Μπόμπαν Γιάνκοβιτς: 14 χρόνια χωρίς τον «γίγαντα» της Νέας Σμύρνης... (pics)

Κάτια Πετροπούλου
Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από τότε που η καρδιά του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς σταμάτησε να χτυπάει και ο κόσμος του μπάσκετ έγινε πιο φτωχός...

28 Ιουνίου 2006...

Μια ημέρα θλίψης κι αναμνήσεων για τα αγαπημένα πρόσωπα του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, για την οικογένεια του Πανιωνίου, αλλά και για όλους όσοι τον γνώρισαν.

Πριν από ακριβώς 14 χρόνια, ο «γίγαντας» άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 42 ετών πάνω στο καράβι που είχε προορισμό τη Ρόδο και εκείνη την ώρα ήταν στα ανοιχτά της Σύρου.

Εκείνη την στιγμή, που ο μονάκριβος γιος του και νυν παίκτης της ΑΕΚ, Βλάντο, σκόραρε με την κυανέρυθρη φανέλα της παιδικής ομάδας 28 πόντους σε αγώνα...

Όπως εξομολογήθηκε και ο 30χρονος φόργουορντ σε φετινή του συνέντευξη: «Με κυνηγάει παντού το 28. Τραυματίστηκε 28 Απριλίου, πέθανε 28 Ιουνίου... Την ημέρα που πέθανε ο πατέρας μου, έβαλα 28 πόντους. Έκανα μια δοκιμή να παίξω με το 28 κι ένιωθα λίγο περίεργα», ενώ η ημέρα των άσχημων νέων θα μείνει στο μυαλό του, αφού εκμυστηρεύτηκε πως «Το ενημερώθηκα λίγο σκληρά (ότι έφυγε από τη ζωή). Ήρθε ένας άνθρωπος του Πανιωνίου και μου είπε "ο μπαμπάς σου τέλος". Κάτι είχα ψιλιαστεί, γιατί τον έπαιρνα τηλέφωνο να του πω ότι έπαιξα καλά και δεν τον έβρισκα. Είχα ένα αίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά».

Ο λατρεμένος παίκτης της Νέας Σμύρνης είχε περάσει ήδη 13 χρόνια καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, μετά το συγκλονιστικό του χτύπημα στην μπασκέτα του «Αρτάκης», σε αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό, στις 28 Απριλίου του 1993.

Αρκετά ταλαιπωρημένος, «έφυγε» αναπάντεχα από την ζωή, «βυθίζοντας» στο πένθος τους οικείους του, αλλά και μια ολόκληρη περιοχή κι έναν ιστορικό σύλλογο. Η ψυχή του, όμως, γαλήνεψε μπροστά από το γαλάζιο της θάλασσας...

Η διαδρομή στην τελευταία του κατοικία έγινε όπως του άρμοζε. Με την κυανέρυρθη σημαία του Πανιωνίου να καλύπτει το φέρετρό του, για να τον συντροφεύει εκεί ψηλά.

Μέχρι και σήμερα, οι φίλαθλοι της ομάδας τιμούν την μνήμη του και φωνάζουν συνθήματα για εκείνον, τόσο δυνατά, ώστε να τους ακούσει εκεί ψηλά. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν για πάντα...

Μπόμπαν σ' αγαπάμε, ποτέ δεν σε ξεχνάμε...