Ενίσχυση πριν είναι (πολύ) αργά…
Σε μια πολιτισμένη (ποδοσφαιρικά) χώρα, θα απαγορευόταν η διεξαγωγή αγώνων στο χωράφι του AEL FC ARENA ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στον ιδρώτα των αθλητών. Ποιος όμως ασχολείται με τις συνθήκες εργασίας των ποδοσφαιριστών (;), ποιος ενδιαφέρθηκε ποτέ για το ενδεχόμενο σοβαρού τραυματισμού όταν αυτοί αγωνίζονται σ’ ένα άθλιο τερέν; Η ιστορία με το συγκεκριμένο γήπεδο είναι κάτι σαν την «κολοκυθιά». Περισσεύουν οι υπεύθυνοι-ανεύθυνοι, κανείς δεν ξέρει ποιος είναι υποχρεωμένος να διορθώσει αυτό το «χαλί» που είναι… σκέτο χάλι και όλοι παίζουν με το μπαλάκι των ευθυνών. Πάλι καλά που απομακρύνθηκαν τα φίδια που έκοβαν βόλτες στο εσωτερικό του γηπέδου πριν από 3-4 χρόνια.
Για τον Άρη, η ισοπαλία με τη Λάρισα – τηρουμένων των συνθηκών που προϋπήρχαν αλλά κι αυτών που προέκυψαν με τους τραυματισμούς των Κωνσταντινίδη, Βέλεθ – δεν είναι αρνητικό αποτέλεσμα. Εξασφαλίστηκε μέσα από την αυταπάρνηση των παικτών στα ανασταλτικά καθήκοντά τους και δεν επιτεύχθηκε το κάτι παραπάνω εξαιτίας του περιορισμένου ταλέντου σε δημιουργικό επίπεδο. Επί τούτου, οι «κίτρινοι» πληρώνουν την καθυστέρηση στην εφαρμογή του μεταγραφικού σχεδιασμού αλλά και τα απρόοπτα. Μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων τραυματίστηκαν πέντε 11δάτοι παίκτες (σ. σ. Γκάμα, Γιουνές, Σιώπης, Βέλεθ, Κωνσταντινίδης) συν ασφαλώς του ότι ο Μάρτιν Τόνσο «κουβάλησε» από την Τρίπολη κι ένα πρόβλημα στη γάμπα.
Αυτός ο διαβολικός συνδυασμός θα μπορούσε να είχε βάλει τον Άρη σε μεγάλους μπελάδες αλλά το γκολ του Χαβιέ Ματίγια στα τελειώματα του αγώνα με τη Λαμία σε συνδυασμό με την ανταπόκριση του Μίγκτζεν Μπάσα σε ρόλο στόπερ στη Λάρισα, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην επιστροφή της ηρεμίας. Τούτο όμως δεν συρρικνώνει το μέγεθος της ευθύνης για τη (μέχρι στιγμής) περιορισμένη δραστηριότητα του Αρη σε μεταγραφικό επίπεδο. Θα έπρεπε να είχε έναν ακόμη στόπερ εδώ και τουλάχιστον δύο εβδομάδες για να αποφύγει τα παιχνίδια με τη φωτιά.
Ο δε Σάββας Παντελίδης υποχρεώθηκε να βασιστεί σε παίκτες που ήταν εκτός αγωνιστικών πλάνων επειδή πολύ απλά δεν είχε άλλες λύσεις. Η απόδοση των «κομμένων» τον οδήγησε στην απόφαση αναπροσαρμογής του σχεδιασμού και στην παροχή ευκαιριών. Δεν είναι απαραίτητοι οι διθύραμβοι, είναι επαγγελματίες με εγγυημένα συμβόλαια, οφείλουν να ανταποκριθούν στην ευθύνη της δουλειάς τους, αλλά και να δουλέψουν για το επόμενο συμβόλαιό τους. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί την άποψη της λανθασμένης εκτίμησης των υπευθύνων γι’ αυτά που μπορούν να προσφέρουν. Εξάλλου, καμία ομάδα δεν προόδευσε προχωρώντας σε ριζικές αλλαγές (στον βασικό κορμό της) μήνα Γενάρη. Οι σχετικές απαντήσεις θα δοθούν στη συνέντευξη Τύπου του Θόδωρου Καρυπίδη η οποία προβλέπεται να γίνει μέσα στις επόμενες 2-3 ημέρες.
Από τον αγώνα στη Λάρισα, ο Άρης μπορεί επίσης να κρατήσει και την απόδοση του Μιχάι Κόρχουτ. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο Ούγγρος έχει την ικανότητα κάλυψης όλης της αριστερής πτέρυγας, καθώς χρησιμοποιήθηκε ως αριστερός χαφ (για να καλυφθεί το κενό του Γκάμα), αλλά αποκτήθηκε για να είναι ο βασικός αριστερός μπακ. Αν ο Μάρτιν Τόνσο προσφέρει την ίδια ενέργεια και τη ζωντάνια, θα ξημερώσουν καλύτερες ημέρες για τον Άρη, αν και (το επαναλαμβάνω) το πρόβλημα εστιάζεται περισσότερο στους υπάρχοντες με σπουδαιότερο το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Ματέο Γκαρσία.
ΥΓ: «Εμπορική» η δήλωση του Αλέξη Κούγια στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΛ, θα είχε ενδιαφέρον όμως αν αναφερόταν και στα όσα είπε στον Σάββα Παντελίδη, στο ημίχρονο του αγώνα, όταν ο προπονητής του Άρη διαμαρτυρήθηκε στον Φωτιάδη για τον μη καταλογισμό πέναλτι στη φάση του Νικολάς Ντιγκινί στο 27ο λεπτό. Ο δε Φωτιάδης απέδειξε για πολλοστή φορά ότι θα πρέπει να αλλάξει επάγγελμα, τα έκανε μαντάρα στον πειθαρχικό έλεγχο, δεν απέβαλε τον Φατιόν με δεύτερη κίτρινη για αγκωνιά στο πρόσωπο του Ματίγια και ήταν κυριολεκτικά ο ιδανικός για την εξέλιξη του αγώνα σε ροντέο, βάσει και της κατάστασης του αγωνιστικού χώρου.