Στην πρώτη συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Εμμανουήλ Καραλής υπερέβη τα 5.80μ, επίδοση με την οποία ισοφάρισε το ατομικό ρεκόρ του και τον οδήγησε στην 4η θέση των Ολυμπιακών Αγώνων, στον τελικό του άλματος επί κοντώ. Λίγο μετά τον αγώνα του, ο 21 ετών αθλητής μίλησε στο Gazzetta για τη σπουδαία του επιτυχία, για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε μέχρι να φτάσει εδώ, αλλά και για το μετάλλιο που θέλει πλέον να κερδίσει στο Παρίσι το 2024.

Έχεις συνηδειτοποιήσει τι πέτυχες;

«Δεν έχω συνηδειτοποιήσει τι έχω καταφέρει. Είμαι πάρα πολύ ήρεμος. Μόλις πάω σπίτι θα συνηδειτοποιήσω τι έχω κάνει. Δεν θα κοιμηθώ το βράδυ, σίγουρα. Θα μιλήσω με τους δικούς μου. Έχω περάσει πολύ δύσκολα αυτά τα τρία χρόνια. Έχω περάσει πολλές σκοτεινές μέρες, αλλά ήρθα, έκανα αυτό που αγαπάω και κοίτα πού με έφερε. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες και με έφερε τέταρτο. Είναι μια ιστορία για βιβλίο, γιατί ποτέ δεν φανταζόμουνα να είμαι 12 ετών, να βλέπω τους Ολυμπιακούς Αγώνες και να καταφέρω να κερδίζω τους Ολυμπιονίκες και τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές που έβλεπα μικρός. Έδωσα την καρδιά μου και την ψυχή μου και βγήκε αυτό που βγήκε. Από τη στιγμή που δεν ήξερα ότι θα έρθω στους Ολυμπιακούς, γιατί ήμουν τραυματισμένος, ήρθα, πέρασα στον τελικό και βγήκα 4ος Ολυμπιονίκης. Τι να πω, είμαι ευγνώμων που είμαι υγιής και κάνω αυτό που αγαπάω. Όπου κι αν ήμουν θα έβγαζα την καρδιά μου και την ψυχή μου στον αγώνα».

Τι σημαίνει αυτό για τη συνέχεια;

«Το επόμενο βήμα είναι η κατάκτηση ενός μεταλλίου στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Βγήκα τώρα τέταρτος. Στα 24 θέλω να πάρω ένα μετάλλιο. Πιστεύω ότι είμαι ικανός γι' αυτό, θα δουλέψω πάρα πολύ σκληρά με υπομονή και επιμονή. Κάθε μέρα θα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος. Και θα ήθελα να προσκαλέσω τον κόσμο να με ακολουθήσει σε αυτό το ταξίδι».

Για την αφιέρωσή του στους γονείς του:

«Οι γονείς μου είναι από την αρχή μαζί μου, στις πιο δύσκολες στιγμές. Εχουμε περάσει στιγμές κρίσης, έχουμε περάσει πάρα πολύ δύσκολα ως οικογένεια. Κατάφεραν να στείλουν το παιδί τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να τον βλέπουν στην τηλεόραση. Είναι για βιβλίο η ιστορία μου. Όλοι οι αθλητές όμως έχουν τη δική τους ιστορία. Όλοι οι αθλητές περνούν τη δική τους Οδύσσεια και όλοι πρέπει να ακουστούν και να βοηθηθούν».

Για την αδερφή του, με την οποίο είναι δίδυμοι, και το αν μίλησαν:

«Μιλήσαμε πριν από τους Αγώνες. Της είπα της Αγγελικής ότι θα πάω να το χαρώ και ότι θα βγει κάτι καλό, και βγήκε. Δεν περίμενα τίποτα. Ήρθα να το χαρώ. Η αγάπη γι' αυτό που κάνω με έστειλε εκεί που με έστειλε. Είμαι ένα χαμογελαστό παιδί, είμαι ευγνώμων για κάθε στιγμή που περνάω».

Ποιον άλλο θα ήθελες να ευχαριστήσεις;

«Τον προπονητή μου Παναγιώτη Συμεωνίδη, την οικογένειά μου, τη φυσικοθεραπεύτριά μου Ελισσάβετ Αναστασάκη και τον φυσικοθεραπευτή Γιώργο Βασιλόπουλο, αλλά και όλους τους ανθρώπους που μου έστειλαν τόση θετική ενέργεια και με βοήθησαν να φτάσω στα ουράνια».

Ο προπονητής σου δεν ήταν εδώ έτσι;

«Δεν ήταν εδώ, με είδε από την τηλεόραση και πιστεύω ότι τον έκανα κι αυτόν υπερήφανο. Πίστευε σε εμένα, ότι θα βγει κάτι καλό. Το ένιωθε, το ένιωθα κι εγώ. Ήρθαμε στον αγώνα ως ένα. Είμαστε ένα χρόνο μαζί και με έφτασε 4ο Ολυμπιονίκη, μετά από μια περίοδο κρίσης, μετά από μια περίοδο κορονοϊού αλλά και τραυματισμών. Τον ευχαριστώ πολύ και αναμένουμε τη συνέχεια».

Για τον κορονοϊό:

«Όλος ο πλανήτης πέρασε πολύ δύσκολα. Παλέψαμε, επιβιώνουμε και κοιτάζουμε μπροστά».

Για το video με τον Τεντόγλου:

«Είχα πάρει μια συνέντευξη με τον Μίλτο (σ. Τεντόγλου) και μου έλεγε ότι θα πάρει μετάλλιο. Εγώ του έλεγα ότι θέλω να περάσω στον τελικό. Δεν το έχω ανεβάσει ακόμη. Θα το βλέπω και θα λέω: "Αν είναι δυνατόν, και οι δύο πετύχαμε τον στόχο μας". Και οι δύο με το παραπάνω. Σήμερα γιορτάζουμε».

Το είχες το 5.87;

«Το είχα, αλλά δεν βγήκε. Στον επόμενο αγώνα. Βγήκε πολύς αέρας στα τελευταία άλματα, υπήρχε και αρκετή αναμονή. Κρύωσα λίγο, αλλά εντάξει, αυτές οι συνθήκες ήταν ίδιες για όλους. Τα άλματά μου δεν τα κατάλαβα. Πέρασα το 5.80 και έλεγα: "Καλό ήταν;". Θα πάω σπίτι και θα τα δω».

Για τον Ντουπλάντις και τον Λαβιλενί:

«Γνωριζόμαστε από τα 15. Είναι απίστευτος άνθρωπος, έγινε τρομερός αθλητής και μας δίνει κίνητρο να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Με τον Λαβιλενί δεν πολυμιλάμε. Τον έβλεπα το 2012 να παίρνει χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μεγάλωσα με αυτόν. Κερδίζω χρυσό Ολυμπιονίκη και Παγκόσμιους Πρωταθλητές. Έρχεται ο Λίσεκ και μου λέει συγχαρητήρια. Που τον έβλεπα να φωνάζει παλιά και να τρομάζω».

Είσαι μέλος της παγκόσμιας ελίτ. Το συνηδειτοποιείς σιγά σιγά;

«Σιγά, σιγά ναι».

Για τον Μίλτο Τεντόγλου:

«Με συγκίνησε ο Μίλτος. Ήμουν εκεί και συγκινήθηκα όχι γιατί πήρε το μετάλλιο, αλλά γιατί έχει περάσει πολύ δύσκολα. Ειδικά ο Μίλτος. Έχει κάνει επεμβάσεις, μέρες πολύ δύσκολες. Απέδειξε ότι είναι νικητής. Στηρίζω όλα τα παιδιά, προσπαθώ να πηγαίνω σε όλους τους αγώνες».