Ο κορυφαίος 12ος παίκτης
Στη Μπόκα Τζούνιορς ο κορυφαίος σύνδεσμος οπαδών φέρει την τιμητική ονομασία «La 12», δηλαδή ο 12ος παίκτης. Στην περίπτωση της Ατλέτικο αυτό το «La 12» ίσως θα έπρεπε να αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στον Ραούλ Γκαρθία που φέτος έχει εξελιχτεί στον κορυφαίο αναπληρωματικό -και εσχάτως βασικό- παίκτη του κόσμου...
Αν και μόλις 20 χρονών και πρωτάρης στην Primera, δεν είχε πρόβλημα να κάνει τη διαφορά στην Οσασούνα. Την αμέσως επόμενη χρονιά και αφού τον είδαν να προοδεύει και με την Εθνική Ελπίδων της Ισπανίας, στην Ατλέτικο αποφάσισαν να τον κάνουν δικό τους, πληρώνοντας μάλιστα 13 εκτ. ευρώ. Ωστόσο, μετά από τέσσερα χρόνια (2007-'11) στο «Βιθέντε Καλδερον» η αξία και η προσφορά του δεν είχε αναγνωριστεί και ο Ραούλ Γκαρθία γύρισε δανεικός στην ομάδα που τον ανέδειξε.
Στην Οσασούνα όμως επέστρεψε σε κορυφαίες εμφανίσεις. Ηταν η σεζόν 2011-'12 και στα μισά της, Δεκέμβρη μήνα, ο Ντιέγο Σιμεόνε έπαιρνε το χρίσμα του προπονητή της Ατλέτικο. Το επόμενο καλοκαίρι η διοίκηση ξεκαθάρισε στον Τσόλο πως χρήματα για μεταγραφές δεν υπήρχαν. Λογικό ήταν λοιπόν ο Αργεντινός να ζητήσει πίσω τον Ραούλ Γκαρθία. Χρειαζόταν άλλωστε έναν μέσο που να συνδυάζει ανασταλτικές ικανότητες και να μην φοβάται να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή.
Ο Ραούλ Γκαρθία όμως δίσταζε να επιστρέψει. Τότε ο Τσόλο ανέλαβε να τον ενθαρρύνει: «Είναι σημαντικότερο να είσαι ένας καλός παίκτης στην Ατλέτικο από το να είσαι το αστέρι της Οσασούνα. Ελα και θα δεις ότι μαζί θα κάνουμε σπουδαία πράγματα». Οπως του τα είπε, έτσι και έγιναν. Ο Ισπανός μέσος δεν ήταν βασικός. Για την ακρίβεια δεν ήταν για ενάμιση χρόνο. Από τον περασμένο Δεκέμβριο όμως έχει κερδίσει με τη δουλειά και τις επιδόσεις του θέση στην 11άδα αν όχι σε όλα, σίγουρα στα πιο δυνατά ματς της περιόδου. Τι συνέβη άραγε και ο Ραούλ Γκαρθία έχει εξελιχτεί στον κορυφαίο 12ο παίκτη του κόσμου και πως έχει βρεθεί από τις θέσεις 6 και 8 να παίζει ως δεύτερος φορ ή ακόμα και εξτρέμ;
«Η αλήθεια είναι πως μου έβγαλε το λάδι. Χρειάστηκε να μιλήσω μαζί του τρεις φορές, ώστε να τον πείσω ότι αξίζει τον κόπο να παίξει λίγο πιο προωθημένος, καθώς ήταν ξεκάθαρο πως είχε την αίσθηση του γκολ». Και σε αυτό μέσα έπεσε ο Σιμεόνε που όπως έδειξε τόσο σε αυτή την περίπτωση όσο και σε εκείνη του Χουανφράν (σ.σ.: τον πήρε από εξτρέμ και τον έκανε δεξιό full back), έχει την ικανότητα να διαβλέπει το κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι των ποδοσφαιριστών του. Και αφού τον έπεισε να παίξει πιο μπροστά, ο Ραούλ Γκαρθία τον δικαίωσε. Με το γκολ του στο «Μεστάγια» την Κυριακή το απόγευμα πήρε από το χέρι την Ατλέτικο και την έφερε ακόμα πιο κοντά στο όνειρο.
Γενικότερα σε όλη την χρονιά φώναξε παρών όποτε δεν μπορούσε ο Ντιέγκο Κόστα (σ.σ.: κόντρα στη Βαλένθια έχασε δύο ανεπανάληπτα τετ α τετ) ή όταν δεν τα κατάφερνε ο Νταβίδ Βίγια. Κάπως έτσι έφτασε τα 17 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις (9 Primera, 4 Champions League, 4 Κύπελλο), έχοντας ξεκινήσει στην 11άδα μονάχα σε 19 αγώνες (μπήκε ως αλλαγή σε ακόμα 16)! Μάλιστα τα 10 από τα γκολ του ήταν καθοριστικά και χάρισαν νίκη! Το μεγάλο του προσόν είναι ότι ξέρει να χώνεται εκεί που δεν τον περιμένουν οι αντίπαλοι αμυντικοί. Είναι έξυπνος, διαβάζει τις φάσεις και είναι εξαιρετικός με το κεφάλι, τρόπος με τον οποίο έχει πετύχει τα 10 από τα γκολ του.
Σε αυτά προσθέστε και τα ατελείωτα τρεξίματα του, τις βοήθειες που δίνει παντού και το ότι συχνά πυκνά σέρνεται στο χόρτο για τάκλιν, μην ξεχνώντας το DNA του μέσου που κουβαλάει στα ποδοσφαιρικά χρωμοσώματα του. Γιατί πάνω απ' όλα είναι μέσος και πιο συγκεκριμένα ο τρίτος πιο παραγωγικός μετά τους Γιάγια Τουρέ (21 γκολ) και Αρτούρο Βιδάλ (19), έχοντας ωστόσο, παίξει περίπου 900 λεπτά λιγότερα και από τους δύο σούπερ σταρ των Σίτι, Γιουβέντους.
Και όμως αυτός ο εργάτης που μεγαλώνει μαζί με την ομάδα του. Που έγινε ο τρίτος αρχηγός των επίδοξων πρωταθλητών Ισπανίας. Που την Τετάρτη κόντρα στην Τσέλσι θα είναι και πάλι βασικός, κάτι που πλέον έχει κερδίσει με το σπαθί του, δεν έχει κληθεί ποτέ του στην Εθνική Ισπανίας και μάλλον δεν θα πάει ούτε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, σε μία από τις μεγαλύτερες αδικίες του κατά τ' άλλα δίκαιου Βιθέντε ντελ Μπόσκε. Από 12ος παίκτης λοιπόν ο Ραούλ Γκαρθία κλείνει τη σεζόν 11άδατος και υπερπολύτιμος και όπως εξήγησε πρόσφατα ο ίδιος ο Σιμεόνε, αυτό συνέβη επειδή: «Ο Ραούλ είναι το απόλυτο παράδειγμα δύναμης χαρακτήρα, δουλειάς και θέλησης. Κάποτε του είχα ζητήσει συγνώμη γιατί ενώ μοχθούσε πολύ στις προπονήσεις και με δικαίωνε όταν τον έβαζα ως αλλαγή στα ματς, δεν του έδινα φανέλα βασικού. Πλέον μα ανάγκασε να του ζητάω συγνώμη που δεν του δίνω ανάσες!»
Αυτός ο παίκτης που πρόσφατα έγινε ο πρώτος σε συμμετοχές στην ιστορία της Ατλέτικο σε Champions League και Πρωταθλητριών, ξεπερνώντας ακόμα και τον θρυλικό Λουίς Αραγονές, θα είναι αναμφίβολα ένας ακόμα από τα εκατομμύρια των Ροχιμπλάνκος που θα αποθεώνουν τον Τσόλο Σιμεόνε που άλλαξε για πάντα την ζωή και τις αναμνήσεις τους.
Follow me: @jorgekaraman