• «Λάθος συναγερμός στο Τόκιο»
• «Πρώτα πρέπει να κερδίσεις τον εαυτό σου»
• «Θα έχω να το λέω στα παιδιά μου»

Στα 21 της χρόνια πήρε μέρος στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της στο Τόκιο και μάλιστα σε περίοδο covid-19.

Η ιστοπλόος Κατερίνα Δίβαρη τερμάτισε στην 19η θέση στα RSX αλλά πρέπει ν' αλλάξει κατηγορία και να ξεκινήσει στα Foil εάν θέλει να είναι και στο Παρίσι το 2024, αφού η κατηγορία της δεν θα είναι Ολυμπιακή.

Η Κατερίνα Δίβαρη μίλησε στο Gazzetta για την εμπειρία συμμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τις κούρσες της, τους Ιάπωνες και την επόμενη ημέρα.

«Λάθος συναγερμός στο Τόκιο»

Πρώτη εμπειρία σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τι περίμενες από τους Αγώνες και τι σε δυσκόλεψε περισσότερο;
«Γνωρίζαμε ότι θα συναντήσουμε πρωτόγνωρες συνθήκες και καταστάσεις αλλά μέχρι να αντιμετωπίσεις κάτι δεν ξέρεις τι ακριβώς να περιμένεις.

Σίγουρα περίμενα περισσότερη οργάνωση σε κάποια διαδικαστικά. Την τρίτη ημέρα αφιξής μου και δεύτερη μέρα προπόνησης που θα έμπαινα στο νερό πληροφορήθηκα ότι είχα έρθει μέσω της εφαρμογής σε κοντινή επαφή με κρούσμα.

Δεν γνωρίζαμε τις διαδικασίες που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Αρχικά έχασα την προπόνηση και στην συνέχεια μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί, ήμουν με το άγχος και δεν γνώριζα τι ακριβώς έπρεπε να κάνω. Δεν είχαμε κάποια ξεκάθαρη οδηγία και καθοδήγηση.

Τελικά μάθαμε ότι είχε γίνει λάθος και απλά ένιωσα μια ανακούφιση γιατί δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι έκανα ολόκληρο ταξίδι και τελικά δεν θα αγωνιζόμουν και θα εμένα καραντίνα στην Ιαπωνία.

Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν η άφιξη μας στην χώρα και γενικότερα όλο το ταξίδι από την Ελλάδα στην Ιαπωνία. Εκτός από το ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο και πολύωρο ταξίδι, οι διαδικασίες που έπρεπε να ακολουθήσουμε φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Ιαπωνίας θύμιζαν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Πίστεψα ότι δεν θα καταφέρουμε να φτάσουμε ποτέ στο ολυμπιακό ξενοδοχείο».

Πως ήταν ο θαλάσσιος στίβος στην Ενοσίμα;
«Ο θαλάσσιος στίβος ήταν αρκετά απρόοπτος και λόγω του ρεύματος που είχε ο ωκεανός κάτι που δεν είναι γνώριμο και συνηθισμένο σε εμάς στην Ελλάδα αλλά και λόγω του τυφώνα που πέρασε δίπλα από την Ιαπωνία και επηρέασε τα δεδομένα.

Αντιμετωπίσαμε όλες τις συνθήκες και onshore και offshore, λίγο, μέτριο αλλά και αέρα σχετικά υψηλής έντασης. Θα πω ότι μου ταίριαζε ο στίβος αλλά όχι οι επιλογές που έκανα και η διαχείριση».

«Πρώτα πρέπει να κερδίσεις τον εαυτό σου»

Οταν εφευγες για το Τόκιο ποιος ήταν ο στόχος σου;
«Αρχικά είχα βάλει ως στόχο να φτάσω υγιής και να ευχαριστηθώ τον αγώνα. Έναν αγώνα που δεν ξέρεις αν θα σου δοθεί η ευκαιρία να συμμετάσχεις και για δεύτερη φορά.

Ύστερα έθεσα στον εαυτό μου τον στόχο του Medal race γιατί δεδομένου ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίο αγώνας αυτής της κλάσης ήθελα να προσπαθήσω να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να θέσω έναν ναι μεν υψηλό αλλά όχι ακατόρθωτο στόχο.

Έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και προσπάθησα να βγάλω την προπόνηση μου στον αγώνα αλλά δεν τα κατάφερα και μάλιστα βρέθηκα πολύ μακριά από αυτόν. Αυτός όμως είναι ο αθλητισμός πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα. Πρέπει να μαθαίνεις να χάνεις αλλά και να κερδίζεις. Ο πρώτος που πρέπει να κερδίσεις είναι ο εαυτός σου».

Το Παρισι είναι κοντά. Θεωρείς ότι το 2024 θα μπορείς να διεκδικήσεις μεταλλιο;
«Το μετάλλιο εκτός από σκληρή δουλειά θέλει και λίγο τύχη. Είναι σίγουρα όνειρο και στόχος κάθε αθλητή. Με την καινούργια κατηγορία των Foil θα πρέπει πρώτα να αγοράσω εξοπλισμό και στην συνέχεια να βρω τα πατήματα μου και να προπονηθώ σε κάτι εντελώς καινούργιο. Η ιστιοπλοϊκη αντίληψη σαν παράγοντας παραμένει όμως όλα τα άλλα αλλάζουν. Θα πρέπει να προλάβουμε τους ξένους που είναι ήδη 2 χρόνια μπροστά».

«Θα έχω να το λέω στα παιδιά μου»

Τι σου άρεσε γενικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
«Δυστυχώς ήταν μια πολύ διαφορετική Ολυμπιάδα. Δεν κατάφεραμε να ζήσουμε όσα θα ζούσαμε αν δεν υπήρχε η πανδημία. Όπως για παραδείγμα την τελετή έναρξης και το να συνάναστραφούμε με αθλητές από αλλά άθληματα πέρα της ιστιοπλοΐας. Μου άρεσε όμως πάρα πολύ το venue και το μέρος στο οποίο αγωνιζόμασταν και η παρέα που είχα εκτός νερού που περάσαμε φανταστικά και γελάσαμε πάρα πολύ».
Πως είναι οι Ιάπωνες ως λαός;
«Οι Ιάπωνες είναι ένας πολύ ευγενικός λαός με πολύ μεγάλη ιστορία και κουλτούρα. Προσπαθούσαν να μας εξυπηρετήσουν και είχαν οργανωθεί καλά όσον αφορά το event».
Πες μια φράση δικιά τους που έμαθες;
«Είναι το «Arigato gozaimasu!» που σε σημαίνει «Ευχαριστώ». Ήταν μια φράση που άκουγα καθημερινά μετά από κάθε πρόταση των Ιαπώνων».
Τι σε διδαξε το Τόκιο 2020;
«Ότι πρέπει να παραμένεις δυνατός και να μην λυγίζεις ακόμα και κάτω από δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ήταν μια εμπειρία ζωής που θα έχω να την λέω όταν μεγαλώσω στα παιδιά μου. Ότι κατάφερα να πάω στην Ολυμπιάδα την εποχή του Covid».