Δικαίωμα του Ολυμπιακού αν θέλει να χάνει, να χάνει!

Πρώτο τραπέζι Vista! Με ανανεωμένη πλατφόρμα και νέο mobile site. (21+)!

Δεν μπορεί να του το απαγορεύσει κανείς από την στιγμή που ο ίδιος το επιτρέπει στον εαυτό του. Όπως κανείς δεν μπορεί ούτε το δικαιούται να απαγορέψει στον Παναθηναϊκό να κερδίζει με τον ίδιο τρόπο, άξια, πανάξια!

Με ένα μπάσκετ στα όρια της αναρχίας, της τρέλας, στα όρια του αυτοσχεδιασμού. Αναρχία ξε-αναρχία εδώ όμως υπάρχει μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια.

Στους πράσινους υπάρχουν παίκτες που περιμένουν όσο τίποτα την κρίσιμη στιγμή να πάρουν τα σουτ. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο αντίπαλος… παραδοσιακά θα τους αντιμετωπίσει με τον ίδιο ξεπερασμένο τρόπο.

Στον Ολυμπιακό υπάρχουν αυτοί οι παίκτες;

Και μην επικαλεστούν οι πολλοί την εύκολη λύση στο όνομα του απόντος Σπανούλη γιατί προφανώς λησμονούν ότι και με τον Kill Bill στο παρκέ οι ερυθρόλευκοι έχουν …καταφέρει και πάλι να φύγουν ηττημένοι με τον ίδιο τρόπο.

Από την άλλη μια που ανοίξαμε κι αυτό το κεφάλαιο , καιρός στον Ολυμπιακό να αρχίσουν να απογαλακτίζονται από τον Σπανούλη και να προετοιμάζονται σοβαρά για την επόμενη μέρα.

Οι τραυματισμοί είναι όλο και πιο συχνοί, όλοι έχουμε τα όρια μας σαν κοινοί θνητοί. Τεράστιος παίκτης, ο θαυμασμός μου γνωστός στο πρόσωπο του αθλητή, σπάνια προσωπικότητα, αλλά ο Σπανούλης δεν είναι Θεός! Ούτε μπορεί και επιτρέπεται πλέον οι προσδοκίες να εστιάζουν επάνω του.

Αν στον χθεσινό Ολυμπιακό έλειπε ο Σπανούλης (τον Ρόμπερτς δεν τον αγγίζουμε γιατί δεν τον έχουμε δει) , τότε με την ίδια λογική έλλειπε –ενδεχομένως περισσότερο- ο Γκρίν! Το μπάσκετ έχει αλλάξει και αλλάζει- σεζόν με την σεζόν- με εκπληκτική ταχύτητα. Να και κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει άπαντες.

Το κομβικό σημείο στο ντέρμπι ήταν όταν η άμμος άρχισε να αδειάζει με επικίνδυνο τρόπο στην κλεψύδρα των πρασίνων και ο Μιλουτίνοβ με μια εύστοχη βολή έκανε το 66-58. Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός θα αντιδρούσε με τον τρόπο που συνηθίζει.

Γιατί από την περσινή αγωνιστική συμπεριφορά και αντίδραση των πρασίνων ,δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα. Η ίδια φιλοσοφία. Πάμε να πάρουμε τα μακρινά σουτ με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τον Καλάθη , το εξαιρετικό και χθες Καλάθη , σε ρόλο μαέστρου.

Ο Παναθηναϊκός μια χαρά το κάνει. Και αν δεν του βγει , δεν έγινε και τίποτα , θα το επιχειρήσει και πάλι στο επόμενο παιχνίδι. Διαβάσατε τι δήλωσε ο Ρίβερς στον Αντώνη Καλκαβούρα. «Θα κοιμηθώ ήσυχος επειδή πήρα τα σουτ»

ΠΡΟΣΕΞΤΕ! Όχι επειδή μπήκαν, επειδή βρήκαν στόχο και κέρδισε η ομάδα! Αλλά επειδή πήρε τις προσπάθειες. Η λεπτομέρεια που λέγαμε… Ο Ολυμπιακός σ’ αυτή την επαναλαμβανόμενη κατάσταση, αντιδρά λάθος τόσο σε ατομικό επίπεδο , όσο και σε ομαδικό.

Σε άμυνα και επίθεση, σε όλες τις γραμμές. Δεν είναι μόνο θέμα αντίδρασης από τον πάγκο αλλά κυρίως τι κάνω εγώ που είμαι μέσα στο παρκέ. Το πώς και ποιόν θα μαρκάρω είναι από τον πάγκο.

Με ποιόν τρόπο θα τα καταφέρω είναι δική μου δουλειά ως παίκτης- και μόνο δική μου!

Από τρείς κινδύνευε ως συνήθως ο Ολυμπιακός (Καλάθη- Ρίβερς-Σίνγκλετον) και από τους τρείς τιμωρήθηκε για μια ακόμα φορά. Ο Μάντζαρης στο μαρκάρισμα του Καλάθη είναι πάντα ένα βήμα πίσω! Ένα πρώτο βήμα δεν έχει προλάβει.

Και αυτά ότι δηλαδή ο Σίνγκλετον και ο Ρίβερς πέτυχαν τους πόντους με παίκτες κρεμασμένους επάνω τους συγνώμη αλλά τα ακούω βερεσέ. Με παίκτες κρεμασμένους επάνω τους θα τα πετύχαιναν , με τι θα τα πετύχαιναν με άπλυτα κρεμασμένα; Οι παίκτες κρεμασμένοι επάνω τους είναι για το τηλεοπτικό και φωτογραφικό κάδρο!

Οι παίκτες έφτασαν με καθυστέρηση και με λάθος τρόπο. Αυτή είναι η ουσία.

Δεν παίζεις πλέον άμυνα βάζοντας χέρια και παλάμες. Ακόμα και εκείνες τις τεράστιες παλάμες να επιστρατεύσεις που είχανε στα Μουντιάλ και έγραφαν επάνω «Γεια σου ΜΑΜΑ», αν ο αντίπαλος αισθάνεται ότι του δίνεις το σουτ και βλέπει καλάθι , ε τότε θα στο μπουμπουνίσει!

Μόνο αν νοιώσει το κορμί του αντιπάλου πάνω στο δικό του και την ανάσα στο πρόσωπο του μόλις έχει πάρει την μπάλα, τότε μόνο δεν θα επιχειρήσει να σηκωθεί.

Γιατί οι άμυνες πλέον παίζονται με τα κορμιά. Το ίδιο ισχύει και για τον Ρίβερς. Το θέμα δεν είναι ότι σουτάρει υπό πίεση, αλλά ότι βγαίνει από τα σκριν. Μετά ποιος απαγορεύει ένα παίκτη να μαρκάρει τον Ρίβερς από μπροστά με πρόσωπο κα όχι να τον κυνηγά σαν τον τσαντάκια στο σκοτάδι;

Επίσης ποιός απαγορεύει το φάουλ μακριά από την μπάλα ακόμα και αν ο Ρίβερς πάει στις βολές και ευστοχήσει και στις δύο;

Τι είναι καλύτερο να δεχθείς τρίποντο που σε παραλύει και δίνει ψυχολογία στον αντίπαλο ή να τον στείλεις στις βολές κόβοντας του τον ρυθμό αλλά και τον τσαμπουκά;

Στην επίθεση πάλι ο Ολυμπιακός δεν έχει λύση όταν η άμυνα του Παναθηναϊκού βγαίνει ψηλά. Το έκαναν και χθες οι πράσινοι και ο αντίπαλος πέτυχε μόλις ένα δίποντο με τον εξαιρετικό ΜακΛιν.

Κι αυτό γιατί ο Ολυμπιακός δεν επιτίθεται με πρόσωπο στο αντίπαλο καλάθι. Έχει τρεις έλληνες παίκτες, πραγματικά μπασκετικά κορμιά (Πρίντεζη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου). Παίκτες που μπορούν να εκφράσουν το σύγχρονο μπάσκετ , να ερμηνεύσουν πλέον περισσότερους από ένα ρόλο, γιατί αυτό απαιτεί πλέον το άθλημα και δεν παίζουν με πρόσωπο στο καλάθι.

Το έκανε ο Τόμπσον που κέρδισε τις εντυπώσεις και έγινε με το καλησπέρα , μάγκας. Ξεχάστε τη θέση 3 το 4 το 2. Μπορείς αγόρι μου να τρέξεις, να ντριπλάρεις, να σηκωθείς να σουτάρεις και να μαρκάρεις πάνω στην μπάλα, από τον άσσο μέχρι το 4; Κάντο , αυτό είναι το μπάσκετ του σήμερα.

Κανονικά μ’ αυτούς τους τρείς ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να εκφράζει τις επιθέσεις του στα 10 με 15 δευτερόλεπτα. Πάρε την μπάλα και φύγε. Αυτό έχω την αίσθηση ότι προσπαθεί να φτιάξει ο Σφαιρόπουλος.

Αυτά τα ποσταρίσματα και επιθέσεις με τον πισινό και βάλε πισινό μπας και φτάσουμε κάποτε στο καλάθι , άντε μπας και βρούμε κάποιον στην αδύναμη πλευρά να σουτάρει και ότι γίνει…με καλές βέβαια προϋποθέσεις , σκριν στην κορυφή και πάλι σκριν και άντε να δουλέψουν οι περιστροφές , οι ζεμπεκιές και ο μπουφές, αυτό το μονοδιάστατο μπάσκετ έχει ΠΕΘΑΝΕΙ!

Και από την στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να παίξει το μπάσκετ του σήμερα και του αύριο , φτάνουν δυο-τρείς επαγγελματίες κίλερ από τον Παναθηναϊκό για να τον τελειώνουν!

ΥΓ: Πολύ καλά έκανε ο Σφαιρόπουλος και έστειλε τον Παπανικολάου στα αποδυτήρια. Ο Παπανικολάου είναι σπουδαίος παίκτης και έχει την ικανότητα να ερμηνεύσει πολλούς ρόλους στο παρκέ.

Όταν κάθεται στον πάγκο οφείλει να ηρεμεί, να παρακολουθεί το παιχνίδι και να διαβάζει από εκεί τις αδυναμίες του αντιπάλου. Όχι τις αδυναμίες των διαιτητών. Αποπροσανατολίζεται και αυτό του κάνει κακό.

Το μήνυμα του Σφαιρόπουλου εκτός από την ομάδα πάει και πιο ψηλά!

ΥΓ2: Το γράφω τώρα για να μην χρεωθώ τον τίτλο του προφήτη με… καθυστέρηση. Από την εικόνα αλλά και τα δείγματα φιλοσοφίας και των δυο ομάδων , έχω να πω ότι αμφότεροι για επίπεδο Ευρωλίγκας, βρίσκονται τουλάχιστον δυο ταχύτητες και βάλε πίσω από το μπάσκετ των ομάδων πρώτης γραμμής.