Όταν τους βρίσκουν οι άλλοι...

Μια χαρά είναι η μεταγραφή του Μπενίτες στον Ολυμπιακό. Μια χαρά είναι το σκεπτικό της, βγει δεν βγει. Ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν ταλαντούχο επιθετικό από την Παραγουάη, τον οποίο έχει τσεκάρει 12 φορές ο Μίτσελ (κατά δήλωσή του) και δεν ξέρουμε πόσες και το τμήμα σκάουτινγκ της ομάδας. Τον έχουν περάσει από κόσκινο λοιπόν και όταν ο προπονητής ξεκαθαρίζει, ότι τον συγκεκριμένο παίκτη θέλει και κανέναν άλλο, όλοι οι άλλοι πρέπει να πάνε πάσο.

Επίσης, όταν τα ταλέντα από χώρες της Λατινικής Αμερικής (και όχι μόνο...) τα ανακαλύπτουν άλλες ευρωπαϊκές ομάδες, λέμε πάντα «μα πού τους βρίσκουν;», και γιατί δεν μπορούμε να τους ανακαλύψουμε εμείς;». Τώρα που ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν ποδοσφαιριστή με προοπτική, οι περισσότεροι δεν τον πιστεύουν, έστω και αν δεν τον έχουν δει ακόμα αγωνιζόμενο.

Όπως προαναφέραμε, ο Ολυμπιακός καλά έκανε και προχώρησε στην απόκτηση του Μπενίτες ακόμα και αν ο παίκτης δεν βγει, δεν προσαρμοστεί. Δεν είναι λάθος η κίνηση. Σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος για να μπει στο πνεύμα της ομάδας, η... μπαλαδόφατσα (προσωπικά μου θυμίζει στο πρόσωπο λίγο Εστάι...), αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε επιθετικό που θα μπορέσει να μπει στις καρδιές των φίλων της ομάδας.

Από εκεί και πέρα το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις. Ο Μίτσελ, στις δηλώσεις του στην Τουρκία (που μόνο συνηθισμένες δεν ήταν και πραγματικά υποκλινόμαστε στον Ισπανό που δεν κρύφτηκε και είπε τα πράγματα με το όνομά τους) ξεκαθάρισε ότι προτιμά παίκτες με το όνομα του Μπενίτες και όχι παίκτες ονόματα και με βαριά ποδοσφαιρική κληρονομιά, όπως οι Ετό και Ρομπίνιο που να θέλουν η ομάδα να αρχίζει και να τελειώνει σε αυτούς. Σωστή είναι η σκέψη του Ισπανικού τεχνικού, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο αλλά. Γιατί αν αυτή η άποψη γίνει κανόνας, τότε ποτέ στο μέλλον δεν θα μπορέσουμε να δούμε ξανά παίκτη με το όνομα του Ριβάλντο.