Οταν η ήττα θεωρείται κάτι… παράλογο

Δυστυχώς ορισμένες φορές, όπως σε πολλές άλλες πτυχές της ζωή μας, το μυαλό μας αρνείται να δεχθεί το αποτέλεσμα που μπορεί να φέρει στο γήπεδο η μπάλα και αντιμετωπίζεται ως κάτι πιο πολύπλοκο και από… την πυρηνική φυσική.

Μετά τη δολοφονική επίθεση στο Λαρισαίο ρέφερι Θανάση Τζήλο, έκλεισε ουσιαστικά ο πρώτος γύρος και το ποδοσφαιρικό έτος 2018. Ένα έτος στο οποίο το μεγαλύτερο γεγονός για τον «ασπρόμαυρο» οργανισμό ήταν η απώλεια του πρωταθλήματος στις δικαστικές αίθουσες, βάζοντας σε δεύτερη και τρίτη μοίρα την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας μέσα στο ΟΑΚΑ, όπου δεν το είχε κάνει ποτέ, αλλά και το εντυπωσιακό επίτευγμα των 34 νικών, 2 ισοπαλιών και 1 ήττας στα 37 παιχνίδια που έδωσε εντός της χρονιάς στις εγχώριες διοργανώσεις.

Να το ξαναγράψουμε για να το αντιληφθούν όσοι επιμένουν να μην θέλουν να το κατανοήσουν: 37 αγώνες, 34 νίκες, 2 ισοπαλίες και 1 ήττα.

Ο ΠΑΟΚ κλείνει το πρώτο μισό της σεζόν 2018-19 στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα γιατί, όπως είπαμε και μετά το «διπλό» στη Λιβαδειά, διαθέτει την καλύτερη επίθεση και άμυνα του πρωταθλήματος, έχει μια από τις καλύτερες άμυνες σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, τον Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς των 18 γκολ, από τον Ιούλιο μέχρι και τον Δεκέμβριο και των 35 μέσα στο 2018 και γιατί είναι στην πράξη πολύ πιο αποτελεσματικός από τον Ολυμπιακό.

Αν εμβαθύνει κάποιος και αναλύσει τους αριθμούς θα σταθεί στην αποτελεσματικότητα των ποδοσφαιριστών του Λουτσέσκου, που φτάνει στο 34%, τρανή απόδειξη ότι μπορούν και μετατρέπουν πολύ πιο εύκολα τις τελικές προσπάθειες σε γκολ, την ίδια ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μόλις 22%, ενώ το ποσοστό στα σουτ στον στόχο είναι πάλι υπέρ του «Δικεφάλου» με 39% έναντι 37%.

Θα μπορούσαμε να καταθέσουμε στο τραπέζι της συζήτησης όρους και έννοιες, όπως «pressing efficiency» (αποτελεσματικότητα στο πρέσινγκ) ή «Ball possessions, quantity (ποιοτική κατοχή μπάλας), όπου η ανάλυση και η σύγκριση είναι συντριπτικά υπέρ του ΠΑΟΚ, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους έχουν συνηθίσει να κάνουν σημαία ένα οφσάιντ ή ένα πέναλτι, κλείνουμε το κεφάλαιο των αριθμών και των αποτελεσμάτων και πάμε παρακάτω.

Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται στο +8 από τον δεύτερο Ολυμπιακό (που είναι +10 στο χορτάρι αφού ξεκίνησε με -2 βαθμούς από πέρσι) και η συζήτηση για το αν η διαφορά είναι «ρεαλιστική» ή όχι, καλά κρατεί, από... τους κύκλους των ανθρώπων που τους είναι αδύνατο να πιστέψουν πως μπορεί (τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα) το πρωτάθλημα να φύγει για 3ή φορά από το Λεκανοπέδιο, τα τελευταία 41(!) χρόνια.

Απίστευτο (για όλο τον πλανήτη – όχι για εμάς) και όμως πραγματικό!

Με εξαίρεση το 1988 που η ΑΕΛ στέφθηκε πρωταθλήτρια και το 1985 που το κέρδισε ο ΠΑΟΚ, από το 1977 και μετά, 39 πρωταθλήματα κατέληξαν στις τρεις ομάδες του Λεκανοπεδίου.

Εύλογα δημιουργείται στο μυαλό η απορία: ενώ τους είναι τόσο δύσκολο να αποδεχθούν (και παραδεχθούν) το +10 του ΠΑΟΚ στο τρέχον πρωτάθλημα, πως γίνεται να δέχονται τόσο εύκολα, πως εδώ και 41 χρόνια, δεκάδες ομάδες κατεβαίνουν να αγωνιστούν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, γνωρίζοντας πως κατά 99.99% δεν πρόκειται να διεκδικήσουν απολύτως τίποτα;

Που συμβαίνει κάτι αντίστοιχο; Στην Κολομβία ίσως; Στο Μαρόκο; Αλήθεια δεν γνωρίζω…

Στην Ευρώπη πάντως, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, πόλη ή πρωτεύουσα, που να έχει κερδίσει 39 στα 41 τελευταία πρωταθλήματα.

Και αν το πάμε ακόμα παραπέρα και αφήσουμε στην άκρη τα όρια των περιοχών-πόλεων, από το 1998 (μιλάμε για 20 χρόνια) μέχρι φέτος είμαστε το μοναδικό προηγμένο (τρομάρα μας…) πρωτάθλημα της Ευρώπης, με λιγότερους από 5 διαφορετικούς πρωταθλητές.

Πιο συγκεκριμένα από το 1998 μέχρι σήμερα οι πρωταθλητές ανά χώρα:

Αγγλία: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι, Λέστερ (5).

Γερμανία: Μπάγερν Μονάχου, Ντόρτμουντ, Βέρντερ Βρέμης, Στουτγάρδη, Βόλφσμπουργκ (5)

Γαλλία: Μπορντό, Μονακό, Ναντ, Λυών, Μαρσέιγ, Λιλ, Μονπελιέ, Παρί Σεν Ζερμέν (8!)

Ισπανία: Μπαρτσελόνα, Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, Βαλένθια, Ρεάλ Μαδρίτης, Ατλέτικο Μαδρίτης (5)

Ιταλία: Μίλαν, Λάτσιο, Ρόμα, Γιουβέντους, Ίντερ (5)

Ολλανδία: Φέγενορντ, Αλκμαάρ, Τβέντε, Άγιαξ, Αϊντχόφεν (5).

Ακόμα και στην Τουρκία οι πρωταθλητές είναι τέσσερις (4) : Φενέρμπαχτσε, Γαλατασαράι, Μπεσίκτας και Μπούρσασπορ.

Αν τελικά υπάρχουν άνθρωποι, που αισθάνονται πως οι ομάδες τους ήταν μέχρι τώρα φέτος, είτε άτυχες (η νέα μόδα), είτε αδικημένες (…) και τους είναι τόσο δύσκολο να δεχθούν πως ΊΣΩΣ χάσουν το 3ο από τα τελευταία 41 (!) πρωταθλήματα, θα ήθελα να μας απαντήσουν πως θα έπρεπε να αισθάνονται οι εκατομμύρια οπαδοί των δεκάδων ελληνικών ομάδων που εδώ και 41 χρόνια δεν κατάφεραν παρά μόνο 2 (!) φορές συνολικά όλοι μαζί (!) να κερδίσουν τον τίτλο του Ελληνικού πρωταθλήματος.

Άτυχοι ή αδικημένοι;;

Καλές γιορτές!