Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του Λεμονή!
Σημείωνα χθες το πρωί ότι ο Ολυμπιακός δεν θα έπρεπε στο Αγρίνιο να την πάθαινε όπως στην Ξάνθη, με εκείνο το 1-1 αρχές του πρωταθλήματος.
Διότι ο τίτλος περνάει πάντα από την επαρχία κι ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του ακόμη πολλές στάσεις στην περιφέρεια-και δη μέσα στο Γενάρη την Τρίπολη και τη Λάρισα. Άρα, έπρεπε πάση θυσία να περάσει από τον Παναιτωλικό. Και τα κατάφερε ο Ολυμπιακός και δη με εμφατικό τρόπο, με το τελικό 4-1.
Ο Ολυμπιακός στο α΄ ημίχρονο ήταν σε αρκετές στιγμές χάρμα ιδέσθαι δημιουργικά. Το δε 1-0 ήταν η επιτομή των γκολ που θέλει ο Λεμονής. Η μπάλα έφτασε σε καίρια θέση για γκολ στον Φορτούνη αφού πρώτα άλλαξαν οι «ερυθρόλευκοι» δέκα πάσες μέσα σε 35 δευτερόλεπτα (Φορτούνης-Ανσαριφάρντ-Ομάρ-Ενγκελς-Ρομάο-Ταχτσίδης-Μάριν-Ταχτσίδης-Μάριν-Φορτούνης). Η «διαδρομή» ήταν όπως τη ζητάει ο Τάκης στις προπονήσεις. Η μπάλα από αριστερά στα δεξιά και μετά πάλι στα αριστερά, με προσπάθεια να βρεθεί η τρύπα στην αντίπαλη άμυνα για την καλή πάσα.
Ήταν πραγματικά σπαστικό που ο Ολυμπιακός τέλειωσε το ημίχρονο 1-1 με ένα αυτογκόλ και με τόσες χαμένες ευκαιρίες, αποτέλεσμα μάλιστα ωραίου συνδυαστικού ποδοσφαίρου. Αλλά η άμυνα δέχθηκε κι άλλες φάσεις, πέραν της…στραβοκεφαλιάς του Ένγκελς. Και τις δέχθηκε πρωτίστως από επιθέσεις από τον άξονα-κι αυτό έφερε ένα…πονοκέφαλο.
Στην ανάπαυλα λοιπόν, ο Λεμονής βλέποντας από τη μία ότι ο Παναιτωλικός του δημιουργούσε προβλήματα με τις «σβούρες» του (Μάζουρεκ, Ντίαζ, Ρόσα) κι από την άλλη ότι με τον Πάρντο έπαιζε ουσιαστικά με δέκα παίκτες, αποφάσισε να αλλάξει σχηματισμό στην ενδεκάδα και για πρώτη φορά να παίξει με σύστημα-(χριστουγεννιάτικο) δέντρο!
Δηλαδή…
Τέσσερις στην ευθεία στην άμυνα (Ομάρ, Ένγκελς, Σισέ, Κούτρης).
Τρεις μπροστά τους (Οτζίτζα, Ρομάο, Ταχτσίδης).
Δύο πιο μπροστά (Φορτούνης, Μάριν).
Κι ένας κορυφή (Ανσαριφάρντ).
Έτσι, ο προπονητής θέλησε να κόψει τους κινδύνους από τον άξονα (με τον Ρομαό σε καθαρά αμυντικό ρόλο στα χαφ και τον Ταχτσίδη πλέον περισσότερο σαν 8άρι), αλλά και να αξιοποιήσει την ποιότητα των Οτζίτζα, Φορτούνη, Μάριν, Ανσαριφάρντ. Και όντως, μετά από ένα πρώτο «αναγνωριστικό» δεκάλεπτο, μέχρι οι παίκτες του Ολυμπιακού να βρουν τις θέσεις τους, το πλάνο δούλεψε με τρεις καθαρές φάσεις για γκολ, εκ των οποίων οι δύο έγιναν γκολ. Βέβαια, με το «δέντρο» αδυνατίζεις στα άκρα κι ο Ολυμπιακός όντως στο τέλος του αγώνα έφαγε φάσεις από τις προωθήσεις των Κλέσιο και Ρότσα, αλλά με κάθε σύστημα δύσκολα μπορεί να τα έχεις όλα…
Παρεμπιπτόντως, ναι, ήταν τραγικό το λάθος του Μόρα στη φάση του 3-1. Οσο τραγικό και το αυτογκόλ του Ένγκελς. Όσο και η…ασίστ του Σισέ στον σκόρερ του Απόλλωνα την περασμένη αγωνιστική στο Καραϊσκάκη. Αλλά είναι ακόμη πιο τραγικό να μην αναδεικνύεται η μαγική κίνηση στο 2-1 του Ανσαριφάρντ, που «έσπασε τη μέση» του Μόρα και να γίνεται λόγος για…λάθος του αμυντικού του Παναιτωλικού στη συγκεκριμένη φάση.
Έλεος!