Φτάσε στον πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω

Φτάσε στον πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω
Σίγουρα ο Ζακ Στεφάνου όταν έγραφε τους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού δεν είχε στο μυαλό του τα νέα level ξεφτίλας κι απανθρωπιάς που θα έφτανε η ελληνική τηλεόραση...

Τρεις μέρες μετά τον τραγικό περιστατικό στο κέντρο της Αθήνας, που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του 33χρονου Ζακ Κωστόπουλου κι ενώ θα περιμέναμε τουλάχιστον οι έχοντες το δημόσιο βήμα μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών να ασχοληθούν με το θέμα με την σοβαρότητα που του αρμόζει (και από όλες τις πτυχές της υπόθεσης), εν τούτοις τις τελευταίες ώρες διάφοροι επιλέγουν να καταπιαστούν με το θέμα με τον πιο «απάνθρωπο» τρόπο.

Ψηφοφορίες σε τηλεοπτικές εκπομπές, που καλούν τους τηλεθεατές να ψηφίσουν αν «θεωρούν ενδεδειγμένη λύση το λιντσάρισμα» και καταδικάζουν χωρίς καμία αρμοδιότητα έναν άνθρωπο, προσδίδοντάς του ιδιότητες που δεν είναι καν σε θέση να γνωρίζουν αν άπτονται ή όχι της πραγματικότητας, έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε μερικούς (ευτυχώς λίγους) τηλεοπτικούς σταθμούς, που θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο επιτελούν το δημοσιογραφικό λειτούργημα.

Το θέμα, όμως, δεν είναι αν οι εμπνευστές αυτής της ιδέας επιτελούν και με ποιο τρόπο το λειτούργημα της ενημέρωσης των πολιτών αλλά το γεγονός ότι με ενέργειες σαν την παραπάνω συμβάλλουν στην αποκτήνωση του κοινωνικού συνόλου, καλώντας τους τηλεθεατές να ψηφίσουν (με το απαραίτητο αντίτιμο βέβαια) για ένα ζήτημα που ακόμα κανείς (ούτε καν οι αρμόδιοι ιατροδικαστές κι αστυνομικοί) δεν είναι σε θέση να εξακριβώσουν τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα.

Η τοποθέτηση του τηλεθεατή σε ρόλο κριτή και δικαστή, για ένα θέμα που διχάζει την κοινωνία, μπορεί να αυξήσει (παροδικά κατά πάσα πιθανότητα) τα νούμερα της τηλεθέασης, όμως σε τελική ανάλυση το μοναδικό που θα καταφέρει θα είναι η περαιτέρω υποβάθμιση του ρόλου των μέσων μαζικής ενημέρωσης στον τομέα της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης του κοινού, ενώ η αγελαία κριτική αποκτηνώνει ακόμα περισσότερο το φιλοθεάμων κοινό, που ζητάει μετ΄επιτάσεως να δει και στην Ελλάδα την κυνικότητα που συναντάει κανείς σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο εξωτερικό.

Και τέλος, αντίστοιχες «πρωτοβουλίες», όπως η παραπάνω είναι ακόμα εδώ για να μας υπενθυμίζουν ότι στον βωμό της τηλεθέασης, των clicks και των χρηματικών εσόδων, η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή (όλων ανεξαιρέτως), θα κοστολογείται περίπου στο 1 ευρώ και 56 λεπτά...