Όταν ο ήρωας του Ολυμπιακού παίρνει την χειρότερη δυνατή απόφαση…
Υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κάτω από τις οποίες έπαιξε ο Ολυμπιακός χθες, μπορείς να πεις κι ότι ήταν μία καλή νίκη, αυτή στο πρώτο φετινό ευρωπαϊκό παιχνίδι του.
Σε ένα παιχνίδι στο οποίο αποδείχθηκε ακριβώς αυτό που είχα ως τίτλο στο χθεσινό άρθρο μου («ομάδες της πλάκας δεν υπάρχουν σε αυτή τη φάση στο Champions League…»). Παρατηρούσα μάλιστα την επικινδυνότητα που έβγαζαν οι ομάδες των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και να που η Καϊράτ του Καζακστάν κέρδισε 2-1 τον Ερυθρό Αστέρα…
Από την άλλη, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να δούμε και την μέτρια, έως και πολύ μέτρια εικόνα του Ολυμπιακού, έστω συνυπολογίζοντας και τις δικαιολογίες που είχε.
Να δούμε π.χ. ότι…
Πριν καν την αποχώρηση του Μπουχαλάκη στο 17΄, η Νέφτσι ήταν αυτή που είχε μπει πολύ καλύτερα στον αγώνα και απείλησε τρεις φορές μόλις στο πρώτο δεκάλεπτο!...
Πριν καν την αποβολή του Μαντί Καμαρά στο 42’ κι ενώ ο Ολυμπιακός ισορροπώντας το παιχνίδι και παίρνοντας τον έλεγχο για ένα 20λεπτο είχε ανοίξει το σκορ με ένα εξαιρετικό, αλλά και τυχερό γκολ, αυτό που λέμε μάλλον «από το πουθενά», οι Αζέροι ήταν αυτοί που βγήκαν πάλι μπροστά απειλητικά, χάνοντας και την ευκαιρία του αγώνα, στη σωτήρια επέμβαση του Τζολάκη στο τετ α τετ, προσέξτε μόλις τρία λεπτά μετά το 1-0, δηλαδή στο καλύτερο σημείο για να ισοφαρίσουν και να πάρουν την ψυχολογία του παιχνιδιού…
Στο μοναδικό σημείο του αγώνα που ο Ολυμπιακός ήταν φανερά καλύτερος της αντιπάλου του ήταν στο τελευταίο 20λεπτο, με τους αντίπαλους να παίζουν 10 εναντίον 10. Κι ακόμη και τότε, όμως, οι «ερυθρόλευκοι» ενώ φαίνονταν ότι μπορούσαν να πιέσουν παραπάνω για ένα 2-0 που πιθανότατα θα τους έφερνε μία ανάσα από τον β΄ προκριματικό γύρο του Champions League δεν το έκαναν με την επιμονή που έπρεπε.
Κάπως έτσι, η καταμέτρηση του παιχνιδιού, έφερε την πρωταθλήτρια Αζερμπαϊτζάν να έχει υπερδιπλάσιες τελικές (12, έναντι 5) του Ολυμπιακού, ο οποίος στο σύνολο του αγώνα μπόρεσε να σκοράρει με ένα σουτ από τα 32 μέτρα και να έχει μόλις μία καθαρή ευκαιρία για γκολ κι αυτή χωρίς καν να τελειώσει τη φάση-εννοώ εκείνη στο τέλος, με τον Αγκιμπού να κάνει την χειρότερη πάσα από τα αριστερά, ενώ ο Βρουσάι περίμενε μόνος του από δεξιά. Ο Μασούρας ήταν ο μοναδικός ο οποίος τέλειωσε φάσεις δύο φορές μέσα από την αντίπαλη περιοχή, αλλά όχι με ιδανικό τρόπο κι όχι από ιδανικές θέσεις. Κι ο σέντερ φορ της ομάδας, ο Χασάν, βρήκε μόλις μία τελική, με σουτ, όχι κακό, έξω από την περιοχή.
Πράγματι ο Ολυμπιακός είχε πολλά, υπερβολικά πολλά, προβλήματα, έφτασε σε μία ηρωϊκή νίκη κι αυτό έχει σημασία, ωστόσο μία σωστή ανάλυση του ματς μας δείχνει ότι εν τέλει η ομάδα παρουσίασε τις αδυναμίες που είχαμε εντοπίσει και στα φιλικά: η δημιουργία δεν είναι καλού βαθμού κι η ανασταλτική λειτουργία το ίδιο. Αυτό το κουσούρι που είχαμε δει σε ολόκληρη την προετοιμασία, τον κάθε αντίπαλο του Ολυμπιακού να σουτάρει με ευκολία από τα όρια της περιοχής, το είδαμε και χθες, χωρίς καμία βελτίωση…Αν θεωρήσουμε, εξάλλου, ότι οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν τόσο, απερίγραπτα άσχημα, στο παιχνίδι, επειδή έδιναν το πρώτο επίσημο αγώνα τους, ενώ οι Αζέροι είχαν δύο, νομίζω ότι βλέπουμε τη μισή αλήθεια-γιατί υπάρχει αλήθεια σε αυτό. Θα πρέπει, ωστόσο, να θυμηθούμε ότι σε πολλά φιλικά της ομάδας έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα-στα πρώτα εφτά με δέκα λεπτά του α΄ η, του β΄ ημιχρόνου, «έτρωγαν» τρεις φάσεις για γκολ από τον όποιο αντίπαλο…
Θεωρητικά η ομάδα με τον καλό της άξονα (Παπασταθόπουλο, Εμβιλά, Ελ Αραμπί) θα ήταν καλύτερη. Και ασφαλώς δεν ήταν και η…καλύτερη συνθήκη να χάσει ο Ολυμπιακός και τους άλλους δύο βασικούς του κεντρικούς χαφ (Μπούχα, Μαντί) μέσα στο α΄ ημίχρονο! Της αξίζουν, και μόνο γι΄ αυτά, μπράβο για την προσπάθεια και τη νίκη. Αλλά θα είναι λάθος να αγνοήσουμε τα όσα εξόφθαλμα προβλήματα εντοπίστηκαν χθες…Και δεν νομίζω ότι ο Μαρτίνς, που είναι αλήθεια ότι το πάλεψε πολύ το παιχνίδι από τον πάγκο, θα το κάνει.
Να σταθώ απλά λίγο στον Καμαρά, ένα προικισμένο μέσο που έδειξε τις δυνατότητες του με αυτή την έμπνευση της σέντρας σουτ που χάρισε τη νίκη στον Ολυμπιακό, λυτρώνοντας την ομάδα. Πώς τα κατάφερε, ωστόσο, μέσα σε μόλις 12 λεπτά, κι ενώ είχε την ψυχολογία υπέρ του από αυτό το θαυμάσιο γκολ, να κινδυνεύσει να γίνει μοιραίος! Πραγματικά είναι να απορεί κανείς, τι δουλειά είχε να πάει στην γραμμή του αράουτ, με τον αντίπαλο παίκτη να πιέζεται ασφυχτικά από τον Μάρκοβιτς και να επιχειρήσει να κάνει…ψαλιδάκι σε τέτοιο ύψος για να διώξει την μπάλα.
Το μόνο που εν τέλει κατάφερε ήταν να γίνει η ομάδα άνω κάτω, να αλλάξει σύστημα, να δώσει θάρρος στους Αζέρους και, βέβαια, να στερηθεί και των υπηρεσιών του στη ρεβάνς, την στιγμή που θα λείπουν κι όλοι όσοι έλειπαν χθες. Πραγματικά μία πολύ κακή απόφαση, σε ένα ματς στο οποίο ήταν ο ήρωας…