Το χούι του Αραμπί και η καλή άμυνα από την οποία ξεκινάνε όλα στον Ολυμπιακό

Δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία ότι και φέτος ο Ελ Αραμπί είναι μεγάλο επιθετικό όπλο για τον Ολυμπιακό-άλλωστε, ήδη έχει σκοράρει πέντε γκολ-μάλιστα τα δύο με πέναλτι τα οποία έκανε γκολ, τα κέρδισε ο ίδιος!

Στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ την Κυριακή στο Καραϊσκάκη, ο Μαροκινός ήταν όπως πάντοτε επικίνδυνος.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πήρε τις πάσες που θα ήθελε, με εξαίρεση εκείνο το ωραίο γύρισμα του Γκάρι Ροντρίγκες, το οποίο προσπάθησε σχεδόν τέλεια να εκμεταλλευθεί, αλλά στο δύσκολο σουτ που επιχείρησε τον νίκησαν διαδοχικά πρώτα ο γκολκίπερ Πασχαλάκης και μετά το οριζόντιο δοκάρι, ενώ στη συνέχεια ατύχησε και στην κεφαλιά που πήρε κερδίζοντας το ριμπάουντ, με την μπάλα να βρίσκει το πάνω μέρος πάλι του οριζόντιου δοκαριού-εκεί νομίζω ότι θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα ο σκόρερ του Ολυμπιακού.

Κατάφερε, όμως, ο Αραμπί και βοήθησε την ομάδα και δημιουργικά, βγάζοντας δύο πολύ καλές πάσες. Και μπορεί τη μία να τη θυμόμαστε, γιατί την είδαμε στα χάιλαϊτς (το για λίγο άστοχο σουτ του Μαντί Καμαρά με το αριστερό), αλλά την πρώτη ελάχιστοι την πρόσεξαν-κι όμως ήταν μία άψογη σέντρα του από δεξιά, που έβγαλε τον Μασούρα σε θέση βολής στο πέναλτι, αλλά την στιγμή που ο Έλληνας άσος όπλιζε για να σουτάρει πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά του ο…Αγκιμπού, που…ξεφυτρώνει παντού (!), με αποτέλεσμα να μπερδευτούν και να μην σουτάρει τελικά κανείς τους.

Ο αρχηγός (στο συγκεκριμένο παιχνίδι) του Ολυμπιακού, κατά τα άλλα, έκανε αυτό που του αρέσει να κάνει, δηλαδή να βγαίνει μακριά από την αντίπαλη περιοχή και να προσπαθεί από εκεί να βοηθάει την ομάδα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Κάποιες φορές το έκανε σωστά, αλλά τις περισσότερες το έκανε λανθασμένα, σε βαθμό που ξεπέρασε κάποια όρια. Περίπου 10 φορές (!) χάθηκε η κατοχή της μπάλας για τον Ολυμπιακό, είτε επειδή ο Αραμπί έκανε λάθος πάσες, είτε επειδή ο Αραμπί έχανε την μπάλα γιατί τον έκοβαν, συνήθως εύκολα, οι αντίπαλοι.

Το έχω επισημάνει και στο παρελθόν αυτό το χούι, αλλά είναι πρόβλημα που γίνεται πλέον όλο και πιο έντονο-να χάνει ο Αραμπί την μπάλα εκεί γύρω στο κέντρο και η αντίπαλη ομάδα να βγάζει κόντρα επιθέσεις, δημιουργώντας πρόβλημα στην άμυνα του Ολυμπιακού, διότι όταν ξεκινάει η ομάδα την επίθεση της και παίρνει την μπάλα ο Αραμπί, αυτόματα έχουν φύγει από τις θέσεις τους και έχουν προωθηθεί οι ακραίοι μπακ, οπότε αμυντικά ο Ολυμπιακός είναι κάπως άδειος.

Με τον ΠΑΟΚ έσπευσε ο Λαλά μία φορά και με γρήγορη επιστροφή κάλυψε την απώλεια μίας τέτοιας μπάλας από τον Αραμπί-σε μία άλλη στιγμή όμως, στο α΄ ημίχρονο, ο ΠΑΟΚ έβγαλε ευκαιρία, άσχετα αν δεν έγινε γκολ. το σχετικό πρόβλημα γίνεται εντονότερο, γιατί κι ο Μασούρας είναι παίκτης που κάνει πολλές δουλειές πολύ καλά, αλλά κι αυτός όταν πιέζεται δεν είναι τόσο δύσκολο να χάσει την μπάλα-την Κυριακή την πούλησε σε κάποια φάση και χρειάστηκε να γυρίσει πίσω εντυπωσιακά, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια ο Εμβιλά, προκειμένου να γλιτώσει επικίνδυνη κατάσταση.

Είναι κάτι που ο Μαρτίνς και οι παίκτες του πρέπει να το δουν με άλλο μάτι, πολύ απλά γιατί το βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι, ειδικά με τον Αραμπί, που έχει την κακή συνήθεια να κρατάει υπερβολικά την μπάλα και εν τέλει να την χάνει συνήθως, καθώς τον περικυκλώνουν δύο και τρεις αντίπαλοι. Πρέπει να τη δίνει πιο γρήγορα την μπάλα και με μεγαλύτερη ασφάλεια, ειδάλλως ο Ολυμπιακός θα είναι συνεχώς σε κίνδυνο…

Γενικά, στο τελευταίο ντέρμπι ο πρωταθλητής Ελλάδας ευτύχησε να έχει σε καλή ημέρα τους αμυντικούς του, που έδωσαν μεγάλες βοήθειες στην ομάδα.

Ο Σωκράτης μπλόκαρε ένα επικίνδυνο σουτ του Ελ Καντουρί, αλλά και μία απειλητική σέντρα σουτ λίγο νωρίτερα, ενώ είχε ουκ ολίγες θετικές επεμβάσεις, με αποκορύφωμα ένα πολύ αποτελεσματικό τάκλιν.

Ο Σισέ είχε τρεις αποκρούσεις σε στιγμές η μία πιο κρίσιμη από την άλλη, από την πρώτη που έβγαλε την μπάλα σωτήρια σε μία πάσα που έγινε στην πλάτη του, έως την άλλη στο 92’ που με ψυχραιμία έβγαλε άμυνα ακυρώνοντας την τελευταία καλή επίθεση του ΠΑΟΚ. Βγήκε πρώτος στην μπάλα και έκοψε, ενώ και αυτός και ο Σωκράτης έδωσαν επιπλέον λύσεις με το κεφάλι σε εκτελέσεις κόρνερ του ΠΑΟΚ, που δεν ήταν εύκολες για μία άμυνα, ενώ βοήθησαν και με τις καλές τους πάσες από πίσω, ιδίως ο πολύ βελτιωμένος στο συγκεκριμένο κομμάτι Σενεγαλέζος.

Ο Ρέαμπτσιουκ έδωσε πολλές μάχες, μπροστά και πίσω, άλλες έχασε κι άλλες κέρδισε, όμως το πρόσημο είναι μάλλον θετικό, χάρη σε μία εξαιρετική επέμβαση αμυντικά με το κεφάλι και σε μία ακόμη καλύτερη ενέργεια επιθετικά, ενώ φυσικά του πιστώνεται και το κλέψιμο στη φάση του 1-0.

Ο Λαλά ήταν ίσως κι ο καλύτερος όλων, κάνοντας μία πλήρη εμφάνιση τόσο ανασταλτικά, όσο και επιθετικά, όπως έχω ήδη αναλύσει (και αυτός μπλόκαρε σουτ του Αουγκούστο), αλλά γυρνούσε να βοηθήσει και Μασούρας, όπως έτρεχε κι ο Αγκιμπού, ενώ πολύ δουλειά έκανε για λογαριασμό της άμυνας ο Εμβιλά. Επανειλημμένως βοήθησε σε ρόλο τρίτους στόπερ μπροστά από Σωκράτη και Σισέ, έκοψε, έκλεψε, μπλόκαρε ένα σουτ του Μπίσεσβαρ, ενώ πέρασε και πάσες μέσα από τις γραμμές του ΠΑΟΚ, αλλά και άλλαξε σωστά το παιχνίδι. Ο Γάλλος ήταν όπως τον ξέρουμε και πραγματικά είναι να απορεί κανείς πώς τρεις ημέρες νωρίτερα ήταν τόσο χαμηλού επιπέδου η εμφάνιση του κόντρα στην Άιντραχτ…

Τέλος πάντων, για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι στον Ολυμπιακό όλα ξεκινάνε από την άμυνα. Αν είναι η ομάδα καλά πίσω, σπάνια δεν θα πάρει αυτό που θέλει.

Άσχετο: τελικά μάλλον «ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό» αυτό το ξεκίνημα της σεζόν του Μπρούμα με την PSV, με τα τρία γκολ και τη μία ασίστ τον Αύγουστο. Σεπτέμβρη κι Οκτώβρη ο Πορτογάλος ήταν άφαντος. Άλλοτε έμπαινε αλλαγή, άλλοτε ήταν στον πάγκο και δύο φορές που ξεκίνησε βασικός, στα ντέρμπι με τη Φέγενορντ και τον Άγιαξ το σκορ ήταν 0-4 και 0-5 για την PSV, με τον ίδιο να γίνεται αλλαγή στο 72’ και το 58’…