Μόνο αυτός, ο Βασίλης Σπανούλης

Με τι άλλο να ασχοληθείς στα αλήθεια που να σου προξενήσει λίγη αισιοδοξία βρε αδελφέ ότι το άθλημα έχει μέλλον , ότι προχωρά;

Στάσιμο δυστυχώς , βουτηγμένο μέχρι τον λαιμό στην κινούμενο άμμο. Παντού γκριζάδα και μια μιζέρια που λες δεν θα τελειώσει ποτέ.

Αλήθεια με τι; Με την “εκπληκτική” σειρά των τελικών που το ενδιαφέρον τους κυμαίνεται σε επίπεδα θερμοκρασίας στη Ρωσία κατά την διάρκεια του χειμώνα;

Με την γκρίνια για την διαιτησία που κάθε χρόνο γίνεται πιο έντονη και πιο μαζική; Με την ΚΕΔ που καταφέρνει να εκτίθεται κάθε φορά σε μεγαλύτερο βαθμό; Ορίζει διαιτητές τους εμπιστεύεται μέχρι βέβαια να αποφασίσει να τους καρατομήσει.

Με τις εκλογές στην ΕΟΚ , όχι των μονοπωλίων , αλλά αυτή της ελληνικής καλαθόσφαιρας, που ξεκίνησαν πριν τις Άγριες Μέλισσες και ενώ η τηλεοπτική σειρά έχει κλείσει τον δεύτερο κύκλο επεισοδίων , αυτές παραμένουν ακόμα σε εκκρεμότητα; Συμπληρώσαμε αισίως τους 18 μήνες! Άντε να τα εκατοστίσουμε ή να ευχηθούμε και του χρόνου;

Με τα πρωταθλήματα μικρότερων κατηγοριών και υποδομών που δεν διεξήχθηκαν ποτέ και κανείς δεν γνωρίζει πλέον την τύχη τους;

Με την κατάντια των άλλοτε κραταιών ομάδων της Α1 που μπαινοβγαίνουν στις εντατικές στην προσπάθεια τους να αποφύγουν το μοιραίο;

Με τι αλήθεια;

Η είδηση της επιστροφής του Βασίλη Σπανούλη στην Εθνική είναι η μόνη είδηση που σε κάνει να πιστεύεις , ανεξάρτητα αν είσαι αισιόδοξος από θέση ή από φύση, ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι , αθλητές , στον χώρο που ενδιαφέρονται για το μπάσκετ , που ζουν για αυτό, που το αγαπούν και το αντιμετωπίζουν με άκρα ανιδιοτέλεια.

Σε μια εποχή που οι περισσότεροι και όχι μόνο στο χώρο του μπάσκετ κοιτάζουν πως θα την κάνουν , πως θα αποποιηθούν των ευθυνών , πως με λιγότερο κόπο θα συμπληρώσουν μηδενικά στις αποταμιεύσεις τους, ο Βασίλης Σπανούλης αποφάσισε για μια ακόμη φορά να ακολουθήσει το χρέος απέναντι στον εαυτό του αλλά και στις γενιές που έρχονται.

Το χρέος που γεννά συνειδήσεις! Για μένα αυτή είναι υπέρτερη αποστολή κάθε αθλητή! Να εμφυσήσει ιδιαίτερα στις νέες γενιές , οι περισσότερες μεγαλωμένες με το σύνδρομο του Πρίγκιπα, ότι δηλαδή η ζωή τους χρωστά και αυτές δεν χρωστάνε τίποτα και σε κανένα, το καθήκον να βγάλεις ασπροπρόσωπους όσους πίστεψαν σε σένα. Το καθήκον και το χρέος να υπηρετήσεις με ανιδιοτέλεια τον σκοπό που σου εμπιστεύθηκαν!

Αυτή η προσήλωση στο χρέος , χωρίς συμψηφισμούς, είναι που με κάνει να εκτιμώ απεριόριστα αυτόν τον αθλητή , αυτόν τον άνθρωπο. Που με κάνει να τον ξεχωρίζω! Τον εκτιμούσα, τον εκτιμώ και θα τον εκτιμώ!

Ο Σπανούλης, για όσους γνωρίζουν το κλίμα της Επίσημης Αγαπημένης , για όσους το έχουν ζήσει εντός των τειχών και όχι από πληροφορίες , δεν έφυγε ποτέ του από την Εθνική γιατί γι’ αυτόν παρέμεινε και παραμένει και επίσημη και αγαπημένη:!

Ακόμα και τις φορές που τραυματισμοί τον κράτησαν μακριά από αυτήν , αναγκάζοντας τον στην κυριολεξία να τρώει τις σάρκες του, πάλι με τον δικό του τρόπο κατάφερνε να είναι παρών.

Ρωτήστε τους συμπαίκτες του, με όσους από αυτούς είχε ξεκινήσει από τις μικρές εθνικές , πόσα τηλέφωνα την ημέρα τους έκανε όταν ήταν απών και πόσες ώρες είχε ξοδέψει στο ακουστικό του για να πληροφορείται το κλίμα , την ατμόσφαιρα , την ψυχολογία και όπου ήταν δυνατόν να παρεμβαίνει.

Ρωτήστε τι τσαντίλα τον έπιανε μετά από ήττες και πόσο τα έβαζε με τον εαυτό του που δεν είχε καταφέρει να είναι παρών.

Τον θυμάμαι σαν τώρα στο Κόπερ , στο Ευρωμπάσκετ του 2013, όταν τραυματίστηκε στην πρώτη φάση των ομίλων , να μην διαπραγματεύεται καν την επιστροφή του , να την θεωρεί δεδομένη και συγχρόνως να προσπαθεί ο ίδιος να πείσει το ιατρικό επιτελείο και τους φυσιοθεραπευτές και όχι το αντίστροφο ότι με τις δικές τους φροντίδες και την δική του πίστη , με την θέληση και το πείσμα που τον χαρακτηρίζει , πως του φτάνουν και του περισσεύουν δύο παιχνίδια παροπλισμένος για να αποθεραπευτεί και πως στο τρίτο θα είναι έτοιμος να επιστρέψει!

Και ήταν! Κανένας άλλος δεν θα έβαζε την Εθνική πάνω από την σωματική του ακεραιότητα! Μόνο αυτός! ΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ!

Όλα όσα έκανε με τον Εθνόσημο στο στήθος , όλα όσα πρόσφερε , όλα όσα μάθαμε και άλλα τόσα που δεν μάθαμε , με οδήγησαν εκείνη την αποφράδα βραδιά στη Λιλ , στο Πανευρωπαϊκό της Γαλλίας το 2015 , όταν μας ανακοίνωσε ότι αποχωρεί , να γράψω ένα κείμενο, ως ελάχιστη απόδοση θαυμασμού και ευγνωμοσύνης στο πρόσωπο του και να τον ευχαριστώ δημόσια για την στάση και την προσφορά του!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου τη θλίψη στη φάτσα του , έτοιμος να λυγίσει, προσπαθώντας να βάλει σε μια σειρά τις σκέψεις του , προσπαθώντας να βρει τις κατάλληλες λέξεις ώστε να πει αυτό που δεν ήθελε να ανακοινώσει , γνωρίζοντας μέσα του βαθιά ότιήταν αναγκασμένος εκ των πραγμάτων να το κάνει.

Όπως δεν θα ξεχάσω σε όλη μου τη ζωή την κουβέντα που κάναμε στην πτήση της επιστροφής, τα λόγια και τις εξομολογήσεις του , που δεν πρόκειται ποτέ μου να δημοσιοποιήσω , ακόμα και αν μου βγάζουν ένα , ένα τα νύχια, και ήταν τότε που αντιλήφθηκα πως ο κύκλος επιτυχιών αυτής της Εθνικής είχε κλείσει πλέον οριστικά.

Η ιστορία απέδειξε πως η αντίληψη μου δεν με πρόδωσε!

Ο Βασίλης Σπανούλης επιστρέφει επειδή το επέλεξε ο ίδιος ( έχει κι αυτό την σημασία του) την πιο κρίσιμη και πιο κομβική περίοδο για την επίσημη αγαπημένη του. Ο πανέξυπνος κόουτς Ρικ Πιτίνο γνωρίζει ότι έχει ανάγκη τον αθλητή και ακόμη περισσότερο την προσωπικότητα Βασίλης Σπανούλης στην ομάδα.

Δεν μετρά , τόσο πόσα λεπτά θα μείνει στο παρκέ , πόσα καλάθια θα πετύχει , πόες συμμετοχές θα συμπληρώσει , πόσες φαρμακερές ασίστ θα μοιράσει. Αυτό που μετρά είναι η παρουσία του. Ότι θα είναι παρών!

Γιατί μόνο αυτός μπορεί να αποτελέσει τον κρίκο που δεν πρόκειται ποτέ να σπάσει ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν και στο ελπιδοφόρο μέλλον. Γιατί μόνο αυτός μπορεί να φτιάξει το κλίμα να δημιουργήσει τη χημεία παντού , στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις , στα ταξίδια, στους αγώνες , τις προϋποθέσεις που οδηγούν σε εξισώσεις νίκης!

Μόνο αυτός μπορεί να μεταλαμπαδεύσει με σεμνότητα στους συμπαίκτες του που ακόμα εγκληματίζονται με το περιβάλλον της Εθνικής την νοοτροπία του νικητή και συγχρόνως την αφοσίωση σε ένα μεγάλο στόχο!|Μόνο αυτός μπορεί να βρει τον τρόπο να κοπάσουν οι κραδασμοί μετά από μια ήττα.

Μόνο αυτός με την πείρα του μπορεί να οδηγήσει την ομάδα να διαχειριστεί σωστά μια μεγάλη νίκη!

Μόνο αυτός μπορεί να τους μεταδώσει την τρέλα για την κατάκτηση ενός επιτεύγματος που δεν θα το πανηγυρίζουν μόνο οι κόκκινοι, οι πράσινοι ή οι κίτρινοι αλλά θα το πανηγυρίσει όλη η Ελλάδα!

Τέλος ελπίζω η επιστροφή του Βασίλη Σπανούλη στην Εθνική να είναι οριστική! Με την έννοια ότι ακόμα και όταν ο πανδαμάτωρ χρόνος μοιραία τον οδηγήσει στην αποστράτευση, να παραμείνει ενεργός σε όποιο πόστο αυτός κρίνει κατάλληλο.