Η ντροπή των τοπικών ντέρμπι…

Αυτό είναι το πιο ξεχωριστό εκτός έδρας παιχνίδι για τον ΠΑΟΚ μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Η εξήγηση είναι πολύ απλή…

Όταν είσαι ολόκληρος ΠΑΟΚ, έχεις μεγαλώσει τόσο πολύ και έχεις ξεφύγει από τους άλλους σε τόσα πολλά επίπεδα, δεν γίνεται να πρωταγωνιστείς σε μία τόσο αρνητική και σχεδόν ντροπιαστική παράδοση. Μία από τις μεγαλύτερες που εξακολουθούν να υπάρχουν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και αφορά έναν από τους μεγάλους της χώρας.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τελευταία φορά στο Καυταντζόγλειο το 1998 και γι’ αυτά τα 19 χρόνια δεν υπάρχει έκφραση να περιγράψει πόσα πολλά είναι… (Πέρα από το ότι πληρώναμε ακόμη σε δραχμές, σκεφτείτε μόνο ότι τότε το ΠΑΣΟΚ είχε πάνω από 30-40%).

Ακόμη και αν «μιλάμε» για 14 ματς, μια και ο Ηρακλής μερικές χρονιές έπαιζε σε άλλες κατηγορίες, αυτή η αδυναμία ή η ανικανότητα του ΠΑΟΚ να κερδίσει αυτό το παιχνίδι ειδικών συνθηκών, είναι απίστευτη. (Θυμίζουμε ότι ανάλογο πρόβλημα υπάρχει και με τον Άρη. Εκτός έδρας ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον Άρη τελευταία φορά το 2005. Από τότε έγιναν άλλα εννιά ματς, με έξι ισοπαλίες και τρεις «άσους»).

Εντός ΠΑΟΚ θα έπρεπε να το θέσουν στόχο για φέτος: «Πάμε να πάρουμε το κύπελλο, να κερδίσουμε τα πλέι οφ και… να σπάσουμε αυτή την ντροπιαστική παράδοση με τον Ηρακλή». Έτσι απλά… Ιστορία γράφεται.

Και επειδή μερικοί ΠΑΟΚτσήδες θα αντιδράσουν για τον χαρακτηρισμό… ντέρμπι, όταν σε αυτά τα γήπεδα έχεις να κερδίσεις τόσα χρόνια, όση διαφορά δυναμικότητας και αν υπάρχει, σίγουρα «μιλάμε» για ντέρμπι.

Το γιατί ο ΠΑΟΚ που έχει ξεφύγει χιλιόμετρα από Ηρακλή και Άρη δεν μπορεί να τους κερδίσει όταν παίζουν σε Καυταντζόγλειο και Κλεάνθης Βικελίδης αντίστοιχα, είναι πολύ εύκολο να απαντηθεί.

Οι δύο ομάδες προετοιμάζονται για τελικό όταν έχουν απέναντί τους τον ΠΑΟΚ και μέσα στο γήπεδο βγάζουν τεράστιο πάθος. Όσο κατώτερες κι’ αν είναι ποιοτικά, ισοσταθμίζουν τη διαφορά και τελικά παίρνουν το αποτέλεσμα. Σπάνια οι του ΠΑΟΚ ανταπεξήλθαν σε αυτό το πάθος των γηπεδούχων και έδειξαν πραγματικά πολύ ανώτεροι σε όλα τα επίπεδα. Φυσικά υπάρχουν και τυχαία γεγονότα όπως το περσινό, όπου ο ΠΑΟΚ δικαιούνταν να κερδίσει τον Ηρακλή με πολλά γκολ διαφορά, στο 90΄ κέρδισε πέναλτι για να κάνει το 2-4, ο Μπερμπάτοφ το έχασε και στην επόμενη φάση ο Ηρακλής ισοφάρισε από το πουθενά. Γίνονται και αυτά…

Αν και φέτος οι του ΠΑΟΚ μπουν στο Καυταντζόγλειο με αυτή την αίσθηση ότι… «είμαστε καλύτεροι και θα κερδίσουμε» δεν έχουν καμία τύχη. Ο Ηρακλής παίζει τη ζωή του, είναι η πιο μαχητική ομάδα του πρωταθλήματος, δεν χάνουν από κανέναν εύκολα, οι παίκτες του ξέρουν τι σημαίνει αυτό το ματς για τον κόσμο τους και αν στα άλλα ματς βγάζουν πάθος και ψυχή στο 8 τώρα θα το πάνε στο 11…

Αν στον ΠΑΟΚ δεν προετοιμαστούν ψυχολογικά, για να μπούνε σε μία μάχη, τότε η παράδοση θα ξεπεράσει τα 20 χρόνια και ποιος ξέρει που θα φθάσει… Έχει αποδειχθεί ότι απέναντι σε αυτό το πάθος, δεν αρκεί η ποιότητα του ΠΑΟΚ για να φέρει το διπλό…

Το οποίο είναι υπερπολύτιμο για να επιτευχθεί και ένας ακόμη στόχος που έθεσε ο Ίβιτς. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να πλησιάσει τον Ολυμπιακό, πρέπει να κάνει αυτή την απίστευτη και εξωπραγματική διαφορά πιο… γήινη. Αυτό θα γίνει μόνο αν κερδίσει τον Ηρακλή, αφού την άλλη εβδομάδα έχουμε το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός.

* Έχει τεράστιο ενδιαφέρον η επιχειρηματολογία όλων όσων προσπαθούν να δικαιολογήσουν την επιλογή Πανιωνίου να αφήσει εσκεμμένα εκτός του αυριανού αγώνα με τον Ολυμπιακό την μισή του ομάδα. Ένα σχέδιο το οποίο εκπονήθηκε από την περασμένη εβδομάδα και ΠΡΙΝ το ματς Πανιώνιος-Ηρακλής. Απ’ ότι βλέπω οι άνθρωποι της ομάδας σιωπούν και αυτό είναι προτιμότερο… Τι να βγεις να πεις; Ότι και ο Αναστόπουλος που ξεκούρασε μέχρι και τον Διούδη στο Καραϊσκάκη για τον αγώνα κυπέλλου Ολυμπιακός-Άρης; (Μετά πάντως από αυτά που έκανε σε εκείνα τα ματς, σα να τον τιμώρησε ο Θεός της μπάλας και στη συνέχεια δεν πήρε νίκη στο πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας, ούτε για δείγμα… Μόνο για τη διαιτησία είχε να λέει ο Αναστό τις τελευταίες εβδομάδες, κάτι που επίσης ξέχασε να κάνει και στα δύο ματς με τον Ολυμπιακό. Κάπως έτσι τώρα θα πίνει τα εσπρέσο στο Κολωνάκι και όχι στην Αριστοτέλους σαν προπονητής του Άρη…).