Καλπασμός με βήμα σημειωτόν
Eίδα την Εφές στο τουρνουά του Ηρακλείου και τρόμαξα. Απαλλαγμένη από το αναχρονιστικό μπάσκετ του Ίβκοβιτς, που της είχε γίνει βαρίδι την τελευταία διετία, η δεύτερη πια ομάδα της Κωνσταντινούπολης έγινε πιο γρήγορη, πιο αθλητική, πιο ελκυστική και, το κυριότερο, πιο αποτελεσματική. Mέχρι και ο Ερτέλ φαίνεται καλός, τώρα που του ταιριάζει το περιβάλλον.
Θυμίζει πολύ την περυσινή Λαμποράλ, αλλά με περισσότερο ταλέντο, καλύτερους παίκτες και μεγαλύτερο βάθος. Δεν έχει βέβαια έναν σέντερ-μπαλαδόρο επιπέδου Μπουρούση, αλλά ο Ντάνστον ταιριάζει καλύτερα στην αγωνιστική της ταυτότητα.
Ουδέποτε πίστεψα ότι ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς είναι προπονητής πρώτης γραμμής, ωστόσο φαίνεται ότι ο Κροάτης έβλεπε πιο μπροστά από την εποχή του. Το μπάσκετ του 2016 τον έφτασε και τον δικαιώνει.
Το βράδυ της Παρασκευής, βρέθηκαν αντιμέτωπες στον ημιτελικό του ισπανικού «Σούπερ Καπ» η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ. Το είδα και αυτό, προσεκτικά.
Η Μπάρτσα, που κέρδισε εύκολα το ντέρμπι πριν ηττηθεί στον τελικό από τη Γκραν Κανάρια, προσπαθεί να γίνει ομάδα Μπαρτζώκα με τον Ταϊρίς Ράις στο τιμόνι της, αλλά έχει ακόμη στοιχεία που τη φρενάρουν.
Η Ρεάλ είναι η γνωστή γκαζιάρα Ρεάλ, χωρίς τη φαιά ουσία του φευγάτου «Τσάτσο» Ροντρίγκεθ, αλλά με τον πυρηνοκίνητο Ράντολφ να ανεβάζει κατακόρυφα τον δείκη της έντασης και της ταχύτητας.
Πίσω στην Κωνσταντινούπολη, η Ζέλικο Ομπράντοβιτς διέγνωσε έγκαιρα τις επιταγές της νέας εποχής και έφτιαξε στα μέτρα της τη νέα Φενέρμπαχτσε, με γοργοπόδαρους αθλητικούς ψηλούς και με «σβούρες» γκαρντ. Θα είχε επιβραβευτεί με έναν ευρωπαϊκό τίτλο, αν δεν έπεφτε πάνω στο «νιετ» του Βίκτορ Χριάπα στο Βερολίνο.
Και η ΤΣΣΚΑ, όμως, στο ίδιο, σύγχρονο μονοπάτι βαδίζει. Το μπάσκετ του Δημήτρη Ιτούδη δεν θυμίζει παρά ελάχιστα τη μουχλιασμένη συνταγή των προκατόχων του.
Για να φτάσει στον ευρωπαϊκό τίτλο του 2016, η αρκούδα χρειάστηκε πρώτα να κατασπαράξει τη Λοκομοτίβ Κουμπάν, της οποίας η αγωνιστική πυξίδα (διά χειρός Μπαρτζώκα) έγινε σημείο αναφοράς για όλους τους Ευρωπαίους προπονητές.
Η επόμενη σεζόν θα βρει ακόμα περισσότερες φιλόδοξες ομάδες να τρέχουν ολοταχώς στο κατόπι αυτών που έγραψαν την περυσινή ιστορία. Η Νταρουσάφακα του Ντέιβιντ Μπλατ, η Μακάμπι, η Μπασκόνια, η Αρμάνι, η Μπρόζε, η Γαλατασαράι και κύριος οίδε ποιος άλλος γέμισαν την πίστα με μαύρα άλογα.
Μόλις ακουστεί το πρώτο σφύριγμα, στις 12 Οκτωβρίου, ο αχός από τον καλπασμό θα σκεπάσει τα πάντα. Τους καθυστερημένους, θα τους πνίξει η σκόνη.
Δυσκολεύομαι να δηλώσω αισιόδοξος για τις δικές μας ομάδες. Απέναντι στην Εφές που ξεσάλωνε σε κάθε ευκαιρία, ο Ολυμπιακός έμοιαζε στιγμές στιγμές σαν κολλημένος στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός, ο οποίος, υπενθυμίζω, είναι χτισμένος έτσι ώστε να παίζει hi-energy μπάσκετ, με πολλή τρεχάλα και με αναμμένα τα τούρμπο.
Φοβάμαι ότι η απόφασή του να ξεκινήσει τη σεζόν χωρίς αξιόπιστο ετοιμοπόλεμο σέντερ μπορεί να φθείρει αναπενόρθωτα τα θεμέλιά του, αφού δεν υπάρχει πια η πολυτέλεια για πειραματισμούς και απώλειες τις πρώτες εβδομάδες της περιόδου.
Τον Παναθηναϊκό δεν αξιώθηκα ακόμη να τον δω απέναντι σε ισχυρό ανταγωνισμό, αλλά η τρύπα που άφησε πίσω του (στο παρκέ και στα αποδυτήρια) ο Διαμαντίδης δεν καλύπτεται εύκολα.
Ο Πεδουλάκης κλείδωσε στο χρονοντούλαπο τους δογματισμούς και έφτιαξε σύνολο για το μπάσκετ του νέου κύματος, αλλά το χούι που απαιτεί βήμα σημειωτόν δεν φεύγει τόσο εύκολα.
Οι «αιώνιοι» χρειάζονται χρόνο για να βρουν τα πατήματά τους, αλλά χρόνος δεν υπάρχει. Το νέο σύστημα διεξαγωγής της Εuroleague απαιτεί βαθμοθηρία από την πρώτη μέρα κιόλας και δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλες ανατροπές μετά τα Χριστούγεννα.
Ο Παναθηναϊκός του 2010-11 ή ο Ολυμπιακός του 2012-3 μπορεί να ξεκινούσαν την κούρσα με καλές πιθανότητες για πλεονεκτικό πλασάρισμα, αλλά έκτοτε κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του Βοσπόρου.
Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να τερματίσει κάποια από τις ομάδες μας στην 8άδα των πλέι-οφ και ακόμα μεγαλύτερη για να διεκδικήσει πλεονέκτημα έδρας. Η 8η ή η 7η θέση της κανονικής περιόδου μάλλον αποτελούν δώρο άδωρο για τις ομάδες που ονειρεύονται Κωνσταντινούπολη.
Οι πιθανότητες θα πολλαπλασιαστούν εάν βγάλουν θετικό αποτέλεσμα τα ουκ ολίγα στοιχήματα, αλλά τα στοιχήματα δεν είναι πάντοτε καλός σύμβουλος.
Αν ο Ολυμπιακός μαζέψει 5 ήττες μέχρι να τονώσει την αυτοπεποίθησή του ο Γιανγκ, αν ο Παναθηναϊκός βρεθεί στη 12η θέση μέχρι να τα βρει με τον εαυτό του ο Παππάς, βράσε όρυζα.
Η ανάλυση, προσεχώς. Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι γεμάτες με Euroleague.