H ιστορία των MVP του ΝΒΑ και ο ξεχωριστός Γιάννης Αντετοκούνμπο
Πριν από περίπου έναν χρόνο, ένα παιδί από τα Σεπόλια με το Νο34 στην πλάτη έγινε ο 34ος παίκτης (… πες το και κάρμα) που κατέκτησε τον τίτλο του MVP στο ΝΒΑ, με αφετηρία τη σεζόν 1955-56 και τον Μπομπ Πετίτ. Η ιστορία έγραψε επίσης ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγινε μόλις ο 2ος Ευρωπαίος παίκτης που κέρδισε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη (σ. σ. πρώτος είναι Ντιρκ Νοβίτσκι) αλλά κι ένας από τους πιο νεαρούς, αν και στη συγκεκριμένη λίστα προπορεύονται παίκτες όπως Ντέρικ Ρόουζ, Μπομπ Μάκαντου, Λεμπρόν Τζέιμς κ.α.
Κυρίως όμως, έγινε ο δεύτερος παίκτης που κέρδισε τον συγκεκριμένο τίτλο έχοντας επιλεγεί τόσο χαμηλά στο ντραφτ κι εδώ βρίσκεται το κοινό στοιχείο του με τον Στιβ Νας. Για την ακρίβεια, αμφότεροι επιλέχθηκαν στο Νο15, ίσως γιατί λίγες ομάδες πίστευαν στο ταλέντο τους, ίσως πάλι γιατί χρειαζόντουσαν παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών. Στην πραγματικότητα όμως, μόνο ένας… τρελός δεν θα επέλεγε τον Καναδό «μάγο» ή το φαινόμενο Αντετοκούνμπο, οπότε ο λόγος μάλλον είχε να κάνει με την έλλειψη πίστης.
Με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός, το gazzetta.gr έκανε μια βουτιά στον χρόνο αναζητώντας το παρελθόν των παικτών που κέρδισαν τον τίτλο του MVP, το επίπεδο εκτίμησης που είχαν από τους «αναλυτές» στα κολεγιακά χρόνια τους αλλά και καταγράφει αρκετές ιδιαίτερες περιπτώσεις.
Η μοναδικότητα του Καρίμ Αμντούλ Τζαμπάρ
Αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με τις έξι φορές που αναδείχθηκε σε MVP του Πρωταθλήματος παρότι είναι ο σχετικός ρέκορντμαν, όσο με το γεγονός ότι το έκανε με δύο διαφορετικά ονόματα. Ο Τζαμπάρ ασπάστηκε το Ισλάμ στην εποχή που αγωνιζόταν στους Μιλγουόκι Μπακς. Έτσι, αναδείχθηκε MVP τη σεζόν 1970-71 με το… βαφτιστικό όνομά του (σ. σ. Λιου Άλτσιντορ) και την αμέσως επόμενη ομάδα με το όνομα Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Ανήκει όμως και σε μια ακόμη ιδιαίτερη κατηγορία καθώς είναι ο μόλις ένας από τους τρεις παίκτες οι οποίοι αναδείχθηκαν πολυτιμότεροι παίκτες έχοντας κλείσει το 33ο έτος της ηλικίας τους. Έστω και στα… γεράματα το έκανε ο Καρλ Μαλόουν και για την ακρίβεια έχοντας συμπληρώσει το 36ο έτος της ηλικίας του τη σεζόν 1998-99. Όπως φυσικά το έχει καταφέρει και ο 35άρης Μάικλ Τζόρνταν την περίοδο 1997-98.
Οι «11» Νο1 του ντραφτ που πήραν τον τίτλο του MVP
Η ιστορία έγραψε ότι ο τίτλος του MVP κατέληξε 22 φορές σε παίκτη ο οποίος επιλέχθηκε στο Νο1 του ντραφτ. Δεν είναι λίγες, θα μπορούσαν ασφαλώς να ήταν περισσότερες δεδομένου ότι επρόκειτο (θεωρητικά) για τους καλύτερους σε ηλικία 22-23 ετών. Το στοιχείο που προκαλεί ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού καθώς μόλις 11 αθλητές που κυριάρχησαν στη λοταρία, ανακηρύχθηκαν και πολυτιμότεροι παίκτες. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι ο θεσμός του MVP φέτος «κλείνει» 65 χρόνια, δεν είναι πολλοί. Πρόκειται για τους Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ (1971, 1972, 1974, 1976, 1977, 1980), ΛεΜπρον Τζέιμς (2009, 2010, 2012, 2013), Μάτζικ Τζόνσον (1987, 1989, 1990), Τιμ Ντάνκαν (2002, 2003), Ντέρικ Ρόουζ (2011), Άλεν Άιβερσον (2001), Σακίλ Ο’ Νιλ (2000), Ντέιβιντ Ρόμπινσον (1995), Χακίμ Ολάζουον (1994), Μπιλ Γουόλτον (1978), Όσκαρ Ρόμπερτσον (1964).
Αν διευρύνουμε τη λίστα, 50 φορές κέρδισαν τον τίτλο του MVP παίκτες οι οποίοι επιλέχθηκαν στην πρώτη δεκάδα του ντραφτ. Μέσα σ’ αυτούς είναι και ο Μπιλ Ράσελ ο οποίος αναδείχθηκε MVP πέντε φορές (1958, 1961, 1962, 1963, 1965), ο Μάικλ Τζόρνταν με τις ίδιες κατακτήσεις (1988, 1991, 1992, 1996, 1998) και ο Λάρι Μπερντ ο οποίος ψηφίστηκε τρεις φορές (1984, 1985, 1986) πολυτιμότερος παίκτης. Ο Ράσελ επιλέχθηκε στο Νο2 του ντραφτ το 1956, ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν μία θέση πιο κάτω, ενώ ο Λάρι Μπερντ μάλλον δεν είχε… γεμίσει το μάτι των ειδικών καθώς ήταν το Νο6 στο ντραφτ του 1978.
Αυτοί που μπήκαν από το… παράθυρο
Ο τίτλος εμπεριέχει δόση υπερβολής, πρόκειται όμως για παίκτες οι οποίοι είτε για βιοποριστικούς είτε για ακαδημαϊκούς λόγους, δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στο ντραφτ και χρειάστηκαν χρόνο για να μπουν στο ΝΒΑ, ασχέτως του ότι κατέκτησαν και τον τίτλο του MVP. Πρώτος και… καλύτερος ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν. Ο άλλοτε θηριώδης σέντερ φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Κάνσας αλλά μετά τη δεύτερη χρονιά αποφάσισε να ακολουθήσει επαγγελματική σταδιοδρομία. Τότε οι κανόνες του ΝΒΑ ήταν αδιαπραγμάτευτοι και απαγορευόταν ένας αθλητής ο οποίος δεν είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ. Ο Τσάμπερλεϊν ήξερε τι έκανε, γνώριζε τους κανόνες στο ΝΒΑ αλλά και τα λεφτά που προσέφεραν οι Χάρλεμς ήταν αρκετά, για την ακρίβεια 50.000 δολάρια. Ως εκ τούτου μπήκε στο ΝΒΑ έπειτα από μια επαγγελματική σεζόν κι έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης που κέρδισε τον τίτλο του MVP δίχως να συμμετέχει στο ντραφτ. Και δεν το έκανε μία, αλλά τρεις φορές.
Η περίπτωση του Μόουζες Μαλόουν είναι πιο περίπλοκη. Γιατί σε ηλικία 19 ετών έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία ο οποίος αγωνίστηκε στο ABA δίχως να είχε φοιτήσει σε πανεπιστήμιο και το έκανε με τους Γιούτα Σταρς. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Σεντ Λιούις (σ. σ. στην πραγματικότητα πουλήθηκε από την ομάδα της Γιούτα για να ξεπληρώσει η τελευταία τα χρέη της!), ωστόσο η ομάδα του δεν εντάχθηκε στο ΝΒΑ παρά τη συγχώνευση του τελευταίου με το ΑΒΑ το 1976. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς αποφασίστηκε η διεξαγωγή ντραφτ για τους παίκτες των ομάδων του ΑΒΑ κι εκεί ο Μαλόουν ήταν η 5η επιλογή αλλά και ο μοναδικός από εκείνη τη 12αδα που κέρδισε τον τίτλο του MVP και μάλιστα τρεις φορές (1979, 1982, 1983).
Υπό μία έννοια, στην ίδια κατηγορία κατατάσσεται και η ξεχωριστή περίπτωση του Κόμπι Μπράιαντ καθώς προτίμησε το άλμα (από το high school στο ΝΒΑ) από το να περάσει τέσσερα χρόνια της ζωής του στο πανεπιστήμιο. Επιλέχθηκε στο Νο13 του ντραφτ κι έγινε ο δεύτερος παίκτης που κέρδισε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη (το 2008) έχοντας επιλεγεί τόσο… χαμηλά στο ντραφτ. Ο πρώτος ήταν ο Καρλ Μαλόουν ο οποίος ανακηρύχθηκε MVP δύο φορές (1997, 1999).