H εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο
Η εποχή Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό μόλις είχε τελειώσει. Με τον «Τσινγκούρι» στον πάγκο οι «ερυθρόλευκοι» επέστρεψαν στους τίτλους (δύο σερί πρωταθλήματα) και στην ευρωπαϊκή ελίτ. Το καλοκαίρι του 2012 ήταν μεταβατικό. Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ μπορεί να προερχόταν από μια καλή πορεία με την Μπράγκα αλλά ο Ολυμπιακός ήταν κάτι το διαφορετικό.
Παρά το γεγονός ότι οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν ένα κακό μεταγραφικό καλοκαίρι (και για τους παίκτες που έφυγαν και για τους παίκτης που αποκτήθηκαν) αλλά και η προετοιμασία δεν έγινε στο Ζέεφελντ. Ωστόσο ο Πορτογάλος τεχνικός όσο... αντιτουριστικός κι αν ήταν την έκανε την δουλειά. Μέχρι και το τέλος του '12 ο Ολυμπιακός ήταν αήττητος στο πρωτάθλημα (για την ακρίβεια είχε μόνο τρεις ισοπαλίες) κι αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ έχοντας μαζέψει εννιά βαθμούς.
Ουδέποτε όμως ταίριαξε με το dna του συλλόγου. Δεν ήταν επικοινωνιακός, δεν πρόσφερε στον κόσμο ελκυστικό ποδόσφαιρο και μετά από μια νίκη στο Κύπελλο επί της Καβάλας με 2-0 απολύθηκε (16 Ιανουαρίου). Με αρκετά ελαφρυντικά βεβαίως για την διοίκηση. Παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε «καθαρίσει» το πρωτάθλημα από το πρώτο μισό της σεζόν ο Ζαρντίμ είχε προλάβει να χάσει τ' αποδυτήρια στην ομάδα. Οι επιλογές του (όποιες ήταν αυτές) το καλοκαίρι δεν βοήθησαν.
Ετσι ο Ολυμπιακός πήγε στην επιλογή του Μίτσελ. Στο ενδιάμεσο (δηλαδή από την στιγμή που απολύθηκε ο Ζαρντίμ μέχρι να γίνει η πρόσληψη του Ισπανού) ο Ολυμπιακός έχασε και το αήττητο (ήττα από τον Ατρόμητο στο Καραϊσκάκης) και προετοιμαζόταν και για τα ματς με την Λεβάντε για Europa League.
Ωστόσο από την πρώτη στιγμή ο Μίτσελ κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις σε σχέση με τον προκάτοχό του. Από τον αντιστάρ στον απόλυτο σταρ. Από τον προπονητή που με το ζόρι έλεγε παραπάνω από δύο κουβέντες στις συνεντεύξεις Τύπου στον κόουτς που σε κέρδιζε με την παρουσία του. Για το δε... στυλιστικό κομμάτι δεν μπορούσε να υπάρξει σύγκριση. Η γκαρνταρόμπα του Ισπανού είναι επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ την στιγμή που ο Πορτογάλος εμφανίστηκε στην πρώτη του παρουσίαση μ' ένα λευκό πουκάμισο και χωρίς γραβάτα!
Μετά από τρία χρόνια τα έφερε έτσι η ποδοσφαιρική μοίρα που ο Ζαρντίμ ήταν ο άνθρωπος που έδινε το τελευταίο σπρώξιμο στην πλάτη του Μίτσελ και τον έστειλε στον γκρεμό. Και μάλιστα σ' ένα σημείο που ναι μεν η ομάδα της Μασσαλίας αγνοούσε την ήττα για επτά σερί παιχνίδια αλλά ετοιμαζόταν για τα ημιτελικά του Κυπέλλου (με την Σοσό). Οπότε ναι μεν ο Μίτσελ καταλάβαινε ότι έτριζε η καρέκλα του αλλά ήλπιζε πως με τον στόχο του Κυπέλλου θα... ρέφαρε την χρονιά και θα κέρδιζε την προετοιμασία της Μαρσέιγ.
Ομως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Οχι βεβαίως πως ευθυνόταν ο Μίτσελ για την απόλυση του Ζαρντίμ από τον πάγκο του Ολυμπιακού. Ομως ο Πορτογάλος σίγουρα θα θυμόταν πως το μετάλλιο του πρωταθλητή εκείνη την χρονιά πήγε στον λαιμό του Μίτσελ όπως και το Κύπελλο. Ταυτόχρονα η Μονακό ήθελε τη νίκη για να είναι στην δεύτερη θέση. Και την πήρε. Με τελικό σκορ 2-1 η ομάδα του Λεονάρντο Ζαρντίμ πήγε πίσω από την Μονακό την Κυριακή το βράδυ.
Την επόμενη μέρα ανακοινώθηκε η απόλυση του Μίτσελ. Για την ακρίβεια το τέλος της συνεργασίας των δύο πλευρών. Γιατί η Μαρσέιγ διέρρευσε στον τύπο της Μασσαλίας πως ήταν παραίτηση και όχι απόλυση! Ωστόσο οι πληροφορίες της ισπανικής As (και πιστέψτε μας έχουν πολύ καλό ρεπορτάζ Μίτσελ, if you know what i mean) έλεγαν πως η Μαρσέιγ το άφηνε να εννοηθεί αυτό γιατί χρωστάει λεφτά στον Μίτσελ και θέλει να γλιτώσει και την αποζημίωση προς τον Ισπανό τεχνικό (είχε υπογράψει διετές).
Βεβαίως ο Ζαρντίμ κάνει σχέδια Τσάμπιονς Λιγκ και ο Μίτσελ μπήκε στο ταμείο ανεργίας και θα πάει μια ώρα αρχίτερα στην αγαπημένη του Ιμπιζα. Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια άλλαξαν πολλά. Ακόμα και ο Ζαρντίμ βελτιώθηκε στο στυλιστικό του κομμάτι...