Αναζητώντας την ευστοχία του 2013
Μετά το περυσινό καλοκαίρι των απαγορεύσεων στις μεταγραφές, ο Παναθηναϊκός επιστρέψει στην αγορά έχοντας έναν ξεκάθαρο στόχο. Την ποιοτική αναβάθμιση του έμψυχου δυναμικού του, την έλευση ποδοσφαιριστών που θα τραβήξουν μπροστά τους πιτσιρικάδες του συλλόγου και θα ανεβάσουν επίπεδο το σύνολο. Οι συνθήκες, βέβαια, για να ολοκληρωθεί με επιτυχία η αποστολή των ανθρώπων του τριφυλλιού μόνο ιδανικές δεν είναι.
Το πορτοφόλι του κλαμπ παραμένει φτωχικό, τα νέα συμβόλαια δεν θα ξεπερνούν τις 350.000 ευρώ(κι αυτό θα ισχύσει προφανώς για λίγες και καλές περιπτώσεις και όχι για όλους) ενώ από την στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα για αγορά ποδοσφαιριστών, στην δεξαμενή των επιλογών είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξουν ποδοσφαιριστές που ήταν πρωταγωνιστές στις ομάδες του.
Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα εδώ και αρκετό καιρό και προκαλεί απορία το γιατί η προγραμματισμένη για την ερχόμενη εβδομάδα συνάντηση του Νταμπίζα με τον Αλαφούζο έχει λάβει τόσο μεγάλη σημασία από την στιγμή που αν γίνει αύξηση στους διαθέσιμους πόρους δεν θα αλλάζει σε τίποτα την ζωή του Παναθηναϊκού και θα είναι στην ίδια λογική του ανταγωνισμού με τον Ατρόμητο και τον Άρη. Έχει ποτίσει η μιζέρια και το τίποτα το βλέπουμε για κάτι σημαντικό…
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η δουλειά του Νίκου Νταμπίζα και του Γιώργου Δώνη μόνο εύκολη δεν θα είναι και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τις προϋποθέσεις που έχουν για να δουλέψουν πάνω στις μεταγραφικές επιλογές ο τεχνικός διευθυντής και ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Για να γεμίσεις ένα ρόστερ, συμβόλαια 300-350.000 είναι ιδανικά, για να ψάξεις όμως πραγματικούς ηγέτες που θα σου αλλάξουν άρδην την εικόνα πάνω στο χορτάρι, αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν ούτε για… ζήτω και οι πιθανότητες σίγουρα δεν είναι υπέρ σου.
Ο Παναθηναϊκός επί της ουσίας ψάχνει για ποδοσφαιριστές που είτε θα ψάχνουν να κάνουν επανεκκίνηση στην καριέρα τους(τύπου Μακέντα) είτε θα έχουν την μεταγραφή τους στην Ελλάδα ως ένα σκαλί για το επόμενο βήμα. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει για ποδοσφαιριστές που τούτη την στιγμή η καριέρα τους δεν βρίσκεται στα καλύτερά της και μέσα από την δημιουργία ενός ιδανικού ποδοσφαιρικού περιβάλλοντας και συγκεκριμένου πρότζεκτ θα γίνουν παίκτες πρώτης γραμμής στο τριφύλλι.
Κι όλα αυτά με τα χρήματα που προαναφέραμε. Εύκολο; Καθόλου.
Μετά από έξι χρόνια ο Νίκος Νταμπίζας βρίσκεται σχεδόν στην ίδια θέση και το καλοκαίρι του 2013 πρέπει να αποτελεί οδηγό για τον τεχνικό διευθυντή του κλαμπ. Όπως τότε, έτσι και τώρα, θα πρέπει να κινηθεί με άδειο πορτοφόλι. Όπως τότε, έτσι και τώρα, αναζητά ηγέτες σε όλες τις γραμμές, με την μοναδική διαφορά να εντοπίζεται στην καλύτερη κατάσταση του ρόστερ και σε μία βάση ικανών παικτών που ήδη υπάρχει. Κάτι που δεν ίσχυε το 2013, στην πρώτη χρονιά με τον Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο, όπου η προετοιμασία στο Όστερμπεκ θύμιζε… σχολική εκδρομή.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, θα πρέπει οι εύστοχες επιλογές να είναι πάνω από το 50%. Φυσικά, αυτό που έγινε εκείνο το καλοκαίρι αποτελεί οδηγό και μνημείο ευστοχίας. Δύσκολα πράγματα αλλά όχι ακατόρθωτα αν και επαναλαμβάνουμε, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το περιβάλλον που θα δημιουργήσει η ομάδα για τα νέα πρόσωπα.
Ποιές ήταν οι επιλογές που έκαναν τότε την διαφορά;
Η έλευση του Γκόρντον Σίλντεφελντ στο κέντρο της άμυνας που έγινε αμέσως σημείο αναφοράς, η μεταγραφή του Πράνιτς που βοήθησε αρκετά, ο εξαιρετικός Νάνο ως αριστερός μπακ, το… λαβράκι Αμπέντ από την Νιούκαστλ, ο Καρέλης που ήρθε τσάμπα και έφερε 2 εκατομμύρια στα ταμεία, ο χρήσιμος Ατζαγκούν, ο Κλωναρίδης και φυσικά ο καταπληκτικός Μάρκους Μπεργκ αποτέλεσαν εξαιρετικές κινήσεις για τον Παναθηναϊκό εκείνη την χρονιά χωρίς να ξοδέψει τίποτα. Μόνο ο Μπαϊράμι δεν βγήκε ενώ ακόμη και ο Μέντες έδωσε κάποιες λύσεις.
Για να δούμε φέτος αν ο Νταμπίζας θα είναι το ίδιο αποτελεσματικός…