Βαλμπουενά: «Ακόμα και στα 35 μου παλεύω για τους στόχους μου με τον Ολυμπιακό»
Νέα Virtuals Sports* που αξίζει να δοκιμάσεις. |21+*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Αναλυτικά όσα είπε στη τουρκική «Χουριέτ»:
«Γνωρίζω πως είμαι κοντός. Αυτό μπορεί να διαβαστεί με δύο τρόπους. Θετικά και αρνητικά. Όταν βλέπεις ένα ματς, το μάτι σου πέφτει στον κοντό ποδοσφαιριστή και βλέπεις αν τα πηγαίνει καλά ή όχι. Ξεχωρίζει λόγω του γηπέδου. Οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες σε κάθε σύλλογο που αγωνίστηκα».
Για την πρώην ομάδα του Φενέρμπαχτσε: «Φυσικά είμαι ακόμα Φενέρμπαχτσε. Παρακολουθώ τα παιχνίδια. Είχαν μια δύσκολη σεζόν. Παρακολούθησα και το ντέρμπι με τη Γαλατάσαραϊ. Αν και δεν κερδίσαμε τίτλους, δεν μπορώ να ξεχάσω την υποστήριξη που μου έδωσαν. Όταν ήρθα στην ομάδα ήθελα να αφήσω το στίγμα μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω αυτή τη θέση στην καρδιά των φιλάθλων. Μου λείπει η Κωνσταντινούπολη και η ζωή μου εδώ. Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος σύλλογος για μένα αν και αγωνίστηκα μόλις για δύο χρόνια. Έφυγα συγκινημένος. Έχω πολύ καλές αναμνήσεις εδώ».
Για την πορεία του με τον Ολυμπιακό: «Σε κάθε σύλλογο που έπαιξα είχα στόχους. Κανείς δεν θέλω να πει μετά από 5-10 χρόνια πως ο Βαλμπουενά δεν επηρέασε την ομάδα που έπαιξε. Δεν είναι όλα γύρω από τα λεφτά. Υπάρχει και η υπερηφάνεια. Τώρα έχω στόχους με τον Ολυμπιακό. Ακόμα κι αν είμαι 35, παλεύω για τους στόχους μου!».
Για τις μέρες του στην καραντίνα και το πως τις περνάει: «Στο σπίτι. Αυτές τις μέρες με την κόρη μου. Όταν είμαι μαζί της, έχω πολλή δουλειά. Κάνουμε τις ασκήσεις της, παίζουμε παιχνίδια. Εγώ προσπαθώ να μένω fit και έτοιμος».
Για την κόρη του και το εάν τον κουράζει: «Ναι, είναι πολύ ενεργητική, όπως ο πατέρας της».
Για τον αθλητή που απολαμβάνει πιο πολύ: «Ο Νο1 στον κόσμο, ο μάγος Μέσι».
Για τον αγαπημένο του προπονητή: «Ο Έρικ Γκέρετς. Έχω πολύ καλή σχέση μαζί του. Αυτός με έφερε στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Το 2007 παίξαμε έναν αγώνα με την Λίβερπουλ που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είχε μόλις τρεις μέρες να προετοιμάσει την ομάδα. Με εμπιστεύτηκε και με έβαλε. Από τότε είχαμε σχέση πατέρα - γιου».
Για την επιλογή στο ποδόσφαιρο και τον ενθουσιασμό του: «Ο πατέρας μου ήταν προπονητής κι έτσι κι εγώ μεγάλωσα στο ποδόσφαιρο. Μου αρέσει όμως και το τένις, είναι το πάθος μου. Είναι πολύ δύσκολο, γιατί είσαι μόνος και πρέπει να ρίξεις μεγάλη προσπάθεια.
Το αγαπώ αυτό που κάνω. Είτε όταν μπαίνω στο γήπεδο για αγώνα, είτε όταν κάνω προπόνηση, έχω το ίδιο συναίσθημα στο στομάχι. Είναι το μεγαλύτερο πάθος μου. Σε όποια ομάδα κι αν πήγα, έχω στόχο. Το ίδιο στη Μαρσέιγ, στην Λιόν, στη Ντιναμό Μόσχας, στην Φενέρμπαχτσε και στον Ολυμπιακό.
Μετά από 5-10 χρόνια, δεν θέλω να πουν ότι μπήκε ο Βαλμπουενά και δεν έκανε τίποτα στον αγώνα. Δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά τιμής. Ακόμα και τώρα στα 35 μου ακολουθώ τους στόχους μου».
Για τα λάθη του και το ποιος τον στήριξε πιο πολύ: «Όλοι κάνουν λάθη. Όταν ήρθε στη Μαρσέιγ ο Ντεσάμπ, δεν με έβαζε. Θα μπορούσα να είμαι πιο ήρεμος. Μερικές φορές προκαλούσα την κατάσταση. Δεν είναι σωστό να μην υπάρχει δικαιοσύνη, αλλά καμιά φορά δεν πρέπει να δείχνουμε την αντίδρασή μας. Περισσότερο με στήριξε η οικογένειά μου. Καλώ τον πατέρα μου κάθε μέρα. Καμιά φορά είμαι πολύ εκνευρισμένος και με ηρεμεί».
Για το εάν σκέφτηκε να σταματήσει και την πιο μεγάλη πρόκλησή του: «Όταν πήγα στην Λιόν, όλοι στην Μαρσέιγ με μισούσαν. Δεν με ήθελαν στην πραγματικότητα και στην Λιόν. Μερικές φορές είσαι μόνος. Έμενα στο σπίτι και έκλαιγα. Έπρεπε όμως να έχω αυτοπεποίθηση και να παίξω. Αυτό έκανα. Από εκεί και πέρα οι άνθρωποι έχουν προκαταλήψεις εξαιτίας του ύψους μου. Ήμουν σχεδόν πάντα πιο κοντός από τους άλλους και πιο αδύναμος. Έτσι έπρεπε να δουλέψω πολύ».
Για τις θυεσίες του: «Υπηρχαν φορές που δεν μπορούσα να δω την κόρη μου. Μερικές φορές θέλεις να βγεις έξω και να πιεις. Πρέπει να βρεις την ισορροπία».