Εχετε στο κεφάλι σας τον κορονοϊό. Μην έχετε και τα «παράσιτα» των social!

Μιχάλης Τσαμπάς Μιχάλης Τσαμπάς
Εχετε στο κεφάλι σας τον κορονοϊό. Μην έχετε και τα «παράσιτα» των social!
Ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει για την «ιντερνετική αλητεία», που δεν είδε φως και μπήκε γιατί υπήρχε, αλλά πλέον στις μέρες του κορονοϊού έχει... ξεσαλώσει!

Στην μαυρίλα των ημερών και του φονικού κορονοϊού ψάχνεις να βρεις «2-3 αισιόδοξα πράγματα» για να γράψεις, για να χαμογελάσεις, για να κρατηθείς από αυτά και δεν βρίσκεις.

Από την μια η κατάσταση αμόκ στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, η οποία κλαίει κι αυτή για τα θύματά της κι από την άλλη το καθημερινό… προσκλητήριο νεκρών από την γειτονική Ιταλία. Οι πάντες (λέμε τώρα…) κλεισμένοι στα σπίτια, η αγορά νεκρή, η ψυχολογία στα τάρταρα και το χειρότερο όλων είναι πως και το αύριο και το μεθαύριο φαντάζουν αβέβαια.

Το συναίσθημα του φόβου να κυριαρχεί στον αέρα. Σε κάθε σπίτι, σε κάθε δωμάτιο. Παντού και συνεχώς. Όσο η λίστα με κρούσματα και θύματα γίνεται μεγαλύτερη, τόσο και ο φόβος σαν μεγάλο μαύρο σύννεφο κυριαρχεί στις ψυχές μας. Και κάπου εκεί πνίγεσαι. Γιατί όπου κι αν γυρίσεις βλέπεις τοίχο και σταματάς.

Γιατί πλέον η βόλτα σου είναι ολιγόλεπτη και γίνεται με δελτίο. Γιατί τα αγαπημένα σου πρόσωπα ή οι φίλοι σου είναι σε… απόσταση αναπνοής, αλλά αυτή η απόσταση πλέον είναι απαγορευτική ως και «μοιραία». Και κάπως έτσι κλείνεσαι στο καβούκι σου και κάπως έτσι περιμένεις να πάει 6 το απόγευμα να ακούσεις τον Τσιόδρα και κάπως έτσι η ζωή σου όλη είναι γύρω από τον κορονοϊό ή τον covid-19 αν θες και την καραντίνα.

Νεύρα, πίεση. Στρες όλα μαζί στο μίξερ κι άντε να τα διαχειριστείς σωστά. Παράλληλα να έχεις στο χέρι ένα κινητό, να έχεις στο τραπέζι ένα λάπτοπ, να έχεις ανοιχτή την τηλεόραση για να περιμένεις να ενημερωθείς. Να μάθεις, να ακούσεις κάτι ευχάριστο για την επόμενη μέρα, να έρθεις σε επαφή με τον έξω κόσμο. Μέσα σε όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση βρίσκουν και την ευκαιρία να κάνουν την εμφάνισή τους τα… παράσιτα, οι αρουραίοι από τους υπονόμους. Τύποι χωρίς λόγο ύπαρξης στην ζωή που το μόνο που κάνουν είναι να… δηλητηριάζουν την καθημερινότητα.

Να γράφουν ψέματα, να γεμίζουν το διαδίκτυο με τέτοια, να σοκάρουν, να τρομάζουν, να μαυρίζουν ακόμη περισσότερο τις ψυχές. Σκουπίδια που… τρέφονται με το ψέμα και το κακό. Έχοντας πουλήσει την ψυχή τους ακόμη και στον διάολο ποιος ξέρει με τι αντάλλαγμα. Ο ωκεανός των social media είναι γεμάτος τέτοιος. Και στην προ-κορονοϊού εποχή υπήρχαν. Αλλά αλλιώς είναι ένα ψέμα για την μάχη… ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και αλλιώς ένα ψέμα που… μπαίνει όπως το δηλητήριο στην φλέβα.

Από fake φωτογραφίες, από fake φωτογραφίες, από fake ειδήσεις είναι γεμάτο και το facebook και το twitter, ακόμη και πολλά σάιτ που… φυτρώνουν σαν μανιτάρια, αμφιβόλου αξίας. Μην τους πιστεύετε, μη τους διαβάζετε και κυρίως μην τους αναπαράγετε.

Η καθημερινότητά μας είναι δύσκολη, είναι επίπονη, μην δίνετε χώρο στα... σκουπίδια να σας την κάνουν χειρότερη.

Μιχάλης Τσαμπάς
Μιχάλης Τσαμπάς

Η πρώτη επαφή με τον.. χώρο έγινε στις «Παιδικές Φωνές» της Τετάρτης Δημοτικού σε ένα σχολείου του Αγρινίου. Ενα αθλητικό μονόστηλο και... όλος ο κόσμος δικός του. Από τότε κύλησαν... τόνοι κυβικά νερού στο αυλάκι αλλά το μυαλό πάντα εδώ γύρω τριγύριζε.

Για μια δεκαετία και κάτι μια μαγευτική περιήγηση στον κόσμο του χαρτιού και της εφημερίδας. Εφημερίδων για την ακρίβεια. Και μια και δύο και τρεις. Με μια τζούρα κι από ραδιόφωνο. Όμως η άλλοτε κραταιά και πλέον μια γλυκιά ανάμνηση «Αθλητική Ηχώ» έχει την δική της ξεχωριστή θέση στην καρδιά.

Κι από τον Ιούνιο του 2008 (βάλε κι ένα μήνα πριν τα δοκιμαστικά) το Gazzetta κυριαρχεί. Τα κτήρια αλλάζουν. Πότε Κατεχάκη, πότε Νέο Ηράκλειο και τώρα Αγία Παρασκευή. Η αγαπημένη όμως συνήθεια 15 ετών δεν αλλάζει ποτέ. Θέματα, τίτλοι, ειδήσεις, μεταγραφές, αποκλειστικότητες, συνεντεύξεις, αφιερώματα, μεγάλες διοργανώσεις. Όλα περνάνε μπροστά από τα μάτια και μεταφέρονται με αγάπη στην οθόνη. Συνεχίζεται...