Για τη δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου
Ραπίντ Βιέννης - Σάλτσμπουργκ με αξεπέραστο Live Στοίχημα και 150+ ειδικά στοιχήματα! (21+)
Για τη δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου, χθες, ο Άρης έπρεπε να είχε εξασφαλίσει σκορ πρόκρισης απέναντι στην ΑΕ Λεμεσού. Βάσει απόδοσης, κυριαρχίας στον αγωνιστικό χώρο, διαφοράς σε επίπεδο τελικώς προσπαθειών, μα πάνω απ’ όλα νοοτροπίας. Γιατί η μία ομάδα μπήκε στο γήπεδο για να παίξει ποδόσφαιρο και η άλλη επιδόθηκε σε σικέ πτώσεις έχοντας ως βασικό άξονα στην τακτική της, την επιβολή αργού ρυθμού μέσα από τις καθυστερήσεις με προσποιούμενους τραυματισμούς και φυσικά τον ψυχολογικό εκνευρισμό του αντιπάλου. Προφανώς, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά το φτάνει (ο προπονητής της ΑΕΛ, Ντούσαν Κέρκεζ) στο σημείο να χαρακτηρίζει «μαγκιά» αυτή τη δύσμοιρη τακτική, είναι τουλάχιστον άστοχο.
Αυτά είναι βέβαια ψιλά γράμματα γιατί η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά αν ο Άρης είχε τη στοιχειώδη αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Κυρίως το χαμένο τετ α τετ του Ιντέγε, εκεί θα έπρεπε να είχαν αλλάξει οι ισορροπίες του αγώνα και η πίεση θα μετακόμιζε σε άλλο στρατόπεδο. Το γκολ δεν ήρθε κι όσο κυλούσαν τα λεπτά, ο μεν Άρης εγκλωβιζόταν όλο και περισσότερο, η δε ΑΕΛ απελευθερωνόταν, ειδικά μετά την είσοδο του Γκαζαριάν, ενός ποιοτικού παίκτη που οφείλεται να προσέξει αρκετά ο Άρης στον δεύτερο αγώνα. Ωστόσο, οι υποθετικές συζητήσεις δεν έχουν θέση στο ποδόσφαιρο.
Η ουσία είναι ότι η ομάδα του Σάββα Παντελίδη δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αποτέλεσμα πρόκρισης, διατηρεί όμως στο ακέραιο τις πιθανότητες πρόκρισής στην επόμενη (προκριματική) φάση του EuropaLeague. Ξέρει ότι δεν έχει να αντιμετωπίσει καλύτερο σύνολο, γνωρίζει ταυτόχρονα ότι είναι συμπαγές και επιδίδεται σε κάθε λογής mind games. Είναι η εμπειρία των παικτών (από ευρωπαϊκούς αγώνες) που είχε προαναγγείλει ο Κέρκεζ…
Ο δεύτερος αγώνας θα είναι διαφορετικός γιατί τότε το λάθος δεν συγχωρείται. Γιατί επίσης ο Ντάνιελ Λάρσον θα πάρει θέση στο αριστερό άκρο της επίθεσης κι έτσι δεν θα αχρηστεύεται ο Νικολάς Ντιγκινί αγωνιζόμενος στην πτέρυγα. Γιατί, ίσως, ο Άρης θα αποκτήσει καλύτερη αμυντική ισορροπία μέσα από τη πίεση και το αδιάκοπο τρέξιμο του Γάλλου στους κενούς χώρους, σε συνδυασμό με την ίδια συνήθεια του Μπράουν Ιντέγε ο οποίος (επί του παρόντος) κάνει τα πάντα στο γήπεδο αλλά λείπει από τον ίδιο και την ομάδα η μετουσίωση. Το γκολ.
Γιατί ακόμη, δεν θα παρουσιαστεί η… διχογνωμία στον χώρο της μεσαίας γραμμής για το ποιος θα πρέπει να είναι ο «playmaker» μεταξύ Ματίγια και Τόνσο. Γιατί τέλος, τα χτυπήματα του Ισπανού στις στημένες μπάλες δεν θα είναι τόσο μέτρια, ούτε γίνεται επίσης (βάσει λογικής) να ξαναχαθούν οι ευκαιρίες που χάθηκαν στον πρώτο αγώνα του «Κλεάνθης Βικελίδης». Η δε ΑΕ Λεμεσού, προφανώς θα αποφύγει το κατενάτσιο και θα επιδιώξει να πάρει τα σκήπτρα του αγώνα ανοίγοντας χώρους.
Η πρόκριση είναι εφικτή αλλά όχι εύκολη. Ένα καλό διάστημα δεν θα είναι αρκετό για την πρόκριση. Η σταθερότητα και η έξυπνη διαχείριση συναισθημάτων και συνθηκών αγώνα θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κυρίως όμως, η αποτελεσματικότητα. Οι φετινές κινήσεις του Άρη και κυρίως η σοβαρή επένδυση στον Ιντέγε αποσκοπεί στην αποφυγή των (περσινών) κακών συνηθειών. Μέχρι στιγμής, ο Άρης δεν έχει το γκολ, το ψάχνει απελπισμένα. Το γκολ είναι περισσότερο ζήτημα ατομικής ποιότητας και δουλειάς, ηρεμίας τη στιγμή της εκτέλεσης και λιγότερο τεχνικού επιτελείου. Είναι αυτό που λένε οι προπονητές. Do your job.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε ενόψει του δεύτερου αγώνα είναι το κομμάτι της διαιτησίας. Στον πρώτο, ο Βρετανός τα έδωσε όλα στους Κύπριους. Η ανοχή της καθυστερήσεις, η διάθεσή του να εναρμονιστεί με την τακτική της ΑΕ Λεμεσού επιτρέποντας σικέ τραυματισμούς και αντιδράσεις με σκοπό να επιβάλλουν συνθήκες εκνευρισμού, μα πάνω απ’ όλα η φάση στην οποία ορθώς ζήτησε πέναλτι ο Ιντέγε καθώς η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Ντόσα Τζούνιορ. Ο Βρετανός δεν συμβουλεύτηκε τον επόπτη του. Παρότι δεν είχε καλό οπτικό πεδίο, πήρε τη φάση πάνω του και η απόφασή του στοιχειοθετεί αλλοίωση αποτελέσματος. Κυρίως η άρνησή του να αποταθεί στον επόπτη του, προκαλεί ερωτηματικά.