Χωρίς ισοπέδωση, χωρίς δημόσιες σχέσεις

Από χτες είμαστε με ένα τεράστιο γαμώτο στα χείλη. Τουλάχιστον όσοι αγαπάμε την Εθνική Ομάδα απαρέγκλιτα, διαχρονικά και ρομαντικά. Τα «καλά να πάθουν οι υπερτιμημένοι» ανήκουν στους διαχρονικά μίζερους, μισαλλόδοξους συμπατριώτες μας. Έτσι κι αλλιώς η πατρίδα θα ήταν καλύτερη χωρίς αυτούς, ακόμα περισσότερο το μπασκετάκι που αγαπάμε. Το ματς φαντάζομαι το είδαμε, το κριτικάραμε και το «διαβάσαμε» παντού και όλοι, οπότε επιτρέψτε μου να εκφράσω μια γνώμη για δυο τρία επί μέρους θεματάκια. Το μόνο που μπορώ να σας εγγυηθώ είναι, ότι δεν έχω καμιά διάθεση να ισοπεδώσω πρόσωπα αλλά επίσης δεν έχω και καμιά διάθεση να κάνω δημόσιες σχέσεις.

Είναι υπερεκτιμημένο το φαινόμενο Γιάννης Αντετοκούνμπο;

Ντρέπομαι και μόνο που έγραψα το συγκεκριμένο υπότιτλο. Ο Γιάννης είναι o MVP του NBA χωρίς αμφισβήτηση, ένας κυριαρχικός παίκτης, ένας δουλευταράς μέσα κι έξω από το παρκέ, ένας αθλητής προικισμένος από τη φύση με σχεδόν υπερφυσικά χαρίσματα και πλάι σε όλα αυτά ένας εξαιρετικός συμπαίκτης. Αν ο Γιάννης έχει μικρή συμμετοχή στα συστήματα της Εθνικής μας όταν δεν τρέχουμε, λυπάμαι αλλά δε φταίει ο Γιάννης που δεν αρπάζει την μπάλα να την κάνει ό,τι κατεβάσει η γκλάβα του.

Έχει ευθύνη ο Σκουρτόπουλος κι όλο το staff ;

Προφανώς κι έχει ευθύνη γιατί είναι ο προπονητής και οι συνεργάτες του. Η ευθύνη του όμως ξεκινάει από το πρώτο παιχνίδι για τα προκριματικά κι όχι από το παιχνίδι με το Μαυροβούνιο. Εδώ θα ήθελα να διαφωνήσω με την άποψη ότι, αφού ήταν ο προπονητής που μας πήγε στο Παγκόσμιο έπρεπε δικαιωματικά να κάτσει και στον πάγκο. Υπό αυτό το πρίσμα έπρεπε και οι παίκτες να είναι αυτοί των προκριματικών και να μην περιμένουμε τους star που δεν έπαιξαν στα παράθυρα. Τεχνικό θέμα πρώτιστο, η ομάδα δεν παίζει το μπάσκετ που μπορεί να πάρει το maximum του Γιάννη. Ούτε καν το 50% νομίζω. Δεν υπάρχει στο staff ούτε ένας άνθρωπος πάνω ή κάτω από τον Σκουρτόπουλο, που να γνωρίζει πως να αξιοποιήσει τον Γιάννη σε NBA mode και προσωπικά θα ήθελα μια τέτοια προσωπικότητα στο staff ακόμα και με part time συνεργασία. Τέλος κατά τη γνώμη μου και αξιοκρατικά μιλώντας ο Θανάσης Σκουρτόπουλος δεν είναι στο top 5 των Ελλήνων προπονητών αλλά για να είμαι και δίκαιος ούτε ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είναι στο top 5 των Σέρβων προπονητών, όμως είναι πιθανό να βγει παγκόσμιος πρωταθλητής και είναι super επιτυχημένος στην ομοσπονδιακή του καριέρα.

Είμαστε ομάδα πλάνου ή ομάδα ενστίκτου ;

Πρώτα απ’ όλα νομίζω όλοι βλέπουμε ότι η ομάδα έχει προπονητές και μέσα στο γήπεδο. Τον Σλούκα και τον Καλάθη. Αυτοί κι όχι ο Γιάννης δίνουν το ρυθμό. Δεν το γράφω για να σπείρω τη διχόνοια αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν παίζουν με πρώτο γνώμονα να αξιοποιηθεί ο Γιάννης αλλά με το ένστικτο τού πως έχουν μάθει να παίζουν στη Euroleague όλη τη χρονιά. Έλα όμως που ο Γιάννης δεν είναι κάτι σαν Παπαπέτρου ή Παπανικολάου ή Ντατόμε αλλά κάτι εξωγήινο…

Για αυτά τα πράγματα βέβαια υπάρχουν οι προπονητές εκτός γηπέδου, για να επαναφέρουν τους προπονητές εντός. Στον απολογισμό της ήττας από τη Βραζιλία ο coach Σκουρτόπουλος είπε μεταξύ άλλων ότι «ακόμα και στην τελευταία φάση άλλα σχεδιάσαμε να γίνουν κι άλλα έγιναν». Παρεξηγήσιμη έως προβληματική η δήλωση φοβάμαι. Με ποιον top class προπονητή θα συνέβαινε, άλλα να σχεδιάσει στο πινακάκι κι άλλα να γίνουν μέσα στο γήπεδο;

Η συζήτηση θα συνεχιστεί μετά τη νίκη επί της Νέας Ζηλανδίας (αλίμονο αν μιλήσουμε για άλλο αποτέλεσμα) πάντα με αγάπη για την Εθνική με καλοπροαίρετη κριτική (αλλά όχι δημοσιοσχετίστικη) διάθεση.