Η Εθνική ομάδα πόλο για μία ακόμα φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι πιστή στο ραντεβού της. Ετοιμάζεται για την 17η συμμετοχή, ρεκόρ μακράν μεγαλύτερο και καλύτερο από ότι έχει καταφέρει κάθε άλλο ομαδικό άθλημα στην Ελλάδα.

Καλύτερη θέση ήταν η 4η στην Αθήνα το 2004, ενώ στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016 και στην Ατλάντα, έμεινε στην 6η θέση. Αυτή τη φορά, παρότι κανείς δεν το λέει φωναχτά, στόχος είναι ένα μετάλλιο. Ισως και επειδή ο Θεός του αθλητισμού, αν υπάρχει, της το χρωστάει!

Πάντως ο κόουτς Θοδωρής Βλάχος δεν βάζει τη λέξη μετάλλιο στο στόμα του. Αρκείται στο όνειρο, ένα μεγάλο όνειρο που έχει κάθε άνθρωπος του αθλητισμού και δεν είναι άλλο από το βάθρο των Ολυμπιακών. Σε όλο το ταξίδι από την Αθήνα, στο Τόκιο, μιλήσαμε αρκετά και τα πιο σημαντικά από όσα είπε, μπορείτε να τα διαβάσετε αμέσως…

Σε τι διαφέρει αυτή η ομάδα από τις προηγούμενες που πήραν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
«Αυτή η ομάδα είναι πιο νεανική. Συνήθως στη φάση της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς, χρησιμοποιούνται οι έμπειροι παίκτες αλλά εμείς είχαμε προγραμματίσει από τους Αγώνες του Ρίο το 2016, να φτάσουμε στο Τόκιο με κάποια νέα παιδιά που πιστεύαμε ότι εδώ θα είχαν ωριμάσει και θα ήταν σε καλή ηλικία. Μαζί με αυτούς και πιο νέα παιδιά, που είχαν διαπρέψει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων και ήταν χρυσοί , οπότε έχουμε έρθει στο Τόκιο με επτά νέους παίκτες σε σχέση με τους προηγούμενους Ολυμπιακούς και πρέπει να είμαστε η ομάδα που έχει αλλάξει πιο πολύ σε σχέση με το Ρίο».

Υπάρχει κρυφή αισιοδοξία ότι αυτή η ομάδα μπορεί να πετύχει, όσα δεν πέτυχαν οι άλλες, στις προηγούμενες διοργανώσεις. Αυτή την … ήσυχη αισιοδοξία εσείς την κρατάτε;
«Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι , πρέπει να πιστεύουμε στις δυνατότητες μας. Δεν γίνεται να πηγαίνεις σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση και να είσαι απαισιόδοξος, να φοβάσαι και να μην πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι. Άλλο βέβαια να είσαι αισιόδοξος και άλλο να λες μεγάλα λόγια. Ξέρουμε, όμως, ότι εάν βρεθούμε στην καλή μας φάση η ομάδα μπορεί να παίξει πολύ ωραίο πόλο.»

Ωραίο πόλο που θα μπορούσε να συνδυαστεί με ένα μετάλλιο;
«Ευελπιστούμε στα 8 παιχνίδια που θα δώσουμε εδώ, αρχής γενομένης από την Ουγγαρία και μέχρι να φτάσουμε στο χιαστί, αν είμαστε στην τετράδα του ομίλου, να παίζουμε καλά και να έχουμε αυτοπεποίθηση. Νομίζω ότι αυτό χτίζεται παιχνίδι με παιχνίδι και ήρθαμε εδώ αρκετά καλά προετοιμασμένοι, ώστε να διεκδικήσουμε ότι μπορούμε καλύτερο».

Εδώ που φτάσαμε, που ρίχνετε το βάρος; Ποιες είναι οι τελευταίες πινελιές;
«Μέχρι πριν να φύγουμε για το Τόκιο, ήταν η Εθνική Ολλανδίας στην Αθήνα και δώσαμε αρκετά παιχνίδια, ώστε να έχουμε αγωνιστικό ρυθμό. Τώρα που φτάσαμε θέλουμε να συνέλθουμε από το μεγάλο και κουραστικό ταξίδι, να δούμε τις εγκαταστάσεις, να βάλουμε τις τελευταίες πινελιές. Θα δώσουμε κι ένα φιλικό παιχνίδι με την Αυστραλία, όπως κανόνισα με τον προπονητή της, τρεις ημέρες πριν από την έναρξη, ώστε να βρούμε λίγο τα πατήματα μας. Αυτό είναι, δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε τίποτα παραπάνω…».

Η πανδημία έχει πλήξει για τα καλά τον αθλητισμό. Εσάς πόσο σας έχει επηρεάσει;
«Εμείς νικήσαμε και την πανδημία και τον κορονοϊό, κυρίως στην φάση της πρόκρισης που ήταν δύσκολη περίοδος τότε. Μείναμε υγιείς, κάναμε προπονήσεις μόνοι μας, ενώ οι άλλες χώρες είχαν πρωταθλήματα και τελικά καταφέραμε να πάρουμε την πολυπόθητη πρόκριση. Βέβαια τον τελευταίο καιρό επιδεινώθηκε η κατάσταση, είχαμε το μυαλό μας να μην έχουμε κάποιο κρούσμα και θα δεν θα μπορούσε κάποιος αθλητής να ταξιδέψει στο Τόκιο. Είναι μία κατάσταση που σε αποσυντονίζει, δεν μπορείς να έχεις το μυαλό σου μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι , αλλά και σε όλα τα θέματα με τα οποία ασχολούνται οι προπονητές και πρέπει να προσέχεις. Ένα αιφνίδιο κρούσμα μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω σε μία ομάδα, όχι μόνο να αποκλειστεί ο αθλητής αλλά να χαλάσει και τις ισορροπίες της ομάδας».

Στο Τόκιο θα βρεθούν οι καλύτερες ομάδες του κόσμου. Παρακολουθείτε τους αντιπάλους καθόλου ή επικεντρώνεστε στην δική σας ομάδα;
«Επικεντρωνόμαστε στη δική μας κατάσταση, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να είμαστε καλά, να αισθανόμαστε καλά και σωματικά και πνευματικά και να λειτουργούμε πάντα όπως πρέπει σαν ομάδα, με τον καλύτερο τρόπο. Υπάρχει βέβαια και το τμήμα σκάουτινγκ, τις τελευταίες ημέρες όλοι έπαιξαν σε επίσημα τουρνουά, όπως κι εμείς στο World League, υπάρχουν τα βίντεο, αλλά πάνω κάτω, γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας».

Πριν μπείτε στο αεροπλάνο για το Τόκιο, η προοπτική του μεταλλίου υπήρχε τουλάχιστον στα όνειρα σας;
«Εάν δεν κάνουμε όνειρα, δεν έχει και ουσία όλη αυτή η ιστορία. Το μυαλό πάντα φεύγει, χωρίς να σημαίνει ότι πάντα πάει στο καλό, γιατί υπάρχει και το χειρότερο. Θέλει λίγη αυτοσυγκράτηση, καλά τα όνειρα, αλλά πρέπει να πατάμε στα πόδια μας. Αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρα σου, δεν θα τα πετύχεις ποτέ και εμείς οφείλουμε να κυνηγήσουμε το όνειρο με τον καλύτερο τρόπο. Να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό ώστε να πάρουμε αυτό που μας αξίζει και να είμαστε εμείς ευχαριστημένοι από την προσπάθεια μας κι αν αυτό που μας αξίζει είναι κάτι πολύ μεγάλο, ευχαρίστως να έρθει».