Μέσι: 46.000.000 Αργεντίνοι στα πόδια του...
Σε αυτή την απομακρυσμένη χώρα του Νότου γεννήθηκε ένας ταπεινός, ευγενικός, υπερταλαντούχος και λιγομίλητος άνθρωπος: ο Λιονέλ Αντρές Μέσι. Ηταν αυτός που κατάφερε να βγάλει στους δρόμους περισσότερους από πέντε εκατομμύρια ανθρώπους για να πανηγυρίσουν την κατάκτηση ενός τίτλου και όχι να εκφράσουν την οργή τους για την φτώχεια, την ανέχεια, τη διαφθορά. Είναι ο Μέσι η μορφή που καταφέρνει να ενώσει τον λαό πέρα από κοινωνικές και πολιτικές διαφορές; Η απάντηση πλέον είναι εύκολη, ο Pulga είναι ο «Βασιλιάς της Αργεντινής». Είναι μόνος που μπορεί να ενώσει πλούσιους και φτωχούς, αριστερούς και δεξιούς, Περονιστές και αντι-Περονιστές. Ένας άνθρωπος που φέρνει κοντά διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις αλλά και γενιές: εκείνους που έζησαν έξι πραξικοπήματα από το 1930 έως το 1976 και εκείνους που γνώρισαν μόνο δημοκρατία. Η παραδοξότητα του Μέσι είναι ότι αποτελεί τον μοναδικό εν ζωή Αργεντινό που χαίρει εκτίμησης από τα δύο άκρα της κοινωνικοπολιτικής ρήξης. Ούτε ο Πάπας Φραγκίσκος, που επικρίνεται από τους αντι-Περονιστές, ούτε η βασίλισσα Μάξιμα, που επικρίνεται από τους Περονιστές, καταφέρνουν κάτι τέτοιο. Ο Μέσι είναι «βασιλιάς».
Ο ψυχαναλυτής Χοσέ Λουίς Χουρέσα, διακεκριμένος συγγραφέας έγραψε: «Συνταγματική ποδοσφαιρική μοναρχία με τον Μέσι βασιλιά, και ξεπεράσαμε το πολιτικό χάσμα». Μια παρατήρηση για την ανακούφιση που ένιωσε όλη η Αργεντινή, έστω και στιγμιαία, όταν φάνηκε πως ξεπερνά το βαθύ χάσμα που ταλανίζει τη χώρα εδώ και χρόνια. Ο Μέσι σήκωσε δυο Κόπα Αμέρικα, ένα Μουντιάλ, ένα Φιναλίσιμα και λύτρωσε τις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν για το ποδόσφαιρο, που βλέπουν στο άθλημα αυτό την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο μέλλον. Ο Βασιλιάς παραδίδει τα σκήπτρα του και το κάνει μπροστά στον λαό, αυτό που ήθελε πάντα «Το να μπορώ να τελειώσω έτσι εδώ είναι αυτό που πάντα ονειρευόμουν, να μπορώ να το ολοκληρώσω με τον λαό μου. Για πολλά χρόνια ειπώθηκαν πολλά, αλλά εγώ επιλέγω να κρατήσω όλα τα καλά που κάναμε με την ομάδα».
Γράφουν οι Πολύδωρος Παπαδόπουλος - Ιάσονας Θεριός
Μέσι: Να γιατί είναι ο Βασιλιάς...
Γιατί ο ήρωας της ανεξαρτησίας της Αργεντινής Σαν Μαρτίν ονειρευόταν βασιλιά για την Αργεντινή; Σύμφωνα με τους ειδικούς, σε έναν τόπο σημαδεμένο από τη φτώχεια και τον πόλεμο, χωρίς ταυτότητα, ήταν αναγκαίο να υπάρξει ένα σύμβολο ενότητας που θα έδινε την ψευδαίσθηση κοινής αποστολής. Ένας μονάρχης θα λειτουργούσε ως «τρίτος παράγοντας» που θα γεφύρωνε τις αντιθέσεις και θα έσπαγε τη διχοτόμηση «πολιτισμός ή βαρβαρότητα».
Σήμερα ο Μέσι είναι ο μόνος που έχει 46 εκατομμύρια συμπατριώτες στα πόδια του. Έχει καταφέρει να αποσπάσει την εκτίμηση όλων των πολιτικών κομμάτων. Είναι ο μόνος που θα μπορούσε να βάλει στο ίδιο τραπέζι πρώην προέδρους, το Ανώτατο Δικαστήριο, αρχηγούς κομμάτων, επιχειρηματίες και συνδικαλιστές.
Μπορεί, όμως, ένας «βασιλιάς» σαν τον Μέσι να θεραπεύσει την πολιτική κρίση; Κανείς μόνος του δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα. Αυτό θα ήταν η ψευδαίσθηση ενός σωτήρα. Όμως ο Μέσι συμβολίζει τη στρογγυλότητα του κόσμου: την μπάλα.
Η κατάκτηση του Μουντιάλ μετά από 36 χρόνια γέννησε μια έκρηξη ευτυχίας σε μια χρονιά σκληρής οικονομικής δοκιμασίας: πληθωρισμός 95%, 43% του πληθυσμού στη φτώχεια, τέσσερα χρόνια μισθολογικής στασιμότητας. Ο θρίαμβος ένωσε τις ελπίδες όλων σε μία: την προσδοκία για ευτυχία.
Ποιος θα ξεχάσει την εβδομάδα που ακολούθησε της κατάκτησης του Μουντιάλ, εικόνες γεμάτες αγάπη και γενναιοδωρία: άνθρωποι μοίραζαν φαγητό και νερό, έσωζαν αγνώστους από ατυχήματα, επανασυνδέονταν με συγγενείς και φίλους. Η χαρά έφερε στην επιφάνεια το καλύτερο της αργεντίνικης ψυχής.
Ο διάσημος συγγραφέας Χουρέσα επιμένει: ο Μέσι δεν είναι μεσσίας ούτε βασιλιάς· δεν είναι σαν τον Ντιέγκο Μαραντόνα με την αίσθηση παντοδυναμίας. Είναι ένα είδωλο από σάρκα και οστά, ένας άνθρωπος που μας θυμίζει πως, αν δουλέψουμε λίγο περισσότερο ως ομάδα, μπορούμε να πετύχουμε. Εκτός γηπέδου, ο Μέσι συμβολίζει την επιμονή και την έμπνευση. Η πορεία του, από παιδί με έλλειψη αυξητικής ορμόνης έως κορυφαίο αθλητή παγκοσμίως, αποτελεί παράδειγμα για πολλούς. Η ιστορία του αποδεικνύει τη σημασία της σκληρής δουλειάς, της αφοσίωσης και της ταπεινότητας, αξίες που αγγίζουν βαθιά τους Αργεντινούς.
Η σχέση Μέσι–Αργεντινής, που κάποτε ήταν περίπλοκη, ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του Μουντιάλ. Το έργο του υπερβαίνει το άθλημα: συμβολίζει την αντοχή, την εθνική υπερηφάνεια και τη συλλογική επιτυχία. Για πολλούς Αργεντινούς, ο Μέσι δεν είναι μόνο ο κορυφαίος της γενιάς του αλλά και αιώνιο σύμβολο της ταυτότητάς τους.
Τα «δώρα» του Μέσι μπροστά στον λαό του
Οι πιο μεγάλες παραστάσεις, οι πιο ξεχωριστές στιγμές του ήρθαν μακριά από την πατρίδα. Η λάμψη στα Μουντιάλ και τα Copa America, οι... παπάδες σε κάθε αντίπαλη έδρα. Ο Λιονέλ Μέσι πάντως, φρόντισε να χαρίσει μια σειρά από μοναδικά «δώρα» στον λαό του, στους πιστούς του, στο «Μονουμεντάλ» και τα υπόλοιπα γήπεδα της Αργεντινής.
Η λόμπα που «κρέμασε» την Πρωταθλήτρια Κόσμου
Λίγους μήνες πριν, η Ισπανία είχε μπορέσει να σκαρφαλώσει στην κορυφή του κόσμου. Τον Σεπτέμβρη του 2010 ακόμα στα... ντουζένια της, ταξίδεψε στου Μπουένος Άιρες για να αντιμετωπίσει την Αργεντινή. Και είχε την... ατυχία να βρει μπροστά της τον Μέσι - επίσης στα... ντουζένια του. Ο Pulga τη «χόρεψε», ανάγκασε μερικούς από τους καλύτερους μέσους και αμυντικούς του πλανήτη να υποκλιθούν σε εκείνον αλλά και το κατάμεστο «Μονουμεντάλ» να τον αποθεώσει. Το γκολ για το 1-0 παραμένει ένα από τα πιο όμορφα στην καριέρα του. Μπούκαρε στην περιοχή και χάιδεψε την μπάλα, την πέρασε τηλεκατευθυνόμενα πάνω από το τάκλιν του Πικέ και το κεφάλι του Ρέινα και την έστειλε στα δίχτυα για να αποδείξει ξανά πως δεν είναι ένας από τους πολλούς.
H αδύνατη ασίστ
Πιθανότατα οποιοσδήποτε άλλος επιχειρούσε αυτή την πάσα θα είχε σπάσει τη μέση του. Αλλά εδώ μιλάμε για τον Μέσι, τον τύπο που τόσες φορές αψήφησε την ίδια την επιστήμη. Και στο φιλικό απέναντι στην Αλβανία το 2011 μέσα στο «Μονουμεντάλ» το έκανε ξανά. Στο 75ο λεπτό, ο Αγουέρο έκανε το σκοτωμένο σπριντ και ο Μέσι γύρισε μαεστρικά το κορμί του και, μέχρι το γήπεδο να ανοιγοκλείσει τα μάτια του, χτύπησε την μπάλα με το εξωτερικό και της έβαλε τα τέλεια φάλτσα για να κόψει την άμυνα σαν καυτό μαχαίρι σε βούτυρο και να βγάλει τον συμπαίκτη του φάτσα με το τέρμα. Φυσικά, επίσης σκόραρε σε αυτό το ματς, αλλά αυτή η σχεδόν ασίστ ήταν που έμεινε χαραγμένη στη μνήμη.
Υπογράφοντας το Superclasico στο 90'
Φιλικό; Ρωτήστε τους Αργεντίνους πόσο... φιλικά βλέπουν οποιαδήποτε αναμέτρηση απέναντι στη Βραζιλία. Κάθε ματς απέναντι στη Σελεσάο, κάθε Superclasico ανάμεσα στις δύο πιο εμβληματικές εθνικές ομάδες της Λατινικής Αμερικής έχει τη δική του αξία. Και αυτό του 2010 είχε και την υπογραφή του Λιονέλ Μέσι. «Κολλημένες» στο μηδέν μέχρι το 89', μέχρι η μπάλα να πέσει στα πόδια του. Την πήρε λίγο μπροστά από το κέντρο, την κουβάλησε σαν να έχει κόλλα στο αριστερό του παπούτσι, ελίχθηκε αριστουργηματικά ανάμεσα σε τέσσερις κίτρινες φανέλες και έπειτα την κάρφωσε στη γωνία της Βραζιλίας για να κρίνει το ματς. «Ο Μέσι είναι τα πάντα για εμάς», θα έλεγε μετά το παιχνίδι ο τότε κόουτς της Αλμπισελέστε, Σέρτζιο Μπατίστα.
Το αριστούργημα της νεκρής μπάλας
Είχε μόλις αρχίσει να κυριεύει την τέχνη της «νεκρής μπάλας», των στατικών φάσεων. Και πήρε την πρωτοβουλία να επιδείξει τις ικανότητές του και μπροστά στους συμπατριώτες του. Αργεντινή - Ουρουγουάη, ακόμα ένα κρίσιμο ντέρμπι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κύπελλου 2014. Ο κόσμος της Μεντόσα στα κάγκελα, ο Μέσι πάνω από την μπάλα. Ακόμα ο πλανήτης δεν ήξερε πως αυτό σημαίνει... μισό γκολ. Το τέλειο, παμπόνηρο χτύπημα, η μπάλα γλιστράει με φάλτσα στο χορτάρι, το τείχος πηδάει κι εκείνη καταλήγει στο πλαϊνό δυχτάκι, αφήνοντας τον Μουσλέρα να φάει τα μούτρα του στο δοκάρι και τα δίχτυα. Ακόμα ένα απίθανο γκολ, ακόμα μια στιγμή μαγείας.
Η λύτρωση, το τραγούδι των 83.000
Στην ιστορία του Λιονέλ Μέσι με την εθνική Αργεντινής η λύτρωση δεν ήρθε πραγματικά σε κανέναν τίτλο. Ούτε στη Βραζιλία, ούτε στο Λονδίνο, ούτε στο Κατάρ. Γιατί το «αγκάθι» δεν είχε να κάνει με τα ασημικά, αλλά με την αγάπη του κόσμου. Τον έλεγαν «pecho frio», λιγόψυχο ουσιαστικά, για χρόνια, τον θεωρούσαν ποτισμένο με αποτυχία, ανίκανο να πλησιάσει την κληρονομιά του Μαραντόνα. Οι απανωτές ήττες, όλες οι φορές που έφτασε στην πηγή και δεν ήπιε νερό τον... λύγισαν, τον ανάγκασαν να ανακοινώσει συντετριμμένος την απόσυρσή του από τη Seleccion το 2016! Και πριν και μετά άκουσε τα... μύρια όσα. Ποιος να το φανταζόταν πως επτά χρόνια αργότερα θα άκουγε τις κραυγές 83.000 ατόμων μέσα στο σειόμενο «Μονουμεντάλ» να τραγουδούν το όνομά του. Ήταν Μάρτιος του 2023, το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ, ένα τυχαίο φιλικό κόντρα στον Παναμά. Αλλά όχι μόνο. Ήταν το πραγματικό αγκάθι που βγήκε από το στήθος τους, ήταν λύτρωση, ήταν η απόλυτη έκφραση μιας αγάπης που πλέον ήταν δεδομένη πως θα κρατήσει αιώνια. Κι εκείνος δεν μπορούσε παρά να ανταποδώσει, με ένα ακόμα απίθανο γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Το υπ'αριθμόν 800 στην καριέρα του.
