Φυσικά μας έχουν γραμμένους!

Μάνος Αντώναρος Μάνος Αντώναρος
Φυσικά μας έχουν γραμμένους!
Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο blog του για την Ενημέρωση που περνά δύσκολες μέρες, αλλά παρ΄όλα αυτα δεν ιδρώνει το αυτί κανενός (αρμοδίου).

Kάποιος πρέπει να εξηγήσει σε μερικούς δημοσιογράφους ότι οι «πελάτες» (όποιος δεν βλέπει τα εισαγωγικά είναι δικό του πρόβλημα) ΔΕΝ είναι οι πολιτικοί, αλλά το κοινό.

Την περασμένη Δευτέρα παρακολούθησα την «Ανατροπή». Δηλαδή τη συνέντευξη που έδωσε ο Πρωθυπουργός στον Γιάννη Πρετεντέρη. Και μόλις τέλειωσε είδα το enikos του Νίκου Χατζηνικολάου.

Ας ξεκινήσουμε από τη συνέντευξη του κ. Σαμαρά.

Κατ’ αρχάς δεν κατάλαβα γιατί ήταν μαγνητοσκοπημένη.

Τι νόημα είχε αυτό;

Γιατί όλες τις άλλες Δευτέρες η εκπομπή είναι live και αυτή την φορά δεν ήταν; Επειδή μιλούσε ο Πρωθυπουργός;

Μα αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να είναι ολοζώντανή.

Το ερωτημα δεν είναι τι κέρδισαν (και οι δυο μεριές) από την μαγνητοσκοπημένη εκπομπή, αλλά τί έχασαν. (Σιγά που τους νοιάζει)

Είναι δυνατόν ένας δημοσιογράφος να παίρνει συνέντευξη και να διαβάζει χαρτιά; Και αφού ρε φίλε, την κάνεις μαγνητοσκοπημένη πώς και δεν έχεις συνεννοηθεί από πριν με τον σκηνοθέτη να μην σε δείχνει όταν διαβάζεις;

Ο ένας κοίταγε τα χαρτιά και ο άλλος κοίταγε το γραφείο του…

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους συμβουλους επικοινωνίας.

Το «σου μιλώ και σε κοιτάω στα μάτια» δεν έχει καμμία αξία στην επικοινωνία;

Αν δεν έχει… τότε είμαι λάθος… και ζητώ συγγνώμη.

Όταν παίρνεις συνέντευξη από τον Πρωθυπουργό ΕΝΑΣ είναι ο στόχος σου: Να πάρει απαντήσεις το κοινό που σε παρακολουθεί. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να κάνεις τις ερωτήσεις που απασχολούν το κοινό. Δηλαδή τα αυτονόητα. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε κύριο,ι πόσο πολύ στα παπάρια του κόσμου ή έκφραση: «όταν θα βγούμε στις αγορές!» Η λέξη αγορά από μόνη της είναι ανέκδοτο σήμερα ή μήπως δεν το ξέρετε;

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα του ή το ενοίκιο του, που είναι άνεργος, που έκλεισε το μαγαζάκι του, που… που… και να είδε την εκπομπή και να ένιωσε ελαφρώς πιο αισιόδοξος, πιο ενημερωμενος… Αν υπήρξε έστω και ένας νέος που ψάχνει να βρει τρόπο να δραπετεύσει απ’ αυτή τη χώρα και να σκέφτηκε: Όχι θα παραμείνω εδώ γιατι υπάρχουν προοπτικές.

Παρακολουθώ (στενά) την πολιτική εδώ και 35 χρόνια…

Αν με ρωτούσε κανείς τι συμπέρασμα έβγαλα θα ήμουν σαφής:

Για όλα φταίει η αξιωματική αντιπολίτευση. Οποια και να’ναι αυτή.

Λυπάμαι, αλλά αυτό είναι τερατώδης μπούρδα.

Θυμηθείτε τι γινόταν κάθε φορά που ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ.

Θυμηθείτε τι γινόταν κάθε φορά που ήταν κυβέρνηση η ΝΔ.

Σκεφθείτε τι γίνεται τώρα που’ναι κυβέρνηση η ΝΔ+ΠΑΣΟΚ.

Ναι, είμαι σίγουρος ότι το θυμάστε.

Ναι είμαι σίγουρος ότι δεν το θυμούνται εκείνοι όμως.

Πάμε τώρα στην εκπομπή enikos.

Xαιρετίζω την απόφαση του Νίκου Χατζηνικολάου να βγάζει live καθημερινούς (κανονικούς) ανθρώπους να ρωτάνε τους πολιτικούς.

Προφανώς και αυτό έχει την αξία του.

Εχω όμως μια βασική αντίρρηση.

Όταν τους δίνεις το μικρόφωνο να πούν τις απόψεις τους, να ρωτήσουν… τότε ΑΜΕΣΩΣ περιμένεις να δεις τις αντιδράσεις των πολιτικών.

Οσο είδα την εκπομπή (μετα την συνέντευξη του Πρωθυπουργού)… αυτό συνέβη (να ρωτούν οι πολίτες) δυο φορές.

Εξαιρετικά σοβαρές ερωτήσεις.

Σκληρές.

Αληθινές.

Απ’ αυτά που κουβεντιάζουμε αναμεταξύ μας.

Όχι μία ή δυο, αλλά κανονιοβολισμοί.

Και τις δυο φορές μόλις ρωτησαν οι άνθρωποι ο κ. Χατζηνικολάου διέκοψε για διαφημίσεις. Και τις δυο φορές μετα τις διαφημίσεις είδαμε την συνέντευξη Κασιδιάρη… που φυσικά από τις ανοησίες που είπε «σκούπισε» τα πολύ ενδιαφέροντα που ρωτησαν οι συμπολίτες μας στο studio.

Ουψ!

Φάουλ.

Στη βράση κολλάει το σίδερο.

Όταν επιστρέψαμε στο studio η ατμόσφαιρα ήταν «αλλα λόγια να αγαπιόμαστε».

Είδατε εσείς κανέναν από το πάνελ να απαντήσει στον κόσμο;

Είδατε κανέναν να έχει προσβληθεί από τις φτυσιές που’χε φάει;

Όχι βέβαια…

Αντιθέτως ξαναπλακώθηκαν μεταξύ τους για το ποιος την έχει μεγαλύτερη (την εξυπνάδα ντε!).

Kαι φυσικά ξέφυγαν αναλύοντας τον Κασιδιάρη.

Όταν το κοινό τους την ξανα-είπε (αδιαφορώντας για την συνέντευξη) σκέφτηκα:

-Ε, δεν μπορεί κάποιος θα φιλοτιμηθεί….

Γμτ την αισιοδοξία μου.

Ξαναδιακόψαμε για διαφημίσεις.

Όταν επιστρέψαμε… ξαναπλακωθήκανε για το…. Ναι το βρήκατε…. για το ποιος την έχει μεγαλύτερη (την εξυπνάδα ντε!)… και όταν … (κι αυτό είναι υπερ του Χατζηνικολάου) ενδιάμεσα ένας κύριος και μια κυρία τους την ξανα ‘παν … σε απλά ελληνικά… εκείνοι ξανασκούπισαν την φτυσιά, ξαναπλακώθηκαν για λίγο… μας φίλησαν… αποχαιρετιστήκαμε… και αυτό ήταν όλο.

(Από το πάνελ εξαιρείται όλων αυτων ο Στάθης, που δεν είναι πολιτικός… και είναι και ο μόνος που δεν μάσαγε τα λόγια του)

Και μια παρατηρηση για τον σκηνοθέτη της εκπομπής.

Όταν ο (δεν μ’αρέσει η λέξη) απλός άνθρωπος μιλά τη γλώσσα της αλήθειας…δεν δείχνεις (συνεχώς) αυτόν… αλλά αυτούς για τους οποίους το λέει… για να δούμε αν τους ακουμπάει τίποτα.

Από όλα όσα είπε ο Πρωθυπουργός ΕΝΑ είχε πραγματική αξία:

Από την κρίση θα μας βγάλει η καινοτομία…

ΚΑΙΝΟ-τομία από το ΚΑΙΝΟύργιο… και όχι από το ΚΕΝΟ.

Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα και το πρώτο που θυμάται από τη δημοσιογραφία, ήταν όταν τον έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του (ο γελοιογράφος Αρχέλαος) και τον πήγαινε στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της (αθλητικής) δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς ακριβώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Φυσικά του΄κανε εντύπωση και φυσικά ήθελε να γίνει ένας απ' αυτούς. Ετσι γύρω στα 20 του πήγε και είδε (μόνος του) τον μακαρίτη Κλεομένη Γεωργαλά και του είπε ότι ήθελε να δουλέψει στην «Ηχώ». Και εκείνος προφανώς θέλοντας να του κάνει πλάκα τον ρώτησε:

-Και τι θες να κάνεις;

-Να γράφω κάθε μέρα τη γνώμη μου!

Και -ω του θαύματος- ο Γεωργαλάς του απάντησε:

-ΟΚ! Αρχίζεις από σήμερα το απόγευμα.

Ετσι και έγινε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μάνος Αντώναρος έγραφε καθημερινά τη γνώμη του στην πίσω σελίδα της κραταιάς εφημερίδας.

Αργότερα δούλεψε σε πολιτικές εφημερίδες επί πολλά χρόνια, σε ραδιόφωνα και κανάλια. Κάθε φορά που εργαζόταν σε εφημερίδες έψαχνε την ευκαιρία να γράφει πού και πού στις αθλητικές σελίδες. Oι συνάδελφοι του αθλητικοί ρεπόρτερ πάντα του άνοιγαν την καλά φυλασσόμενη πόρτα τους.

Είναι ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα και υποστηρίζει φανατικά ότι το internet δεν είναι media, αλλά community.

Εδώ και δυο χρόνια εγκατέλειψε (από άποψη) τη μάχιμη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε μαζί με τη γυναίκα του στο blog της www.eimaimama.gr

Τον τελευταίο διάστημα ανεβάζει post του στο gazzetta.

Hταν καιρός -όπως λέει ο ίδιος- να ξανανιώσει την χαρά της ελεύθερης και δημιουργικής δημοσιογραφίας.