Φτύνεις αίμα για να κάνεις φάσεις στον Πανιώνιο
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, όταν αναφέρομαι στον αποψινό αντίπαλο του Ολυμπιακού, είναι μία λέξη: σεβασμός. Γιατί ακριβώς αυτό αξίζει στον Πανιώνιο, μία ομάδα που για τρίτη συνεχόμενη χρονιά πλασάρεται στην πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας-κι επιπλέον φέτος έχει φτάσει και στα ημιτελικά του Κυπέλλου.
Ένας Πανιώνιος που και φέτος αποδεικνύεται απολύτως ανταγωνιστικός απέναντι στις ομάδες της κορυφής, τουλάχιστον στη Ν. Σμύρνη, όπου μέχρι τώρα τις έχει παίξει: 2-2 με τον ΠΑΟΚ ισοφαριζόμενος στις καθυστερήσεις, 3-4 από τον Ολυμπιακό στο 87’, 0-1 από την ΑΕΚ στο 81’...Και τι έχει κάνει στις άλλες δυνατές έδρες του πρωταθλήματος; 1-0 στη Λωφόρο, 1-0 στην Τρίπολη, 0-0 στο Περιστέρι, 1-1 στα Γιάννινα, 0-0 στη Λάρισα, 1-1 στο Αγρίνιο (κι ακόμη 1-0 στην Κέρκυρα και 1-1 στη Ριζούπολη). Είναι εύκολο να καταλάβει ο καθένας, πόσο δύσκολα τρώει γκολ ειδικά εκτός έδρας, όπου μόνο ο ΠΑΟΚ έχει καλύτερη άμυνα! Είναι πολύ καλά οργανωμένος αμυντικά και δεν σε αφήνει εύκολα να του κάνεις φάση. Για την ακρίβεια, πρέπει να φτύσεις αίμα για να του κάνεις φάσεις…Και τι έχει κάνει ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη με ομάδες σφιχτές αμυντικά; 0-1 από Ατρόμητο, 1-1 με Αστέρα στο 94', 1-0 τον ΠΑΟΚ και 0-0 κι 1-2 από την ΑΕΚ...
Η δύναμη του Πανιώνιου, όπως τουλάχιστον εγώ την αντιλαμβάνομαι, έχει να κάνει πρώτον με τη διοικητική σταθερότητα (Ζαμάνης, Δάρας) που έχει πλέον, δεύτερον με τις πολύ καλές επιλογές προπονητών (Ουζουνίδης, Μιλόγεβιτς, Γρηγορίου) και τρίτον με την ικανότητα του να αναπληρώνει τα κενά που συνεχώς του δημιουργούνται από τις αποχωρήσεις παικτών λόγω του οικονομικού. Και τώρα είδαμε ότι έφυγε ο Χατζισαφί (Ολυμπικό) και έριξε στη μάχη τον αξιόπιστο Σαραμαντά, ενώ έστω με αλλαγές συστημάτων και ρόλων, συν τον Σαββίδη, καλύπτει και την απουσία του Μασούντ (ΑΕΚ). Και τον Οικονόμου (Παναθηναϊκό), που ήταν βασικός στην αρχή, τον αναπλήρωσε μια χαρά ο Γκιοατά…
Αυτή την στιγμή, και με τόσες απώλειες που έχει η ομάδα του εδώ κι ένα χρόνο (βάλτε και Ανσαριφάρντ, Γιαννιώτη, Ρισβάνη, Μπεν, Φούντα), μπορείς να βρεις στο ρόστερ του πολλούς καλούς παίκτες, από τους καλύτερους του πρωταθλήματος στη θέση τους. Ο Κότνικ, ο Σιώπης, ο Μασούρας, οι Μπανανά-Γκιοατά. Αλλά κι ο Βλάχος, εννοείται ο Κόρμπος κι οι άλλοι νεαροί κυνηγοί του (Ντουρμισάϊ, Σπυριντόνοβιτς, Λάμπρου, Γεσίλ) είναι καλές μονάδες. Ακόμη κι οι παίκτες που έφερε τώρα, μέσα στο χειμώνα, δεν είναι τυχαίοι. Ο αμυντικός μέσος Ουάσιγκτον ήταν και τα δύο προηγούμενα χρόνια βασικός στην Α΄ κατηγορία της Πορτογαλίας (Νασιονάλ). Το ίδιο κι ο επιθετικός χαφ Μπραχίμι στην Α΄ κατηγορία της Ελβετίας (Γκρασχόπερς). Κι έχει και βάθος: π.χ. πίσω από τον Βλάχο είναι ο Παπαγεωργίου και πίσω από τον Σαραμαντά ο Τασουλής.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός έχει πάρει από τον Πανιώνιο τους Μανιάτη, Σιόβα, Σάμαρη, Αυλωνίτη, Κολοβό, Ανσαριφάρντ, Ρισβάνη, Χατζισαφί, που οι περισσότεροι του έχουν «βγει» (κι αγωνιστικά και οικονομικά), ενώ κι ο Πανιώνιος έχει ωφεληθεί και οικονομικά και αγωνιστικά (π.χ. με δανεισμούς των Μήτρογλου, Σιώπη, Γιαννιώτη, Μπεν), από τις μεταγραφικές κινήσεις που κάνει με τον Ολυμπιακό. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι κι οι άλλες μεγάλες ομάδες πήραν τόσους παίκτες από τον Πανιώνιο, ειδικά η ΑΕΚ (Ανέστης, Λαμπρόπουλος, Μασούντ, Μπακασέτας, Αραβίδης, Ντούνης).
Για τα οικονομικά δεδομένα του ο Πανιώνιος είναι μία ομάδα-θαύμα στο ελληνικό πρωτάθλημα…