«Με σταθερά βήματα, η ΑΕΛ μπορεί να φτάσει ψηλά»

Ο κάμπος γιόρτασε την μεγάλη επιστροφή, η πόλη της Λάρισας γλέντησε την άνοδο της ΑΕΛ και φυσικά, το gazzetta.gr ήταν εκεί. Όχι μόνο στην φιέστα, αλλά και στα... ενδότερα των «βυσσινί», καθώς τρύπωσε στις - εκπληκτικές, αξίζει να το αναφέρουμε - εγκαταστάσεις του προπονητικού στα Δένδρα, για να μιλήσει με τους πρωταγωνιστές. Τρεις από τους βασικούς στυλοβάτες της ανόδου, οι Νίκος Αναστασόπουλος, Γεννάδιος Ξενοδόχοφ και Δημήτρης Κομεσίδης, άνοιξαν την καρδιά τους και μίλησαν για τις δυσκολίες που συνάντησαν στην πορεία της σεζόν, την πίεση που δημιουργεί η φανέλα, αλλά και οι απαιτήσεις του κόσμου.

Όπως τονίζουν, πάντως, ήταν προετοιμασμένοι, ήξεραν που πήγαιναν όταν υπέγραφαν και έτσι, μέσα από την ομαδική δουλειά, ήρθε αυτό που από έξω ίσως φάνηκε εύκολο και δεδομένο, όμως ήταν ένας δρόμος γεμάτος με αγκάθια και παγίδες. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να απουσιάσουν από την κουβέντα οι πιο ιδιαίτερες στιγμές της σεζόν, άλλες σοβαρές, όπως η αλλαγή προπονητή, άλλες... αστείες, με τους τραυματιοφορείς που έκλεψαν την παράσταση. Όπως επίσης και την πιο ιδιαίτερη, το «buzzer-beater» του Ξενοδόχοφ, με τον τερματοφύλακα της ΑΕΛ να αποκαλύπτει την έμπνευσή του να ανέβει, την πρωτοβουλία, αλλά και το... μαύρο που έπεσε, μόλις είδε την μπάλα στα δίχτυα.

Αναστασόπουλος: «Υπήρξαν δύσκολες στιγμές μέσα στην σεζόν, πάντα έτσι είναι, κάθε ομάδα τα περνάει αυτά, είτε σε μικρό, είτε σε μεγάλο βαθμό. Αλλά, τέλος καλό, όλα καλά, πετύχαμε τον στόχο μας κι αυτό είναι που μετράει πάνω από όλα. Όλοι έδωσαν και την ψυχή τους για να έρθει αυτή η άνοδος και γι αυτό θέλω να πω συγχαρητήρια σε όλους τους συμπαίκτες μου, γιατί μεμονωμένα, κανείς δε μπορεί να πετύχει τίποτα. Συμβάλαμε όλοι σε αυτό, σαν ομάδα παλέψαμε και δικαιωθήκαμε».

Ξενοδόχοφ: «Στην αρχή ήταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα, 25 από τους 28 παίκτες ήταν καινούργιοι στην ομάδα. Αλλά καταφέραμε και δεθήκαμε πολύ γρήγορα, γίναμε ένα και αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό για την μετέπειτα πορεία. Αυτό ήταν ένα κομβικό στοιχείο για να έχουμε αυτό το καλό αποτέλεσμα και την επιστροφή της ΑΕΛ στη μεγάλη κατηγορία».

Ήταν αυτό το κλειδί για την άνοδο, η γρήγορη χημεία που αποκτήσατε;

Αναστασόπουλος: «Ναι, σε μεγάλο βαθμό είναι αυτό. Καταφέραμε να μάθουμε ο ένας τον άλλο χωρίς να χάσουμε χρόνο, αυτό έκανε ακόμα πιο καλό το κλίμα στην ομάδα γιατί δεθήκαμε και όλα... ρόλαραν».

Κομεσίδης: «Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει καλό κλίμα και συνεργασία μέσα στην ομάδα, έτσι μπορείς να αποδόσεις καλό ποδόσφαιρο, να πάρεις τα αποτελέσματα που θέλεις και να έχεις πάντα κέφι και μεράκι να δουλέψεις παραπάνω».

Νιώσατε πίεση μέσα στην σεζόν ή η καλή πορεία που κάνατε άλλαξε τα δεδομένα;

Αναστασόπουλος: «Πάντα όταν παίζεις σε ομάδες μεγάλες, όπως η ΑΕΛ, η πίεση αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητάς σου, με ότι καλό και ότι κακό έχει αυτό. Αν, όμως, θέλεις στην ζωή σου να φτάσεις ψηλά, κατά την γνώμη μου η πίεση μετράει ως θετικός παράγοντας, σε κρατάει σε εγρήγορση».

Κομεσίδης: «Όταν θες να κάνεις πρωταθλητισμό, έτσι είναι τα πράγματα. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, πρέπει πάντα να προσφέρεις το 101% των δυνατοτήτων σου. Μπορεί να υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες, όπως αυτό που είπαμε και πριν, πως όλα έγιναν την τελευταία στιγμή, όμως αυτό δεν γίνεται να αποτελέσει δικαιολογία».

Αυτές οι δυσκολίες, σας προβλημάτισαν ή πιστεύατε από την πρώτη στιγμή ότι θα έρθει η άνοδος;

Κομεσίδης: «Νομίζω πως όλα τα παιδιά το πίστευαν από την πρώτη στιγμή. Αλλιώς δε θα υπέγραφαν στην ΑΕΛ. Δεν υπάρχει κάποιος που να μην ξέρει τι ομάδα είναι η ΑΕΛ, τι στόχους, αλλά και τι απαιτήσεις έχει. Επιλέξαμε να υπογράψουμε σε μία ομάδα που ήθελε την άνοδο και μόνο, τίποτα λιγότερο».

Υπήρξε, πάντως, ένα γεγονός, δε ξέρω αν ήταν τυχαίο ή αν ήταν ένα τρικ... Ήρθαν γκρουπ παικτών, από ΟΦΗ, Εργοτέλη και Παναχαϊκή, οπότε ίσως ήταν πιο εύκολο να δέσει το «γλυκό»;

Αναστασόπουλος: «Σίγουρα, αυτό είναι γεγονός, δεν ξέρω αν έγινε εσκεμμένα ή αν το έφεραν οι συνθήκες αυτό, αλλά σίγουρα βοήθησε. Το σημαντικό, όμως, είναι πως ήρθαμε όλοι κοντά, γίναμε μία οικογένεια. Από εκεί και πέρα, σε θέμα χημείας, είναι αλλιώς να πρέπει να δέσεις τρία κομμάτια μεταξύ τους, μαζί και με μερικούς ακόμα παίκτες, από το να μιλάμε για 25 αγνώστους. Όσο να ' ναι μας βοήθησε αυτό στις πρώτες μέρες».

Πως ζήσατε τον κόσμο της ΑΕΛ, που είναι γνωστός για την έντονη αγάπη του για την ομάδας;

Κομεσίδης: «Και από την καλή και από την ανάποδη. Η αλήθεια να λέγεται... Ο κόσμος εδώ είναι πάρα πολύ απαιτητικός».

Αναστασόπουλος: «Έτσι είναι, ισχύει αυτό. Όλοι καταλαβαίνουμε την αγάπη που έχουν για την ομάδα, αλλά πρέπει κι ο κόσμος να αντιληφθεί πως, ο πρώτος που θέλει να κερδίσει, είναι ο ίδιος ο παίκτης. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει τόσο... γιούχα σε κάθε κακό αποτέλεσμα ή σε κάθε κακή εμφάνιση».

Πόσο σας επηρέασε όλο αυτό;

Κομεσίδης: «Δε νομίζω πως μας επηρέασε, είμαστε όλοι μας επαγγελματίες και έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό. Δεν είναι κάτι περίεργο, ούτε πρωτόγνωρο. Κι ακόμα και όσοι δεν το είχαν ζήσει, ήξεραν που έρχονται και ήταν έτοιμοι να σφίξουν τα δόντια και να κάνουν πρωταθλητισμό. Έτσι είναι όταν παίζεις σε μεγάλες ομάδες, με φανέλα και κόσμο, το ξέραμε, δεν ήταν κάτι απρόσμενο».

Η πιο δύσκολη στιγμή στην σεζόν, ποια ήταν;

Ξενοδόχοφ: «Από την πρώτη μέχρι και την προηγούμενη αγωνιστική. Μπορεί από έξω, ο κάθε φίλαθλος να λέει πως η ομάδα πήγε τρένο, ότι... σιγά που δε θα ανέβαινε η ΑΕΛ, αλλά δεν είναι έτσι. Καμία σχέση. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε ομάδες, που έπαιζαν με ότι είχαν να δώσουν. Όλοι ήθελαν να κερδίσουν την ΑΕΛ, κάτι που μας δυσκόλευε πάρα πολύ. Ο κάθε ποδοσφαιριστής, όταν παίζει κόντρα σε ένα τέτοιο σύλλογο, έχει ένα επιπλέον κίνητρο να παλέψει και να κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Αν έπαιζαν όλοι, όπως έπαιξαν με εμάς, μπορεί να... μην έπεφτε και κανένας στο τέλος της σεζόν. Γι αυτό και το έργο μας ήταν πολύ δύσκολο. Ακόμα κι εμείς, στο παρελθόν, όταν παίζαμε με μία τέτοια ομάδα, θέλαμε πιο πολύ να κερδίσουμε».

Μία ιδιαίτερη στιγμή μέσα στην σεζόν, ήταν η αλλαγή του προπονητή. Πόσο σας επηρέασε;

Αναστασόπυολος: «Ο κάθε προπονητής έχει το δικό του πλάνο, εμείς σαν παίκτες πρέπει να προσαρμοζόμαστε. Στην δική μας περίπτωση υπήρξε μία αλλαγή, προσπαθήσαμε και βγάλαμε σε όσο πιο μεγάλο βαθμό μπορούσαμε και στο τέλος πετύχαμε τον στόχο μας».

Τι αλλαγές ήταν αυτές;

Αναστασόπουλος: «Όπως είπα και πριν, ο κάθε προπονητής έχει το δικό του πλάνο. Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω πως έκανε ο κ. Τσιώλης, ήταν ότι με την παρουσία του, βοήθησε στο να ηρεμήσει ο κόσμος, που εκείνη την περίοδο είχε μία ένταση. Είχαμε πέσει στην 3η θέση τότε και υπήρχε εκνευρισμός».

Ξενοδόχοφ: «Βέβαια, μόνο για μία αγωνιστική ήμασταν 3οι, αλλά παρόλα αυτά, υπήρξε έντονη ανησυχία στους οπαδούς».

Αναστασόπουος: «Έτσι είναι, ο κόσμος ανησύχησε, αλλά με τον ερχομό του κόουτς, που είναι εμβληματική μορφή της ΑΕΛ, ήρθε μία ηρεμία, μπήκε σαν... κυματοθραύστης, βοηθώντας μας να μείνουμε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας. Ήταν η ασπίδα μας και σε συνδυασμό με τις γνώσεις του, τις οποίες μας μετέφερε, έτσι καταφέραμε να πετύχουμε τους στόχους μας. Υπήρχαν ομάδες που πρωταγωνιστούσαν, μαζί με εμάς και η Κέρκυρα με τον Απόλλωνα. Όπως φάνηκε, εμείς το θέλαμε πιο πολύ και τα καταφέραμε»

Θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς η άνοδος ή η αλλαγή ήταν κομβική η αλλαγή προπονητή;

Ξενοδόχοφ: «Έτσι κι αλλιώς, δεν έρχεται τίποτα. Ούτε η άνοδος, ούτε το πρωτάθλημα, ούτε τίποτα δεν έρχεται μόνο του. Αν δε κάτσεις να δουλέψεις και να βγάλεις στο γήπεδο αυτά που πρέπει, δε θα πετύχεις τίποτα».

Αναστασόπουλος: «Κι εγώ συμφωνώ σε όλα αυτά. Γενικά στην ζωή μου, όμως, πιστεύω πως όλα γίνονται για καλό, οπότε θα του... υπερασπιστώ και τώρα. Δε ξέρω τι θα γινόταν, αν δεν άλλαζε η ομάδα προπονητή, όμως σημασία έχει ότι άλλαξε και πήραμε την άνοδο. Όλα τα άλλα, είναι θεωρίες».

Αιτία για την αλλαγή προπονητή, ήταν ο Ναγιάρ και η επιστροφή του. Εσάς πόσο σας επηρέασε όλο αυτό;

Κομεσίδης: «Δεν νομίζω ότι είναι δική μας δουλειά να κρίνουμε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό ήταν μία απόφαση της διοίκησης, σεβαστή, αφού αυτή αποφασίζει και χωρίς κανένα σχόλιο. Το μόνο που μπορούμε να πούμε εμείς από την πλευρά μας, πως όταν είσαι μία… οικογένεια, καμία αποχώρηση δεν είναι ευχάριστη. Είτε μιλάμε για τον προπονητή, είτε για έναν παίκτη, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο μέλος του συνόλου».

Μία ακόμα ιδιαίτερη στιγμή της σεζόν, ήταν το… επεισόδιο με τους τραυματιοφορείς, που έκανε τον γύρο του κόσμου. Πως το ζήσατε;

Αναστασόπουλος: «Καταρχάς, θέλω να πω ότι κόντρα σε όσα ειπώθηκαν, εγώ πιστεύω πως έγινε όλο αυτό καταλάθος, από την βιασύνη τους να τον βγάλουν έξω γιατί μέχρι λίγο πριν το τέλος χάναμε».

Ξενοδόχοφ: «Νομίζω πως είναι κρίμα να σταθούμε σε αυτό, δεν νομίζω ότι το ήθελαν οι άνθρωποι, ήταν μία κακιά στιγμή. Υπάρχουν καλύτερα πράγματα σχετικά με την ΑΕΛ, που μπορεί κάποιος να ασχοληθεί. Εμείς, μέσα από το γήπεδο, δεν καταλάβαμε τίποτα εκείνη την ώρα. Μετά που το είδαμε, το πήραμε στην πλάκα, όπως όλος ο κόσμος. Αλλά αν δε κάνω λάθος κιόλας, οι τραυματιοφορείς μετά είχαν μιλήσει με το παιδί, του απολογήθηκαν και λύθηκε το θέμα. Η αλήθεια, πάντως, ήταν κάπως περίεργο αυτό που ζήσαμε εκείνες τις μέρες, να είμαστε στο… επίκεντρο του κόσμου».

Η χρονιά ουσιαστικά ολοκληρώθηκε και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Υπάρχει ένα… αγκάθι, όμως, το θέμα με την άδεια. Σας προβληματίζει;

Αναστασόπουλος: «Εμείς σαν παίκτες, κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε, χωρίς να στεκόμαστε στα όσα ακούγονται. Εμείς δε μπορούμε να βγάλουμε άδεια για την ομάδα, ούτε είναι αρμοδιότητα μας. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να δείξουμε εμπιστοσύνη στην διοίκηση και πιστεύουμε πως όλα θα πάνε καλά».

Κομεσίδης: «Σίγουρα, όπως είπε και ο Νίκος, το σκεφτόμαστε, δεν γίνεται να μην υπάρχει στο μυαλό μας. Είναι οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς που διακυβεύονται, αλλά είμαστε όλοι κάτι παραπάνω από αισιόδοξοι, ότι όλα θα πάνε καλά. Απλά, όσο δεν είναι οριστικό και όσο ακούγονται διάφορα, άνθρωποι είμαστε, έναν προβληματισμό δε μπορεί να μην τον έχουμε».

Ας πάμε πίσω στον κόσμο της ομάδας, για τον οποίο τόσα έχουν ειπωθεί… Για εσάς, τι κάνει τόσο ξεχωριστό αυτόν τον κόσμο, πως το ζήσατε;

Αναστασόπουλος: «Εμένα, αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση όταν ήρθα στην Λάρισα και το έμαθα, ήταν ότι δεν υπάρχει ούτε ένας σύνδεσμος άλλης ομάδας στην πόλη. Είναι κάτι εντυπωσιακό και δείχνει πόσο αγαπάει ο κόσμος την ΑΕΛ. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, παντού ακούς το όνομα της ομάδας. Μετά είναι η ατμόσφαιρα στο γήπεδο, όταν βλέπεις ένα από τα καλύτερα γήπεδα στην Ελλάδα να γεμίζει σε κάθε αγώνα, σε όποια κατηγορία και με όποιον αντίπαλο, καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για κάτι ξεχωριστό. Και ανυπομονώ να το ζήσω στην μεγάλη κατηγορία, που θα είναι ακόμα καλύτερα, πιο έντονα όλα αυτά».

Στην καθημερινότητά σας, πως ζείτε την αγάπη του κόσμου;

Αναστασόπουλος: «Ανάλογα το τελευταίο μας αποτέλεσμα. Έτσι είναι ο κόσμος, ειδικά εδώ στην Λάρισα. Αν έχεις κερδίσει, μπορεί να είσαι ο Τσάβι Αλόνοσο, αν όχι… ο Αναστασόπουλος! Μία κακή στιγμή που θυμάμαι, για παράδειγμα, είναι μετά την ισοπαλία στην Καρδίτσα με την Αναγέννηση. Μας περίμεναν στο ξενοδοχείο και μας έκαναν παράπονα, ζητούσαν εξηγήσεις, γιατί δεν κερδίσατε και τέτοια. Που να είχαμε χάσει κιόλας»!

Η επόμενη ημέρα;

Κομεσίδης: «Η επόμενη ημέρα, αφού τελειώσει το πρωτάθλημα, θα είναι να πάρουμε τις απαραίτητες ανάσες, να ξεκουραστούμε και να γεμίσουμε τις μπαταρίες ενόψει της νέας σεζόν. Και όταν ηρεμήσουμε και αδειάσει το κεφάλι μας, θα ξεκινήσουμε την προετοιμασία για την νέα σεζόν».

Αναστασόπουλος: «Πάντως, εγώ θέλω να πω κάτι πάνω σε αυτό. Πολλοί λένε για Ευρώπη και διάφορα τέτοια, αλλά πρέπει κατά την γνώμη μου να κάνουμε πιο μικρά και σταθερά βήματα, μόνο έτσι, σκαλί - σκαλί, θα φτάσει η ομάδα εκεί που πρέπει».

Σας δημιουργεί άγχος ότι θα υπάρχουν πολλές απαιτήσεις, ενώ το επίπεδο θα είναι πιο υψηλό;

Κομεσίδης: «Σίγουρα, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα και όπως είπαμε και πριν, η ΑΕΛ είναι ένας μεγάλος σύλλογος, με βαριά φανέλα και όπου κι αν παίζει οι στόχοι είναι υψηλοί. Πιστεύω πως θα γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις, προκειμένου να ενισχυθεί το ρόστερ και να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε Άγχος δεν υπάρχει, είπαμε, ξέρουμε που παίζουμε και ήρθαμε σε μία μεγάλη ομάδα, για να πετύχουμε πράγματα. Απλά πρέπει πάντα να κινούμαστε με πλάνο, χωρίς βιασύνες, για να φτάσουμε εκεί που όλοι μας ονειρευόμαστε την ΑΕΛ».

Πέτυχες ένα γκολ, μία ιδιαίτερη στιγμή για έναν τερματοφύλακα, γλιτώνοντας την ομάδα σου από μία απρόσμενη βαθμολογική απώλεια…

Ξενοδόχοφ: «Ένα γκολ στα τελευταία δευτερόλεπτα του ματς, που κρίνει το αποτέλεσμα, είναι πάντα κάτι συγκλονιστικό Πόσω μάλλον, για έναν τερματοφύλακα, που δεν είναι μαθημένος σε αυτά! Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα, πήρα την απόφαση να ανέβω, το.. πίστευα και δικαιώθηκα. Όταν είδα την μπάλα στα δίχτυα, όλα μαύρισαν από την χαρά μου, θόλωσα. Ήταν κάτι απίστευτο, που δεν το έχω ζήσει ξανά».

Είσαι παίκτης με τρομερό πάθος, αυτό σε έκανε ιδιαίτερα αγαπητό, όμως αυτό σου έχει στοιχίσει και σε κάρτες, όχι μία ή δύο, αλλά 14!

Αναστασόπουλος: «Είναι γεγονός, το ζω με πολύ πάθος το παιχνίδι, με ότι καλό και ότι κακό συνεπάγεται. Πρέπει να το κρατήσω αυτό το χαρακτηριστικό, αλλά από την νέα χρονιά να παρουσιαστώ πιο ώριμος, να δουλέψω και να μπορώ να μετριάσω τις πολλές κάρτες, γιατί είναι πρόβλημα αυτό. Γιατί κάνει κακό και στην ομάδα, αλλά πάνω από όλα και σε εμένα, που χάνω παιχνίδια χωρίς ουσιαστικό λόγο. Αλλά χωρίς να χάσω το πάθος μου, αυτό νομίζω πως είναι πάρα πολύ καλό».

Εσύ είσαι το αντίθετο παράδειγμα, έχεις καταφέρει να είσαι βασικός σε όλη την σεζόν, αλλά να έχεις μόνο 4 κίτρινες κάρτες, αν και αμυντικός. Μάλιστα, την πρώτη την πήρε Γενάρη μήνα…

Κομεσίδης: «Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν είχα θέμα με τις κάρτες, πάντα το πρόσεχα και μου ήταν εύκολο να μην… τιμωρούμε από τους διαιτητές για το παιχνίδι μου. Νομίζω πως το βασικό μου όπλο σε όλο αυτό, είναι ότι είμαι γρήγορος για την θέση, οπότε προλαβαίνω να πάρω πολύ καλύτερη θέση και να μην χρειάζεται να κάνω σκληρό φάουλ και να μου βγάλει ο διαιτητής κίτρινη κάρτα».