Ο έρωτας, το στομάχι, το 1-0 και ο τίτλος!

Ο άνθρωπος που έκανε γνωστό το κατενάτσιο σε ολόκληρο τον πλανήτη, ο Ελένιο Ερέρα, επέμενε να λέει μέχρι να φύγει από τη ζωή το Νοέμβριο του 1997, ότι «αν ο έρωτας περνάει απ' το στομάχι, τότε οι τίτλοι φιλτράρονται μέσα από μια ισχυρή άμυνα». Μ’ άλλα λόγια τους τίτλους τους φέρνει η άμυνα.

Το 1-0, αγαπημένο σκορ πολλών προπονητών μεταξύ αυτών κι ο... Φερνάντο Σάντος, επί του Ηρακλή το βράδυ της Κυριακής, «σήκωσε πολύ σκόνη» και άνοιξε την κουβέντα για αν οι «φτωχές νίκες» μπορούν να οδηγήσουν τον «Δικέφαλο» ψηλά.

Καταρχήν, ο φετινός ΠΑΟΚ δείχνει σα να θέλει να βγάλει μόνος του τα μάτια του. Ποδοσφαιρικά, απ’ οποία πλευρά κι αν το δει κανείς, δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τις υπόλοιπες ομάδες, που τρέχουν στην κούρσα για τον τίτλο. Όμως, την ίδια στιγμή, οι αριθμοί σε τρελαίνουν, ειδικά όταν βλέπεις τη λίστα με τις τελικές προσπάθειες: Δεύτερος με 79 προς την αντίπαλη εστία, πίσω από τις 82 του Παναθηναϊκού, αλλά με μόλις 5 γκολ σε ισάριθμα παιχνίδια και ένα μέσο όρο που μετά βίας ξεπερνάει το 15 %.

Έτσι, ουδείς ασχολείται με το ότι παραμένει η μοναδική αήττητη ομάδα του πρωταθλήματος, με μηδέν παθητικό στα τελευταία 300 αγωνιστικά λεπτά, έχοντας δεχθεί το τελευταίο γκολ στην Τρίπολη από τον Αστέρα, κι αυτό με πέναλτι. Μαζί με τον Παναιτωλικό διαθέτουν τις δύο καλύτερες άμυνες, ενώ άλλη μια αρετή της ομάδας, το passing game, όπου είναι πρώτη με 372 σωστές πάσες, χάνεται μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα: το γκολ!

Καλώς ή κακώς, ο ΠΑΟΚ, που έχτισε το καλοκαίρι ο Λούμπος Μίχελ, πάσχει από προσωπικότητα κι από το εύκολο γκολ, γενικά δείχνει μια ομάδα, η οποία δε διαθέτει «δολοφονικό ένστικτο», παράγοντας που ενδεχομένως θα τον βοηθούσαν να τελειώνει πολύ πιο άνετα τα παιχνίδια.

Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα, το οποίο μόνο η ίδια η ομάδα μπορεί (και πρέπει) να αλλάξει. Το βλέπουν και οι... τυφλοί, άσχετα αν δεν μπορείς να πεις ότι παίκτες όπως ο Λέο Μάτος, ο Τζάλμα Κάμπος, ο Χοσέ Κάνιας, ο Γιώργος Τζαβέλλας, ο Στέφανος Αθανασιάδης, δε διαθέτουν ηγετικά προσόντα. Το έχουν, απλά δεν το βγάζουν τόσο πολύ μέσα στο γήπεδο. Εξαίρεση, όσο κι αν ενοχλεί ορισμένους, ο Τζαβέλλας, που την Κυριακή, αν και εκτός αποστολής, ήταν όλη την ώρα μαζί με την ομάδα.

Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίζει το γεγονός, ότι το σύνολο του Βλάνταν Ίβιτς, είναι μια ομάδα σωστά δομημένη, σοβαρή, με καλή κυκλοφορία, άριστη στην αμυντική συμπεριφορά της, εξ ου τα δύο μόλις γκολ παθητικό, αλλά... Το μεγάλο της πρόβλημα, ξεκινάει όταν οι παίκτες φθάσουν απέναντι στην αντίπαλη εστία. Εκεί, έρχεται το… χάος! Ακόμη και ο παίκτης-γκολ της μίας επαφής, ο Κλάους, αρχίζει να έχει και σ’ αυτό πρόβλημα.

Επίσης, λείπουν τα γκολ των μεσοεπιθετικών, ο Τζάλμα Κάμπος μένει με ένα γκολ στο ενεργητικό του από τον περασμένο Ιούλιο και σε 11 επίσημες συμμετοχές, μοναδική ελπίδα για να βγει από το αδιέξοδο μοιάζει να είναι ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ο Ολλανδός αρχίζει να πατάει καλύτερα, ότι καλό έκανε ο ΠΑΟΚ απέναντι στον Ηρακλή ξεκίνησε από τα δικά του πόδια, πρέπει όμως να αρχίσει να βάζει και το γκολ στο ρεπερτόριο του. Μόλις το κάνει τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα.