Αναμονή... χωρίς χρέωση!
Η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώθηκε χωρίς η ΠΑΕ ΠΑΟΚ να προχωρήσει στην πολυαναμενόμενη - από τους φιλάθλους της ομάδας - κίνηση μεταγραφικής ενίσχυσης.
Όσοι περίμεναν ότι έστω και την τελευταία στιγμή οι επιτελείς της ομάδας θα φρόντιζαν να ικανοποιήσουν τη λαϊκή απαίτηση για μεταγραφή έμειναν στα κρύα του λουτρού.
Ο Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να λειτουργήσουν με βάση τη λογική που προκύπτει από την οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ και όχι με την ψυχή που επέβαλε να ενισχυθεί το έμψυχο δυναμικό της ομάδας με έναν ή δυο ποδοσφαιριστές.
Αυτό άλλωστε ζήτησε και ο Μπόλονι. Ο ρουμάνος τεχνικός πίεσε για να προχωρήσει η ΠΑΕ σε κάποιες κινήσεις ο πρόεδρος όμως και οι τεχνικοί διευθυντές προτίμησαν να επωμισθούν το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί και να μην προσφέρουν συμβόλαιο σε κανέναν από τους παίκτες με τους οποίους είχαν επαφές την Τετάρτη.
Και δεν ήταν μόνο ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο Μάντζιος και ο Μουσλίμοβιτς. Ο Βρύζας είχε επαφή μέχρι και με τον Γιάννη Αμανατίδη που ζήτησε ετήσιο συμβόλαιο 500.000 ευρώ - ποσό απαγορευτικό για τα δεδομένα του ΠΑΟΚ - και η περίπτωση του απορρίφθηκε χωρίς πολύ σκέψη.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν μετά τις αποχωρήσεις των Μουσλίμοβιτς, Βιτόλο, Σαβίνι, Φιλομένο, Σακελλαρίου, και τις προσθήκες των Λαζάρ, Ρομπέρ, Γεωργιάδη, Παπάζογλου ( επέστρεψε από την Τρίπολη ) η ομάδα είναι ενισχυμένη ή όχι σε σχέση με την περσινή περίοδο.
Εκτιμώ βάζοντας στη ζυγαριά τα ονόματα των παικτών που αποχώρησαν και αποκτήθηκαν ( χωρίς να υπολογίζω τους παίκτες νεαρής ηλικίας όπως ο Αποστολόπουλος ) ότι η ομάδα ως σύνολο δεν αποδυναμώθηκε. Ίσως μάλιστα και να είναι ελάχιστα ενισχυμένη καθώς Λαζάρ, Γεωργιάδης και Ρομπέρ στο μικρό διάστημα που αγωνίσθηκαν και έχουμε τη δυνατότητα να τους κρίνουμε, έδειξαν ότι διαθέτουν ποιότητα και ενθουσιασμό για να διακριθούν φορώντας τη φανέλα του Δικεφάλου.
Επί της ουσίας ο πιο χρήσιμος παίκτης από όσους αποχώρησαν ήταν ο Βιτόλο. Βασικός και αναντικατάστατος ο ισπανός άφησε κενό που θα κληθούν να καλύψουν ο Αρίας περισσότερο και ο Λαζάρ λιγότερο. Ο Μουσλίμοβιτς με εξαίρεση τέσσερα - πέντε παιχνίδια ( και αποκορύφωμα την πρόκριση στην Τουρκία ) δεν προσέφερε υπηρεσίες στην ομάδα. Ο Σαβίνι και ο Φιλομένο έκαναν. τουρισμό ενώ ο Σακελλαρίου όποτε χρειάστηκε αγωνίστηκε με φιλότιμο και ίσως δικαιούταν μια ακόμα ευκαιρία.
Αυτά στην θεωρία γιατί στην πράξη θα διαπιστώσουμε αν η ομάδα ενισχύθηκε ή αποδυναμώθηκε κατά τη διάρκεια των αγώνων σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Γιουρόπα Λιγκ. Είναι γεγονός - κατά την ταπεινή που άποψη - ότι ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν έναν επιθετικό, έναν παίκτη στη μεσαία γραμμή και έναν αμυντικό με δυνατότητα να αγωνισθεί στο κέντρο της άμυνας και στο δεξί άκρο για να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είναι πλήρης 100 %.
Υ. Γ. 1 Τόσο ο Ζήσης Βρύζας όσο και ο Παντελής Κωνσταντινίδης επιχείρησαν - όπως μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό ρεπορτάζ - να εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους η ΠΑΕ δεν επιχείρησε έστω και την τελευταία στιγμή να προχωρήσει σε μια ή δυο κινήσεις ενίσχυσης. Δέχομαι ότι παρά την έρευνα τους δεν βρήκαν κάτι εξαιρετικό μέσα στις οικονομικές δυνατότητες της ΠΑΕ. Δέχομαι ότι δεν ήθελαν να κάνουν μια κίνηση εντυπωσιασμού. Δέχομαι επίσης ότι η μείωση των εσόδων σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά ( σχεδόν 4.000.000 ευρώ λιγότερα θα μπούνε στα ταμεία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ) επιτάσσει σφιχτή οικονομική πολιτική και στις μεταγραφές. Αυτό που δεν δέχομαι είναι η πεποίθηση τους ότι η ομάδα είναι πλήρης. Σίγουρα ξέρουν περισσότερα από εμένα. Μακάρι να έχουν δίκιο αλλά πιστεύω ότι στη διάρκεια της περιόδου θα αποδειχθεί ότι ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν τουλάχιστον δυο παίκτες.
Υ. Γ. 2 Κι επειδή κατά βάθος μέσα τους οι δυο υπεύθυνοι του ποδοσφαιρικού τμήματος - καθώς επίσης και ο Θόδωρος Ζαγοράκης - ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να αντεπεξέλθει η ομάδα στις απαιτήσεις τριών διοργανώσεων θα φροντίσουν να εκμεταλλευτούν το διάστημα των 10 ημερών που οι ομάδες έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν ελεύθερους παίκτες και θα κάνουν τουλάχιστον μια, ίσως και δυο, κινήσεις. Χαμηλού κόστους εννοείται. Ουσίας και όχι εντυπωσιασμού.