Νικητής ο ΠΑΟΚ, έστω και αν κορυφαίος ήταν ο τερματοφύλακας
Ο ΠΑΟΚ ΕΠΡΕΠΕ να κερδίσει και κέρδισε σε αυτό το χθεσινό ευρωπαϊκό του παιχνίδι. Η πίεση ήταν μεγάλη, η ψυχολογία κακή, τα προβλήματα πολλά, τα αγωνιστικά ζητήματα ακόμη περισσότερα… Κάπως έτσι πάντως, με μία τρίτη νίκη με 2-0 στην Ευρώπη, ο ΠΑΟΚ είναι στους ομίλους και σε καλό δρόμο για να προχωρήσει κι’ από αυτούς…
Πριν τον αγώνα άκουσα τον Λουτσέσκου να μιλάει για τις συνθήκες του γηπέδου και να μην στέκεται μόνο στον πλαστικό χλοοτάπητα. Αυτή η κατάσταση με τους βράχους, το διπλανό αεροδρόμιο, όλο αυτό το… τουριστικό σκηνικό, συν τον δυνατό αέρα, μπορεί να αποπροσανατολίσουν. Ήταν και είναι επικίνδυνο να μπει μέσα ο παίκτης και… να μην νιώσει ότι παίζει επίσημο ευρωπαϊκό ματς.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε… καλούτσικα, αλλά μετά το 25΄ χάθηκε η μπάλα, η γη κάτω από τα πόδια, μαζί με το… καουτσούκ που σηκώνονταν σε κάθε πάσα από τον συνθετικό τάπητα. Η εικόνα του ΠΑΟΚ σε αυτό το διάστημα θύμισε την ομάδα που τελείωσε με τον ΠΑΣ. Η Λίνκολν ήταν καλύτερη, πίεζε πιο αποδοτικά και δημιουργούσε με σχετική ευκολία μεγάλες φάσεις. ΓΙΑΤΙ τέτοια ανισορροπία για το σύνολο του Λουτσέσκου;
Ευτυχώς, σε αυτό το δραματικό σημείο, ο Τέιλορ έκανε την καλύτερή του ενέργεια ως παίκτης του Δικεφάλου, επάνω ακριβώς τη στιγμή που πολλοί βιαστικοί αναρωτιόντουσαν αν είναι… κανονικός ποδοσφαιριστής! Κακά τα ψέματα! Χωρίς αυτό το τέρμα λίγο πριν το ημίχρονο, η εικόνα της αναμέτρησης μπορεί να μην άλλαζε. Με το 0-1 υπέρ του ο ΠΑΟΚ απλά έπρεπε να περιμένει στην επανάληψη τα απρόσεκτα ανεβάσματα των άπειρων αντιπάλων. Έτσι και έγινε. Έβαλε άλλα δύο γκολ, μέτρησε μόνο το ένα και τελικά πήρε την απαραίτητη νίκη. Το ίδιο έκανε και η Κοπεγχάγη και τώρα ακολουθεί… ΠΑΟΚ-Σλόβαν, Κοπεγχάγη-Λίνκολν. Αν οι δύο ισχυροί πάνε στο 6-6-0-0, τότε ο όμιλος παίρνει μία μορφή από νωρίς.
Στα θετικά της αναμέτρησης για τον ΠΑΟΚ η παρουσία του Άκπομ. Δικαίωσε τον προπονητή του που ΔΕΝ επέλεξε φορ περιοχής, αλλά αυτόν που παίζει καλύτερα στο χώρο και φυσικά πιέζει περισσότερο τους αντίπαλους αμυντικούς, σε ένα άλλο πρόβλημα που έχει η βαριά ομάδα του Λουτσέσκου.
Καλούτσικοι οι Βραζιλιάνοι μπακ. Ο Σίντκλει δείχνει κανονικός παίκτης, ενώ ο Τέιλορ παρά τα πολλά λάθη του, κατάφερε και ήταν ο πιο επικίνδυνος δημιουργικά.
Ο Εσίτι δεν δικαιολόγησε και πάλι την παρουσία του, ο Μιτρίτσα με την μπάλα είναι καλός, χωρίς αυτή πρέπει να πειθαρχήσει πολύ περισσότερο. Πολύ καλή προσπάθεια έκαναν Κούτσιας-Κωνσταντέλιας, παίζοντας βέβαια στο 2-0 ενός τέτοιου αγώνα. Ας προσέχουμε όλες τις λεπτομέρειες…
Τέλος…
Όταν ο ΠΑΟΚ σε ένα τέτοιο ματς έχει κορυφαίο μέσα στο γήπεδο τον τερματοφύλακά του, τότε… πολλά πράγματα δεν έγιναν όπως έπρεπε. Η Λίνκολν έβγαλε τέσσερις μεγάλες φάσεις, ο Πασχαλάκης έβγαλε 2-3 τετ α τετ, ένα σουτ πήγε στο δοκάρι και όλα αυτά μετά από λάθη στο κέντρο και κακή οργάνωση αλλά και μετάβαση στην άμυνα. Αρχή είναι, υπάρχουν δικαιολογίες και σοβαρότατες απουσίες, ο Πασχαλάκης τη δουλειά του έκανε, αλλά όλα αυτά αποδεικνύουν πολλά για τη δύσκολη κατάσταση που διανύει ο ΠΑΟΚ. Μα το είπε και ο Λουτσέσκου! Όταν ο Ρουμάνος αναγκάζεται να βάλει βασικούς, παίκτες με τόσες λίγες προπονήσεις μαζί με το σύνολο, αυτό δείχνει πολλά.
Ευτυχώς ήρθε η νίκη, ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση, επιστρέφουν κάποιοι παίκτες, αλλά κανείς δεν μπορεί να εφησυχάσει ειδικά όταν ακολουθεί ματς στην Τρίπολη, με τον ΠΑΟΚ να μην είναι καλά και να παλεύει με νύχια και με δόντια για να πατήσει πάνω σε αποτελέσματα για να ανέβει και να παίξει όσο πιο σωστά γίνεται. Για να παίξει καλά ή ωραία… έχει ακόμη πάρα πολύ δρόμο.
* Από το Γιβραλτάρ και τη Σουηδία και από εκεί στο Ισραήλ, αλλά και από την οδική εκδρομή πέντε χιλιάδων χιλιομέτρων στο Καζακστάν μέχρι την Πορτογαλία, η ΠΑΟΚτσήδικη κερκίδα είναι παντού!
* Ο Φασούλας που έχασε (και) προχθές αν και υποστηρίχθηκε τόσο πολύ, είχε μαζί του και τον Γκάλη (είχαν πλάκα τα δημόσια παρακάλια για να βγει αυτός ο συνδυασμός) προσπάθησε πριν 30 χρόνια να ειρωνευτεί τον Ντούσαν Ίβκοβιτς με τον χαρακτηρισμό… "σοφός" που του είχε αποδώσει! Όλοι οι υπόλοιποι όμως το κράτησαν σαν μία πραγματικότητα, σαν μία έκφραση που χαρακτήριζε τον κορυφαίο Σέρβο προπονητή, μία μεγάλη προσωπικότητα και μια ιδιοφυΐα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.