“Δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω...” (vid)
Ούτε εκλογές, ούτε κάθαρση, ούτε ανανέωση, ούτε δημοκρατικότητα, ούτε πρόοδος... Ελληνικό ποδόσφαιρο: Το... στοπ καρέ της παγκόσμιας ξεφτίλας. Το ποδόσφαιρο ήταν, είναι και θα είναι πάντα, μόνο η αφορμή... Η αφορμή για να εκδηλωθεί και να εκφραστή μαζικά ένα μέρος της κοινωνίας, η αφορμή για να μοιράσουν τα τεμάχια της δύναμης οι μεγάλοι “παίκτες”, η αφορμή για να κυκλοφορήσει το “μαύρο” (και το άσπρο...) χρήμα, η αφορμή, γενικώς. Εδώ και καιρό πια, το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι και αιτία μνημειώδους... ανίας. Απίστευτης βαρεμάρας. Ο στόχος όλων αυτών, βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στην επίτευξη. Σε λίγο, κανείς (που να έχει νόημα) δε θα έχει απομείνει να ενδιαφέρεται για αυτό στην Ελλάδα.
Οι “λερωμένοι” που έχουν προστάτες όμοιούς τους σε όλα τα κλιμάκια των διεθνών συνομοσπονδιών, σε όσες μάχες δε γίνεται να νικήσουν, θα φροντίζουν να μη δίνονται καθόλου. Τα γήπεδα θα συνεχίσουν να αδειάζουν από νοήμονες ανθρώπους και θα παραδοθούν οριστικά στους “στρατούς”. Το τηλεοπτικό προϊόν έτσι κι αλλιώς, είναι τόσο υποβαθμισμένο, που αν δεν έπαιρναν τηλεοπτικές άδειες κάποιοι μεγαλόσχημοι, δύσκολα να αποτελούσε αντικείμενο ενδιαφέροντος, είτε προς χορηγία, είτε προς μετάδοση. Όσοι γράφουμε καμιά κουβέντα για την εγκληματική οργάνωση και τους λεχρίτες του συστήματος, θα προκαλούμε μόνο χλεύη και ειρωνεία από την κουρασμένη “κοινή γνώμη” (όπως εδώ και καιρό γίνεται από ένα μέρος της). Οι υπόλοιποι θα φοβούνται, θα βολεύονται, θα γλείφουν και θα ξεφτιλίζονται σε κάθε... ριπλέι. Αλλά και τι έγινε;
Η “δουλειά” να γίνεται και το μεροκάματο (της ντροπής) να πέφτει. Άλλωστε είπαμε: Το ποδόσφαιρο θα είναι πάντα, μόνο η αφορμή. Θα συνεχίσουν τα ίδια βρομερά πρόσωπα τη σκάντζα βάρδια στην επικαιρότητα. Γλιτζερές φυσιογνωμίες, με κουρασμένα και θολά μάτια, σα να βγαίνουν ξημερώματα από υπόγειες χαρτοπαικτικές λέσχες του '70, να εναλλάσσονται στον κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή βιασμό της νοημοσύνης μας. Τα ίδια μούτρα, τα ίδια ονόματα, τα ίδια... κουρέματα, η ίδια φρασεολογία. Μόνο ο... Κούγιας θα αλλάζει μεριά κάθε καινούριο φεγγάρι – διατηρώντας όμως κι αυτός το μοτίβο του απαράλλαχτο.
Στηθείτε (σε όποια αναπαυτική... στάση βολεύεται ο καθένας) να παρακολουθήσουμε με... κομμένη την ανάσα το πρωτάθλημα της Superleague! Παίζουν και ΠΑΟΚ – Ηρακλής απόψε και ΑΕΛ – ΑΕΚ αύριο... Και θα στηθώ κι εγώ. Βλέπετε, με δελέασε τόσο πολύ το ορεκτικό της Νέας Σμύρνης, που μου είναι αδύνατο να αντισταθώ. Κι ας βαρέθηκα...
Στο φινάλε, γίνεται να τα πω εγώ καλύτερα απ' τον Άσιμο;
"Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια,
τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια.
Τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν - κι οι θεωρίες...
Στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί.
Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω,
δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω.
Πώς γίνεται στον ένα παλαβιάρη - εξήγησέ μου,
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν..."