιες είδε το γιο της να ξεκινάει την καριέρα του λίγα χρόνια μετά την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο. Ξεκίνησε όσο χαμηλά προβλέπεται για έναν νεαρό, άσημο προπονητή, ο οποίος δεν είχε να επιδείξει κάποιο έργο και δεν είχε δημόσιες σχέσεις. «Πριν μερικά χρόνια ο στόχος μου ήταν να φτάσω στην πρώτη κατηγορία. Ξεκίνησα, προπονώντας μια ομάδα παιδιών στα προάστια της Μαδέιρα. Τότε, η μεγάλη κατηγορία έμοιαζε πάρα πολύ μακριά».

Για την ακρίβεια, απείχε οκτώ χρόνια, μερικά εκ των οποίων έμοιαζαν ατελείωτα και γέμιζαν με απογοήτευση τόσο τον ίδιο, όσο και την οικογένειά του. «Πέρασε εφτά χρόνια στην Καμάτσα και έμοιαζε ότι ποτέ δεν τα έχει τη μεγάλη ευκαιρία. Δοκίμασε δύο φορές να ανέβει επίπεδο, όμως πάντα κάτι πήγαινε στραβά στο τέλος. Η τρίτη του ευκαιρία ήταν η τυχερή», προσθέτει η μητέρα του και ο απαιτητικός Λεονάρντο έβλεπε τις φιλοδοξίες του να γίνονται πραγματικότητα. «Από ‘δω και πέρα θέλω να γίνομαι καλύτερος και να απολαμβάνω τη δουλειά μου χωρίς στρες».

Συνταξιούχος, ετών 45!

Τι ήταν εκείνο που του δημιουργούσε άγχος και στρες; «Μέχρι τα 40 μου χρόνια πρέπει να έχω αναλάβει ομάδα Α’ Εθνικής. Αλλιώς, δεν έχει νόημα και θα τα παρατήσω», έλεγε. Στα 34 θα άλλαζε πρώτη φορά περιβάλλον και θα αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία της Τσάβες και στα 36 θα έκλεινε ο πρώτος κύκλος φιλοδοξιών. Μετά την επίτευξης της ανόδου με την Τσάβες, η Μπέιρα Μαρ θα τον προσλάμβανε για τον ίδιο στόχο, τον οποίο και θα εκπλήρωνε. Με την ομάδα του Αβέιρο θα προβιβαζόταν στην μεγάλη κατηγορία και το χειμώνα του 2010 θα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Έστω κι αν ένα σερί αρνητικών αποτελεσμάτων θα έφερνε το τέλος τον Φεβρουάριο.

«Νομίζω είναι το καλύτερο και για τους δύο. Δεν είμαι άτομο που αρέσκεται στη δημαγωγία ή στις φιλοσοφίες, είμαι άνθρωπος της δουλειάς και των σχεδίων. Να μείνω δύο μήνες παραπάνω, μόνο και μόνο για να έχω δουλειά δεν είχε νόημα», θα έλεγε φεύγοντας από την ομάδα και τρεις μήνες μετά θα έβρισκε καινούριο… νόημα. «Για πρώτη φορά δεσμεύομαι με τριετές συμβόλαιο με έναν προπονητή. Ήταν τέτοια η επίδειξη χαρακτήρα και επιθυμία για νίκη που είδα στον Λεονάρντο, που αποφάσισα ότι αξίζει τον κόπο». Δεν θα ήταν η πρώτη φορά, η οποία κάτι που άρχιζε ωραία τελείωνε με πόνο.

Ο Αντόνιο Σαλβαδόρ θα έκανε την υπέρβαση για τον Λεονάρντο Ζαρντίμ. Το ίδιο θα έκανε και ο Πορτογάλος τεχνικός. Θα ζητούσε απ’ τη γυναίκα του – ψυχολόγο στο επάγγελμα – να μετακομίσουν μαζί του, πιστεύοντας ότι θα έμενε χρόνια στη Μπράγκα και πως το τεσσάρων ετών παιδί του δεν θα χρειαζόταν να αλλάζει συνέχεια πόλεις. Εξάλλου, οι φιλοδοξίες του ήταν πάντα υψηλές, αλλά το ταβάνι χαμηλό.
«Είμαι 38 ετών και θέλω να έχω σταματήσει στα 45. Αυτό είναι το όριό μου. Δεν είναι υγιής ο υψηλός ανταγωνισμός στο ποδόσφαιρο, ούτε για τους προπονητές, ούτε για τους παίκτες. Μετά από αυτή την ηλικία θέλω να σταματήσω την προπονητική και να αφιερωθώ σε κάτι διαφορετικό. Θέλω να έχω ήρεμη προσωπική ζωή και να ζήσω σαν φυσιολογικός πολίτης».

Μέχρι το τέλος της καριέρας του ονειρεύεται να δουλέψει σε Ιαπωνία, Σαουδική Αραβία και Αγγλία και ίσως να έχει πάρει ένα πρωτάθλημα. Αυτό που λίγο έλειψε να κατακτήσει φέτος στην Πορτογαλία. Στην Μπράγκα, η παρουσία του Λεονάρντο Ζαρντίμ υπήρξε καταλυτική. Εξάλλου, η φιλοσοφία του περιλαμβάνει ολοκληρωτικό έλεγχο της κατάστασης από τον ίδιο, έστω κι αν θεωρεί ότι ο προπονητής έχει συμμετοχή μόλις στο 15% ενός ποδοσφαιρικού αποτελέσματος. «Φτάνω στο γήπεδο στις 9π.μ. και περιφέρομαι για περίπου μιάμιση ώρα. Ακολουθεί η προπόνηση και μετά έχω ακόμα μιάμιση ώρα για να ελέγχω ότι όλα κυλούν ομαλά. Δεν με ενδιαφέρει να κάθομαι σε ένα γραφείο, να ανοίξω τον υπολογιστή και να μιλάω στο κινητό. Θέλω να έχω προσωπική επαφή με όλους όσοι δουλεύουν για την ομάδα. Από τον μασέρ και τον φροντιστή μέχρι τους παίκτες και τον πρόεδρο. Ακούω, ακούω, ακούω. Μόνο έτσι λύνονται τα προβλήματα».

Ο 38χρονος τεχνικός κατόρθωσε να έχει λυμένα τα προβλήματά του για εννέα μήνες. Η Μπράγκα χάρη σε ένα σερί 15 νικών βρισκόταν στην κορυφή του πορτογαλικού πρωταθλήματος τον Μάρτιο και φλέρταρε με τον τίτλο. Στις τελευταίες έξι αγωνιστικές, όμως, κατέρρευσε. Έχασε τα δύο ντέρμπι με την Μπενφίκα και την Πόρτο, υπέστη ήττα-σοκ στην έδρα της από την Ολαρένσε, έχασε στο φινάλε της σεζόν από την Σπόρτινγκ Λισσαβωνας και ενδιάμεσα είχε να επιδείξει μόλις μια ισοπαλία και μια νίκη. Το άθροισμα των τεσσάρων βαθμών σε έξι ματς ήταν η αιτία, μια συνέντευξη ήταν η αφορμή.

«Με τον πρόεδρο έχουμε αυστηρά επαγγελματική σχέση», ήταν η κουβέντα του Λεονάρντο Ζαρντίμ, η οποία φέρεται να έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του ιδιότροπου Αντόνιο Σαλβαδόρ να λύσουν το συμβόλαιό του. «Μετά από μια θετική σεζόν μια τέτοια απόφαση εκπλήσσει ακόμα και μένα, όμως ως επαγγελματίας πρέπει να αποδεχτώ την απόφαση της διοίκησης», θα πει και θα συνεχίσει τη ζωή του. Εξάλλου, έχει μια υπόσχεση να εκπληρώσει μέχρι να φτάσει τα 45.

«Μου έχει ορκιστεί πως όταν υπογράψει με μια μεγάλη ομάδα θα με πάρει μαζί του να βγάλω φωτογραφίες με όλους τους παίκτες». Η ανιψιά του, Σοφία Μαργαρίτα, περίμενε μια μεγάλη ομάδα στην Πορτογαλία. Θα πρέπει να συμβιβαστεί με την Ελλάδα!