Δεν εξηγούνται όλα στο ποδόσφαιρο, πολύ περισσότερο ένα γκολ που δεν υπάρχει…
Η εικόνα του ΠΑΟΚ ήταν εξ ορισμού προβληματική. Αναμενόμενη. Σχεδόν αγνώριστη όταν κατέβηκε στο γήπεδο χωρίς τον κατά τεκμήριο πιο φορμαρισμένο παίκτη του (Ζίβκοβιτς), τον βασικό στόπερ (Ινγκασον) στον πάγκο, ένα κάρο παίκτες (Σβαμπ, Βιεϊρίνια, Μπάμπα) να είναι «στα κόκκινα» και να φωνάζουν πως θέλουν ανάσες.
Ο ΠΑΟΚ βγήκε εκτός λειτουργίας και αυτή τη φορά ο σχηματισμός με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς δεν περπάτησε για τον Γκαρσία, που πήγε σε μια άκρως πειραματική ενδεκάδα και από κάποια στιγμή και μετά έπρεπε να διαχειριστεί και ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα: τον ημιτελικό με την ΑΕΚ! Όταν μπαίνεις στο γήπεδο και έχεις το μυαλό σου στο επόμενο ματς, τότε θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα ακόμα και από μια ομάδα, όπως αυτός ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι, που όπως και στο ματς της Λεωφόρου έκανε ελάχιστες τελικές και είναι ζήτημα το αν πάτησε μια δύο φορές με αξιώσεις στην περιοχή του ΠΑΟΚ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά στην Τούμπα είδαμε ένα παράξενο ματς. Ο «Δικέφαλος» επέμενε στο «3-4-3» ή στο «5-4-1», πείτε όπως θέλετε, που μπορεί να βγάζει νόημα στον πίνακα τακτικής, όχι όμως και στην πραγματική ζωή. Στο γήπεδο. Ειδικά, όταν πρέπει να το υποστηρίξουν παίκτες που δεν το έχουν κάνει κτήμα τους, αφού νωρίτερα δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής.
Γι’ αυτό και από το 1ο λεπτό μέχρι και το 97ο λεπτό έβλεπες μια ομάδα δίχως εντάσεις στα πόδια των ποδοσφαιριστών της και δίχως διακυμάνσεις στην απόδοσή της. Μια ευθεία γραμμή. Ένα φλατ πράγμα που απλά την οδηγούσε σε κάποιες φευτό-ευκαιρίες για τις οποίες δεν πρέπει να ανησύχησε ιδιαίτερα ο Διούδης. Κάπως έτσι η ομάδα (του Γκαρσία) έμεινε για πρώτη φορά σε εντός έδρας παιχνίδι της στο μηδέν, μετά από πολλούς μήνες και το 0-0 απέναντι στη Γρανάδα.
Δεν ξέρω τι εντύπωση είχαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα από την τηλεόραση, αλλά στη φάση του 79ου λεπτού, όπου ο Παναθηναϊκός βρήκε ένα πάτημα για να διαμαρτύρεται, μετά το σφύριγμα του Γκεστράνιους, όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ έχουν σταματήσει. Εκεί, τελειώνει να υπάρχει φάση. Όλοι όσοι ήταν στο γήπεδο το κατάλαβαν. Σχεδόν όλοι, γιατί ορισμένοι επιχειρούν να σώσουν τις εντυπώσεις μιας ολόκληρης σεζόν μέσα από ένα σφύριγμα.
Για ποια φάση και για ποιο γκολ μιλάμε, όταν ο Βιεϊρίνια, ο Βαρέλα και ο Πασχαλάκης έχουν σταματήσει και απλά βλέπουν τον Καμπετσή, μετά το μαρκάρισμα (για κάρτα) του Λύρατζη να συνεχίζει να παίζει με την μπάλα; Για να μην τρελαθούμε. Κανένα γκολ δεν υπάρχει, όσο κι αν φωνάζει ο Παναθηναϊκός. Ο Γκεστράνιους μπορεί να έκανε λάθος που δεν άφησε το πλεονέκτημα, αλλά το έκανε σε μια υποψία ευκαιρίας (πολύ πριν η μπάλα φτάσει στον Μακέντα) και όχι σε κάποιο γκολ του Ιταλού φορ.
Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί και ειλικρινείς η φάση αρχίζει και τελειώνει με το που ακούγεται το σφύριγμα του διαιτητή, που να συμφωνήσω με τους περισσότερους έχει αδικήσει κατάφορα τον Παναθηναϊκό στο περσινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά στην Τούμπα δεν είχε καμία τέτοια πρόθεση. Ναι, κακώς μπορεί να σφύριξε (για να δείξει την κίτρινη κάρτα στον Λύρατζη) και δεν άφησε το πλεονέκτημα για να μαθαίναμε αν θα έμπαινε ή όχι το γκολ από τον Μακέντα. Από την στιγμή που σφύριξε δε θα το μάθουμε ποτέ…
Πάμε και στη φάση της ανατροπής του Κρμέντσικ από το Βέλεθ. Δε θα περίμενα ποτέ από έναν διαιτητή, ο οποίος νωρίτερα κατά τη διάρκεια του αγώνα έχει παραδεχθεί ένα λάθος του, να δώσει ένα τέτοιο πέναλτι ή ακόμα ακόμα να πάει για τα μάτια του κόσμου στο VAR και να δει τη φάση.
Εδώ υπάρχει και μια μεγάλη διαφορά στο πως αντιλαμβάνονται την επικοινωνία οι δύο ομάδες. Ο μεν Παναθηναϊκός «σήκωσε» ψηλά το θέμα, μέσω του διευθυντή επικοινωνίας του, θέλοντας να καλύψει τις όποιες αγωνιστικές αδυναμίες του. Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό που έφτασε στην πρώτη και τελευταία κατάσταση-γκολ…στο 96’ με τον Καρλίτος. Κι όμως, φωνάζει. Ουρλιάζει για να κυριολεκτούμε, την ίδια ώρα που ο ΠΑΟΚ σφυρίζει, σχεδόν, αδιάφορα για τη φάση με το πέναλτι πάνω στον Κρμέντσικ.
Οι «ασπρόμαυροι» προτιμούν να επικεντρωθούν στον ημιτελικό της Μ. Πέμπτης με την ΑΕΚ, να τον προσεγγίσουν με σοβαρότητα και νηφαλιότητα, παρά να μπουν σε κοκορομαχίες για το αν ήταν ή δεν ήταν πέναλτι. Όποιος δε βλέπει τη διαφορά, δεν μπορεί να αντιληφθεί (και) την πραγματικότητα.
Άλλωστε, δεν εξηγούνται όλα στο ποδόσφαιρο…