Πείραμα είναι να... πιστεύεις στους άλλους

Δεν είναι ασπιρίνη για τον... πονοκέφαλο μιας ακόμη τραγικής εμφάνισης. Ούτε είμαστε πια στις αρχές του Ιούλη, στην έναρξη της προετοιμασίας όπου παραδοσιακά ευδοκιμούν τέτοιες ιστορίες στα πρωτοσέλιδα.

Και όσο για τα κλισέ τύπου «να μην τους κάψουμε»; Προφανώς ο Ρενάτο Σάντσεζ, ο Μάρκους Ράσφορντ, o Τζίτζι Ντοναρούμα και άλλοι πολλοί, αν ήξεραν ελληνικά θα ξεκαρδίζονταν από τα γέλια για απόψεις «απαρχαιωμένες» που κυκλοφορούν ανάμεσα μας χωρίς κανείς να μπορεί να επιχειρηματολογήσει σοβαρά υπέρ τους.

Να μην κάψουμε τον Ρέτσο και τον Μανθάτη δίνοντας τους αυτό που αξίζουν, και να παίζουν κάποιοι που δείχνουν στάχτη και... μπούρμπερη. Να αφήσουμε αυτούς στην άκρη, για να ποντάρουμε στον Φιγκέιρας, τον Μποτία, τον Ντα Κόστα και τον Πάρντο που το καλοκαίρι τελειώνει και εκείνος μοιάζει ακόμη φουσκωμένος από τα «κιλά» των διακοπών.

Ο Ολυμπιακός αυτές τις ημέρες μόνο για τις... εντυπώσεις δεν πρέπει να ενδιαφέρεται. Απαγορεύονται κάθε είδους πειραματισμοί, αν στο λιμάνι θέλουν όντως να επαναφέρουν την κατάσταση σε συνθήκες φυσιολογικές. Οι πειραματισμοί γενικώς, είτε μπροστά από το μεταγραφικό παράθυρο, είτε εντός του Ρέντη, με όσους ο Μπέντο έχει ήδη στην διάθεση του.

Αλήθεια όμως, τι ακριβώς στοιχειοθετεί πειραματισμό; Να βλέπεις έναν 18άχρονο στόπερ να παίζει κατά συνθήκη δεξί μπακ για 120΄, έχοντας μόνος του όσες δυνάμεις έδειξαν να διαθέτουν όλοι οι υπόλοιποι; Είναι «πείραμα» μια ευκαιρία στον Μανθάτη, που μπήκε ένα εικοσάλεπτο χθες και άλλαξε την όψη μιας ολόκληρης ομάδας; Γιατί πρέπει δηλαδή να πιστεύουμε κάτι που δεν αποδεικνύεται και όχι αυτό που βλέπουν τα μάτια μας;

Είμαστε στα τέλη Αυγούστου. Και οι δικαιολογίες εκπνέουν. Ο Ρέτσος και ο Μανθάτης είναι στην προετοιμασία από την πρώτη μέρα. Ακολούθησαν το ίδιο πρόγραμμα με τους υπόλοιπους. Έπαιξαν στα ίδια φιλικά παιχνίδια. Διεκδίκησαν τα ίδια «λεπτά» συμμετοχής.

Μέχρι τώρα σε κάθε δημόσια εμφάνιση, δείχνουν όχι ισάξιοι αλλά καλύτεροι από εκείνους με τους οποίους «συναγωνίζονται». Δεν ζητούν «χάρη» λοιπόν. Παλεύουν για κάτι που αξίζουν, δημιουργώντας ισχυρό δεδικασμένο. Και μέχρι να αποδείξουν οι μικροί ότι αξίζουν να βγουν μπροστά; Ας υποδείξουν οι «μεγάλοι» ότι είναι καλύτεροι τους. Ότι είναι «ικανοί» να τους αφήσουν όχι εκτός των 18, αλλά της 11άδας.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να τους πιστέψει. Να δικαιώσει την προσπάθεια τους. Να τους υπολογίσει κανονικά στο ρόστερ της νέας χρονιάς και όχι για να βγάλει την... υποχρέωση στις πρώτες στροφές του κυπέλλου. Πρέπει να δημιουργήσει μόνος του, τις προϋποθέσεις για την επόμενη σελίδα του. Δεν είναι οι «τέλειες» συνθήκες. Πιθανότατα όμως αυτές δεν θα υπάρξουν ποτέ.

Χίλιες φορές λοιπόν με Ρέτσο και Μανθάτη. Με το όνειρο αυτών των σπουδαίων μικρών παρά με κάποιους που αν έβλεπαν σε dvd την χθεσινή τους εικόνα στο ματς με την Αρούκα, σήμερα δεν θα έπρεπε να πάνε ούτε στον Ρέντη...