04.10.1999: Ο «ματωμένος» Οκτώβρης του ΠΑΟΚ (vid)
Ο χρόνος σταμάτησε στις 4:15 το πρωί… Έξι «αετόπουλα» ταξίδευαν στη γειτονιά των αγγέλων, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή στην αιματοβαμμένη κοιλάδα των Τεμπών.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν εκείνο το ξημέρωμα δεν μπορεί να ξεχαστεί. Ένα μαύρο, κατάμαυρο, δευτεριάτικο ξημέρωμα. Σαν τώρα. Μια αβλεψία, η «κακιά στιγμή», θα άφηνε έναν ολόκληρο σύλλογο να συνεχίζει να πορεύεται από τότε «λειψός». Να του λείπουν αυτές οι ψυχούλες.
Ξημερώματα 4ης Οκτωβρίου του 1999, ο χρόνος σταματούσε. Το ρολόι έδειχνε 4:15 το πρωί. Ο Π.Α.Ο.Κ. θρηνούσε. Έξι νεαρά παιδιά πλήρωσαν με το ίδιο τους το αίμα, την ίδια τους τη ζωή, την αγάπη τους για το άσπρο και το μαύρο. Για τον Π.Α.Ο.Κ. Για το ποδόσφαιρο. Για τις εκδρομές. Για την παρέα.
Χαράλαμπος Ζαπουνίδης, ετών 20, Δημήτριος Ανδρεαδάκης, ετών 25, Χριστίνα Τζιόβα, ετών 18, Αναστάσιος Θέμελης, ετών 19, Γεώργιος Γκανάτσιος, ετών 21,, Κυριάκος Λαζαρίδης, ετών 17.
Ονόματα που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστούν, να σβήσουν, να χαθούν. Για τους φίλους του «Δικεφάλου» θα είναι για πάντα εδώ. Αξέχαστοι.
Απλά ταξιδεύουν σ’ άλλους κόσμους, με τον Π.Α.Ο.Κ. πάντα στις καρδιές τους.
Αθάνατοι…
Δύο χιλιόμετρα πριν από τα διόδια των Τεμπών, σχεδόν μιάμιση ώρα πριν τον τελικό προορισμό, το τουριστικό λεωφορείο της εταιρείας «Relax Travel», στο οποίο επενέβαιναν 77 οπαδοί, οι περισσότεροι μέλη του Σ.Φ. ΠΑΟΚ Ελευθερίου-Κορδελιού και με πολλά παιδιά από την Κατερίνη, έχει ραντεβού με το θάνατο.
Το ντέρμπι της 3ης Οκτωβρίου 1999 με τον Παναθηναϊκό (1-1) στο Ολυμπιακό στάδιο είχε ολοκληρωθεί και τα συνολικά 25 λεωφορεία με οπαδούς του «Δικεφάλου» ξεκινούσαν για το ταξίδι της επιστροφής στη Θεσσαλονίκη.
Στο ύψος του Βελεστίνου, ο οδηγός Κώστας Μανωλάς έδωσε τη θέση του στον 19χρονο Γιάννη Ντοκούση, γιο του ιδιοκτήτη του ταξιδιωτικού πρακτορείου, που είχε αναλάβει την εκδρομή στην Αθήνα. Δύο χιλιόμετρα πριν τα διόδια των Τεμπών, όταν ο νεαρός οδηγός (την ώρα του δυστυχήματος ο Μανωλάς κοιμόταν) επιχείρησε προσπέραση. Συγκρούστηκε όμως πλαγιομετωπικά με φορτηγό από το απέναντι ρεύμα, το οποίο κατευθύνονταν προς τη Λάρισα και οδηγούσε ο 68χρονος Αστέριος Αγκζιώτης.
Το λεωφορείο ανετράπη και σύρθηκε πολλά μέτρα έξω από την εθνική οδό, σε παρακείμενο χαντάκι. Έξι ψυχές ταξίδευαν ψηλά στον ουρανό.
Οι λέξεις που γράφτηκαν, πάνω στο μνημείο τους, γίνονται μάθημα ζωής για όλους: «Η αγάπη τους για τον Π.Α.Ο.Κ., τους έφερε εδώ, τους άφησε εδώ και συνέχισε παραπέρα…».
Η αγάπη τους συνέχισε και συνεχίζει παραπέρα, παρασέρνοντας και όλους εμάς 22 χρόνια μετά κι ένας Θεός ξέρει, για πόσο ακόμα.
Ο «ΠΑΟΚΤΣΗΣ», η εβδομαδιαία εφημερίδα -ευαγγέλιο των οπαδών του «Δικεφάλου»- είχε φροντίσει να τρέξει να βρεις τις φωτογραφίες των έξι αδικοχαμένων παιδιών. Να τις βάλει στο ιστορικό πρωτοσέλιδό του, για να τους μάθει ο κόσμος και όπως εύστοχα έγραψε: «Τα παλικάρια δεν τα κλαίμε! Τα τραγουδάμε!».
Από τις πρωινές ώρες της Δευτέρας ο σύνδεσμος στην περιοχή του Ελευθέριου Κορδελιού κατακλύστηκε από κόσμο. Εκεί βρέθηκαν και πολλοί παίκτες του Π.Α.Ο.Κ. και οι δύσκολες στιγμές συνεχίστηκαν στις κηδείες των έξι παιδιών.
Τις ημέρες που ακολούθησαν του δυστυχήματος, τα συλλυπητήρια τηλεγραφήματα από κάθε γωνιά της χώρας «έπεφταν σαν βροχή» στα γραφεία της ΠΑΕ. Και το απόγευμα της αποφράδας ημέρας, στο παιχνίδι της Ν. Σμύρνης μεταξύ του Πανιωνίου και του Ιωνικού, οι Πάνθηρες σήκωσαν πανό, το οποίο ανέγραφε: «Καλό ταξίδι Μαυραετοί».
Πέρασαν περίπου 17-18 χρόνια, ώστε η κοιλάδα των Τεμπών να αποκτήσει σύγχρονο κι ασφαλές δίκτυο, Mε τα 3 ζεύγη σηράγγων να μετατρέπουν χρονικά κι όχι μόνο τη διαδρομή σε μια ευχάριστη κι ασφαλή διαδικασία.
To μνημείο αρχικά ήταν σ’ άλλο σημείο της εθνικής οδού, ωστόσο η μεταφορά του κρίθηκε απαραίτητη για την ολοκλήρωση του έργου στον αυτοκινητόδρομο.
Παρέμεινε, όμως, εκεί. Είναι, ήταν και θα είναι το σημείο του δρόμου, που όσοι «νιώθουν» από Π.Α.Ο.Κ., απλά θα συνεχίσουν να πατούν την κόρνα του αυτοκινήτου τους και να συνεχίζουν το δρόμο…
Η επιστροφή…
Ο Χρήστος Παπανικολάου, ήταν και σ’ εκείνη την εκδρομή στην Αθήνα, τραγουδούσε μαζί μ’ αυτά τα παιδιά για την αγαπημένη τους ομάδας, έγραψε από τη Γερμανία, όπου ζει σήμερα, ότι «χιλιάδες αράδες έχουν γραφτεί, δεκάδες τραγούδια και μερόνυχτα συζητήσεων, ακόμη και σήμερα! Νόμοι της φύσεως, όπως το ότι «ο χρόνος όλα τα γιατρεύει», έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα!».
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος από την Τούμπα, ταξίδεψε από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη για το παιχνίδι και πήγε κατευθείαν στο σημείο του μοιραίου δυστυχήματος, με μοναδικό σκοπό να μαζέψει με ευλάβεια το αιματοβαμμένο πανό του Κορδελιού, με το οποίο τα σωστικά συνεργεία σκέπαζαν ένα προς ένα τα άψυχα πλέον κορμιά, για να το μεταφέρει πίσω στη Θεσσαλονίκη.
Στο δρόμο για τα γραφεία του Συνδέσμου απ’ το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, που οδηγούσε ο Χρήστος, ακουγόταν ο ραδιοφωνικός επικήδειο για τα έξι παιδιά, από τον αείμνηστο Θόδωρο Παρασίδη...
Η υπόσχεση…
Στο προ διετίας μνημόσυνο ο Ιβάν Σαββίδης έδωσε μια υπόσχεση: «Η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ένα χρέος τιμής και προς αυτούς που τόσο άδοξα έφυγαν από τη ζωή. Για χάρη αυτών των παιδιών που αγαπούν πιστά τον ΠΑΟΚ όλα τα χρόνια της ιστορίας του το πρωτάθλημα του χρόνου θα πρέπει να το φέρουμε εδώ», είχε πει ο ισχυρός άνδρας της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ.
Η υπόσχεση του μεγαλομετόχου έγινε πράξη τον επόμενο χρόνο και στο μνημείο στήθηκαν οι κούπες του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, που κατακτήθηκαν την σεζόν 2018-19.
Η αφιέρωση...
Το βίντεο «ΠΑΟΚ, η πόλη της σιωπής» καταγράφει τις δύσκολες στιγμές ολόκληρης της «ασπρόμαυρης» οικογένειας, με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Δείτε το: