Ολυμπιακός: Ο παίκτης-γούρι του Μαρτίνς και ο «άλλος» ρόλος του

Γίνεται πολύς λόγος εσχάτως για τον Αγκιμπού Καμαρά και την απόδοση του-λογικά, αφού η πτώση της στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν δεν είναι απλά ευδιάκριτη, αλλά εξόφθαλμη.

Αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο Πέδρο Μαρτίνς κάνει λάθος που επιμένει και τον έχει σχεδόν πάντοτε βασικό στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, καθώς εκτός των άλλων τα στατιστικά του νεαρού άσου για τις θέσεις που παίζει (πίσω από τον σέντερ φορ η, πλάγια στην επίθεση) είναι εδώ και πολύ καιρό απογοητευτικά: στα 19 τελευταία παιχνίδια του έχει βάλει μόλις ένα γκολ (το πρώτο στο 3-0 με τον Ιωνικό) κι έχει δημιουργήσει τέσσερα (ένα πάλι στο ίδιο ματς με τον Ιωνικό, ένα στο 1-0 με τη Λαμία και δύο στο 3-0 με τον Ατρόμητο). Παρεμπιπτόντως, τα δύο τελευταία παιχνίδια ήταν το Δεκέμβριο, πριν τέσσερις μήνες δηλαδή.

Μία ματιά, πάντως, στους αγώνες του Ολυμπιακού φέτος δείχνει ότι ο Αγκιμπού μπορεί και να είναι το…γούρι του Μαρτίνς! Βλέπετε, δεν έπαιξε στα παιχνίδια…

Με τον Άρη στο Χαριλάου κι ο Ολυμπιακός υπέστη τη μοναδική ήττα του (1-2) στο φετινό πρωτάθλημα…

Με τον Ατρόμητο στο Καραϊσκάκη κι ο Ολυμπιακός έκανε τη μοναδική εντός έδρας γκέλα του (0-0) στο φετινό πρωτάθλημα…

Με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη κι ο Ολυμπιακός έκανε τη μεγαλύτερη του γκάφα (0-0) στο φετινό πρωτάθλημα…

Με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο κι ο Ολυμπιακός έκανε τη χειρότερη εμφάνιση του (0-0) σε ντέρμπι στο φετινό πρωτάθλημα…

Με τη Λούντογκορετς στη Βουλγαρία (2-2) κι ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ της φετινής σεζόν…

Με την δε Άντβερπ στο Βέλγιο μπήκε αλλαγή στο ημίχρονο κι ο Ολυμπιακός έχασε 0-1 στη φάση των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ με το γκολ στα πρώτα 45 λεπτά στα οποία ο ίδιος ήταν στον πάγκο…

Να είναι συγκυριακό όλο αυτό; Ποτέ δεν μπορεί κανείς να ξέρει. Πάντως, είναι δεδομένο ότι όλα τα καλά αποτελέσματα του φετινού Ολυμπιακού είναι με τον Αγκιμπού στην ενδεκάδα του. Από τις νίκες επί της Φενέρμπαχτσε (3-0 κι 1-0) κι επί της Άντβερπ (2-1), έως τις νίκες επί του ΠΑΟΚ (2-1) και της ΑΕΚ (3-2 κι 1-0) και του Άρη (1-0 και 2-1), αλλά και την υπερπολύτιμη ισοπαλία (1-1) στην Τούμπα.

Τώρα, είναι αλήθεια ότι δύο φορές στο τελευταίο διάστημα ο Μαρτίνς άλλαξε θέση στον Αγκιμπού και τον πέρασε πιο πίσω, ως κεντρικό μέσο, σε ρόλο Νο 8. Το έκανε στο τελευταίο τέταρτο του ντέρμπι με την ΑΕΚ (1-1) παίζοντας με 4-4-2 και τον Αγκιμπού δίπλα στον Εμβιλά και το έκανε και στα 25 τελευταία λεπτά της ρεβάνς με την Αταλάντα (0-3) παίζοντας επίσης 4-4-2 και τον Αγκιμπού τότε δίπλα στον Μαντί.

Τα αποτελέσματα δεν δικαίωσαν τον Μαρτίνς σε αυτά τα δύο δύσκολα παιχνίδια για τη συγκεκριμένη επιλογή, την οποία επανέλαβε και δη για όλο το β΄ ημίχρονο του φιλικού με τη Σαχτάρ το περασμένο Σάββατο (δίπλα στον Μαντί)-παρεμπιπτόντως και τα τρία ματς τα οποία δοκιμάστηκε αυτή η ιδέα ήταν στο Καραϊσκάκη. Αλλά ας πάμε στην ουσία του θέματος κι όχι στο πώς εξελίχθηκαν τα παιχνίδια.

Απ΄ όσα είδαμε από τον Αγκιμπού σε θέση Νο 8, σε σχήμα με δύο κεντρικά χαφ, δεν…ενθουσιαστήκαμε κιόλας-μάλλον το αντίθετο, ήταν αυτό που λέμε, «λίγα πράγματα», τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά-επιθετικά. Κρατάω μία επιφύλαξη, γιατί γενικά δεν είναι στην καλύτερη του κατάσταση ο Αγκιμπού, αλλά και μόνο που τον βλέπεις να κοντράρεται και να πέφτει χάμω λόγω σωματοδομής (κι ενώ είναι μαχητής κι όχι light), αμφιβάλλεις κατά πόσο του πάει η θέση δίπλα στον κόφτη.

Η γνώμη μου είναι ότι ο Αγκιμπού θα μπορούσε να παίξει σαν 8άρι, αλλά όχι σε τέτοιο ρόλο, με δύο κεντρικά χαφ. Θα μπορούσε να παίξει 8άρι σε 4-3-3 με ένα κόφτη και δύο εσωτερικούς χαφ (4-1-2-3 για την ακρίβεια). Όπως τον είχε βάλει ο Μαρτίνς στην Κωνσταντινούπολη, στο 3-0 με τη Φενέρμπαχτσε, αλλά και σε κάποια άλλα παιχνίδια η, διαστήματα παιχνιδιών, σε εκείνο το χρονικό σημείο της σεζόν. Δηλαδή, να υπάρχει ένας κόφτης, π.χ. ο Εμβιλά και λίγο μπροστά του, δεξιά κι αριστερά, να υπάρχουν δύο εσωτερικοί χαφ, π.χ. ο Μαντί κι ο Αγκιμπού. Σε ένα τέτοιο concept νομίζω ότι ο Αγκιμπού μπορεί να ταιριάξει, ως ο ένας εκ των δύο box to box χαφ.

Με τη…λεπτομέρεια ότι σε ένα τέτοιο 4-3-3 δεν χωράνε στην τριάδα των χαφ ούτε ο Καρβάλιο, ούτε ο Φορτούνης, ούτε γενικά κάποιο 10άρι στιλ Καμπελά. Σε ένα τέτοιο 4-3-3 παίκτες όπως οι Καρβάλιο, Φορτούνης κ.α. πρέπει να πάνε να παίξουν στα πλάγια της επίθεσης, κάτι που δεν είναι και το φόρτε τους. Επιπλέον σε αυτό το 4-3-3 ο Μπουχαλάκης μπορεί να παίξει σε θέση Εμβιλά, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι μπορεί να παίξει σε ρόλο εσωτερικού χαφ, όπερ σημαίνει ότι πρέπει να ενισχυθεί η ομάδα κι εκεί, αφού ο Κούντε δεν υπολογίζεται κι ο Κανέ μοιάζει κλασικό εξάρι- o Σουρλής κι ο Ξενιτίδης από τον Ολυμπιακό Β θα μπορούσαν να παίξουν box to box, αλλά δεν βλέπω τον Μαρτίνς να ποντάρει πάνω τους, ούτε καν στον πρώτο, που τον έχει μαζί του στην πρώτη ομάδα.

Τέλος πάντων, να γυρίσω στον Αγκιμπού και να καταλήξω: είναι μία καλή δικαιολογία για το πόσο έχει ρίξει τις στροφές του στο β΄μισό της σεζόν, ότι για πρώτη φορά στην καριέρα του έχει φορτωθεί με τόσα πολλά παιχνίδια και με τέτοια πίεση, σε συνδυασμό και με τις υποχρεώσεις του στην Εθνική Γουϊνέας, στην οποία είχε και τραυματισμό το Γενάρη (έμεινε 15 ημέρες έξω και ποιος ξέρει πόσο πιέστηκε για να παίξει στο τελευταίο ματς της ομάδας του στο Κόπα Άφρικα, ενώ ίσως δεν έπρεπε να παίξει…). Δεν μπορεί όμως να είναι μία απολύτως επαρκή δικαιολογία.

Ένας παίκτης που τον άλλο μήνα γίνεται 21 ετών και που δούλευε δύο χρόνια στη Λιλ, έστω μεταξύ πρώτης και δεύτερης ομάδας, δεν μπορεί να έχει ξεμείνει τόσο από αντοχές και δυνάμεις, αν κάνει στον Ολυμπιακό καλή προπόνηση σε όλη τη σεζόν. Ο Αγκιμπού εκτός από τις όποιες αγωνιστικές αδυναμίες του, πρέπει να βελτιώσει και τη νοοτροπία του, να πασάρει στους συμπαίκτες του όταν πρέπει να πασάρει κλπ, κλπ.

Άσχετο: αναρωτιούνται κάποιοι πώς ο ΠΑΟΚ πήρε από την ΟΥΕΦΑ περισσότερα χρήματα, κάπου 137.000 Ευρώ, σε σχέση με τον Ολυμπιακό (530.368,70 έναντι 393.747,98) για την χρησιμοποίηση των διεθνών των ομάδων τη διετία 2018-20, ενώ ο Ολυμπιακός είχε περισσότερους διεθνείς. Η απάντηση έχει να κάνει με το ότι ο Ολυμπιακός έχει εδώ και χρόνια πολλούς Αφρικάνους διεθνείς και η ομοσπονδία της Αφρικής (CAF) ) δεν πληρώνει την σχετική αποζημίωση, σε αντίθεση με την ΟΥΕΦΑ…