Το πρώτο ράφι είναι ρεζερβέ...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Δεν ξέρω ποιο είναι το πιο δυσάρεστο μήνυμα για τον Ολυμπιακός από τον αγώνα με την Μπαρτσελόνα. Το γεγονός ότι τέθηκε εκ νέου εν αμφιβόλω η πρόκρισή του στους «8» της Ευρωλίγκα; Η μήπως το γεγονός πως τα 40 λεπτά του ΣΕΦ απέδειξαν πως προϊόντος του χρόνου, αντί ο Ολυμπιακός να χρησιμοποιήσει την αρχική ορμή του για να απλωθεί στο πρώτο ράφι και να μην αφήσει περιθώριο σε κανέναν τον ενοχλήσει, έφτασε στο σημείο να διώκεται κι από το δεύτερο; Το ματς με τους Καταλανούς οπωσδήποτε δεν ήταν το πρώτο μεγάλο τεστ που έδωσαν οι ερυθρόλευκοι φέτος. Και σε πολλά πέρασαν με απόλυτη επιτυχία. Με τη μόνη διαφορά όμως, ότι απέναντι στους Καταλανούς, ο Ολυμπιακός δεν απέτυχε. Ενιωσε κάτι χειρότερο. Οτι δεν ανήκει πιστοποιημένα και με ISO πια στην ελίτ. Οτι, στην πιο κρίσιμη περίοδο της χρονιάς, πρέπει να παλέψει πολύ περισσότερο από πέρσι για να πετύχει το στόχο του. Και πλέον ίσως να μην υπάρχουν αυτά τα περιθώρια πια.
Σχεδόν σε κάθε φάση, σε κάθε απλά εκτέλεση επιθετικής ή αμυντικής δράσης, το μήνυμα που έστελνε το γήπεδο ήταν σκληρό. Ο Ολυμπιακός βρισκόταν ένα επίπεδο κάτω από την πιο φορμαρισμένη ομάδα της φετινής Ευρωλίγκας. Μία ομάδα που δεν έχει καμία σχέση με τη Ρεάλ, ή την ΤΣΣΚΑ, οι οποίες όμως αντλούν τη δύναμή τους από άλλους παράγοντες και κυρίως από την ατομική ποιότητα που διαθέτουν.
Παίζοντας για σαράντα λεπτά απέναντι σε μία ομάδα που ήταν τόσο καλά διαβασμένη, ήταν απελπιστικά ξεκάθαρο ότι η μοναδική περίπτωση για να ανατραπεί το σκηνικό ήταν ένα ξέσπασμα και η δυνατότητα που θα του δινόταν να πετύχει 2-3 εύκολα καλάθια. Προσέξτε: Εύκολα καλάθια! Παρά τους 77 πόντους του, ο Ολυμπιακός, παίζοντας στο πέντε εναντίον πέντε, έμοιαζε απόλυτα εγκλωβισμένος. Δεν μπορεί να του καταλογίσει κανείς ότι δεν προσπάθησε. Απεναντίας, οι παίκτες του βούτηξαν και διεκδίκησαν κάθε μπάλα, κάθε ριμπάουντ. Κι αυτό ίσως να είναι ακόμα πιο δυσάρεστο. Διότι οι γηπεδούχοι δεν είχαν έλλειμμα πάθους, παρόλα αυτά ηττήθηκαν σχετικά εύκολα από την Μπαρτσελόνα, η οποία είχε ματσάρει κάθε επιθετική επιλογή του Ολυμπιακού και σε οργανωμένη άμυνα δεν του επέτρεπε ούτε καν να μεταφέρει τη μπάλα από τη μία πλευρά στην άλλη. Οι επιλογές του Ολυμπιακού ήταν ελάχιστες. Η προσαρμογή πάνω στον Σπανούλη ήταν εξαιρετική και οι υπόλοιποι έπαιξαν τόσο καλά, ώστε οι ερυθρόλευκοι να ηττηθούν με 90-77.
Την ίδια στιγμή, η Μπαρτσελόνα στην άμυνα του Ολυμπιακού το μόνο που έκανε ήταν να βγάζει φάσεις. Με διάφορους τρόπους. Βασικά με όποιο τρόπο ήθελε κι αφού ο πάγκος της έδειχνε, όχι πιο πλούσιος, σίγουρος όμως περισσότερο έτοιμος να τηρήσει το πλάνο. Ένα πλάνο που φώναζε από μακριά ότι είχε εκπονηθεί με πολύ σωστό τρόπο για να οδηγήσει στη νίκη.
Από εδώ και πέρα τα πράγματα γίνονται πραγματικά δύσκολα για τον Ολυμπιακό. Κι όχι γιατί αλλάζει το πρόγραμμα. Δεν έχει σημειωθεί κάποιο τερατώδες αποτέλεσμα που άλλαξε τα κόζια. Η εικόνα που έδειξε με την Μπάρτσα και τα κατεβασμένα κεφάλια που έδειχνε η κάμερα συχνά πυκνά προς του τέλος του αγώνα, είναι το χάντικαπ που πρέπει να ξεπεράσουν ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του, πριν καν αρθρώσουν την πρώτη λέξη για την αντιμετώπιση της Σιένα. Δεν τίθεται θέμα ότι ο Ολυμπιακός είναι πληρέστερος. Θα παίξει σε ένα ματς όμως, όπου θα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο κι ο αντίπαλος θα ξέρει ότι δεν έχει απολύτως τίποτα να χάσει. Αν έρθει η ήττα στην Ιταλία, τότε ο αγώνας με την Μακάμπι αποκτά πολύ έντονο χαρακτήρα do or die. Θα κερδίσει μόνο αν είναι έτοιμος να χτυπήσει τον ίδιο τον εαυτό του. Αλλιώς, οι Ισραηλινοί που είναι συνηθισμένοι σε καταστάσεις αουτσάιντερ θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία που τους δώσουν οι ερυθρόλευκοι.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έχασε, χίλιες φορές που έγινε με αυτό τον τρόπο. Γιατί η Μπαρτσελόνα κατάφερε να εμφανίσει όλες τις αμυντικές αδυναμίες των ερυθρολεύκων και να τους δώσει ένα τόσο δυνατό χαστούκι, που σαφώς θα είναι οδηγός για τη συνέχεια.
Οι Καταλανοί έκαναν επίδειξη δύναμης στο ΣΕΦ, όμως αχτύπητοι δεν είναι. Φυσικά και είναι καλύτεροι, φάνηκε ξεκάθαρα και στα δύο παιχνίδια. Ομως μην λησμονούμε ότι στα χαρτιά ήταν καλύτεροι και πέρυσι, αλλά στον ημιτελικό ο Ολυμπιακός νίκησε. Άλλωστε οι διαφορές δεν είναι τεράστιες, απλά ο συγκεκριμένος αγώνας είναι ένα μεγάλο, μεγάλο μάθημα.
Είναι ξεκάθαρο ότι στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης η Μπάρτσα κυριάρχησε. Ο Ολυμπιακός έκανε την αντεπίθεσή του στο τρίτο δεκάλεπτο και θα μπορούσε να γράψει εντελώς διαφορετικά την ιστορία της αναμέτρησης, αν εκμεταλλευόταν τις τέσσερις συνεχόμενες βολές που εκτέλεσε ή αν έβαζε το σουτ στην επίθεση που ακολούθησε της τεχνικής ποινής στον Γιασικεβίτσιους. Μάξιμουμ 7 πόντους είχε τη δυνατότητα να πάρει ο Ολυμπιακός, εν τέλει δεν πήρε τίποτα. Και οι τέσσερις βολές στο σίδερο και το τρίποντο του Σπανούλη ήταν άστοχο.
Κάπου εκεί το ΣΕΦ "πάγωσε", το ίδιο και ο Ολυμπιακός. Η Μπάρτσα ανέλαβε δράση και πάλι και ένας βασικός λόγος ήταν η έξοδος από το παρκέ του Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Οι ερυθρόλευκοι είχαν επικεντρωθεί στο μαρκάρισμα του ηγέτη των Καταλανών, όμως δεν είχαν απάντηση σε όλα τα "προβλήματα" που τους έβαλε ο Πασκουάλ. Το δίδυμο Χουέρτας, Γιασικεβίτσιους έκανε καλύτερη δουλειά και συνάμα ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να σταματήσει τους ψηλούς της Μπαρτσελόνα, που πέρασε την μπάλα μέσα στο καλάθι και δικαιώθηκε. Αλλωστε υπερτερεί σε κορμιά. Ο Λόρμπεκ δεν είχε αντίπαλο, το ίδιο και οι Τόμιτς, Τζαβάι. Το ψηλό 3αρι της, ο Μάικλ, πετύχαινε καλάθι είτε με πλάτη, είτε με πρόσωπο και αντίδοτο δεν εμφανίστηκε. Συν τοις άλλοις, η Μπαρτσελόνα διάβασε άριστα και την άμυνα του Ολυμπιακού στο πικ εν ρολ. Ο εκάστοτε ψηλός δεν έκανε βαθύ κόψιμο προς το καλάθι, δηλαδή δεν έφτανε μέχρι κάτω, αλλά περίμενε κάπου στη γραμμή του φάουλ. Εκεί σαν άλλος πλέι μέικερ μοίραζε το παιχνίδι και με αυτό τον τρόπο οι Καταλανοί πέτυχαν πολλά καλάθια. Αυτά ως προς το ομαδικό παιχνίδι τους, γιατί το πιο σημαντικό απ' όλα ήταν πως οι παίκτες της Μπαρτσελόνα κέρδισαν κατά κράτος σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες στην επίθεσή τους. Εν συντομία οι φιλοξενούμενοι κυριάρχησαν με όλους τους τρόπους για 40 λεπτά και λογικά έφτασαν στην άνετη νίκη.
Την ίδια στιγμή, ο Ολυμπιακός είχε μόνο τους Σπανούλη, Πάουελ και Πρίντεζη να παλεύουν στην επίθεση, όμως αυτό δεν μπορούσε να είναι αρκετό. Τα 3αρια δεν βοήθησαν, ο Σλούκας δεν έδωσε καμία λύση, ο Αντιτς ήταν μακράν ο χειρότερος. Κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο, η Μπάρτσα έπαιρνε διαφορά.
Ομως το παιχνίδι στο ΣΕΦ τελείωσε και ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να κοιτάζει πίσω. Πρέπει να μάθει, αλλά συνάμα είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει το επόμενο ματς, που είναι ίσως το πιο καθοριστικό στο Top 16. Με νίκη στη Σιένα οι ερυθρόλευκοι κάνουν το μεγάλο βήμα προς τη δεύτερη θέση και το πλεονέκτημα έδρας. Αν, όμως, χάσουν μπαίνουν σε περιπέτειες ακόμα και στη μάχη της πρόκρισης στα προημιτελικά. Αν ο Ολυμπιακός ηττηθεί στην Ιταλία δεν μπορεί να ελπίζει στο αβαντάζ και ταυτόχρονα το παιχνίδι με την Μακάμπι θα είναι τελικός. Και δεν είναι ώρα να υποτιμήσει κανείς τους Ισραηλινούς, που έχουν κάνει την αντεπίθεσή τους κι από εκεί που κανείς δεν τους υπολόγιζε, είναι έτοιμοι να μπουν στα προημιτελικά...
Γι αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει να φτάσει σε οριακές καταστάσεις ο Ολυμπιακός. Το ματς με τη Σιένα μπορεί να κρίνει την πορεία προς το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Τούτη τη στιγμή η Μπαρτσελόνα δείχνει να βρίσκεται ένα επίπεδο πάνω απ' όλους στην Ευρωλίγκα, όμως οι Καταλανοί δεν είναι ο αντίπαλος πλέον. Είναι οι Ιταλοί, που σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτεροι από τον Ολυμπιακό.