Η σκληρότερη φυλακή για θανατοποινίτες στις ΗΠΑ προσφέρει αδιανόητα προνόμια στους κρατούμενους

• Το σχέδιο του διευθυντή της φυλακής
• Τα προνόμια που τους προσφέρουν
• Η αμηχανία ενός θανατοποινίτη

Η θανατική ποινή ισχύει σε 27 πολιτείες των ΗΠΑ, με το Τέξας να έχει την τιμητική του, καθώς θεωρείται ότι διαθέτει τις σκληρότερες φυλακές στον κόσμο για τους κρατούμενους που φιλοξενεί. Μια από τις πιο σκληρές (ίσως η πιο σκληρή) είναι η φυλακή «Allan B. Polunsky Unit» στο Δυτικό Λίβινγκστον.

Ωστόσο, ένα νέο πρόγραμμα για τους κρατούμενους αυτή της φυλακής που μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί επιτυχημένο, έχει κάνει λίγο πιο ανθρώπινη και υποφερτή την ζωή που απομένει στους θανατοποινίτες.

Το πρόγραμμα λειτουργεί εδώ και 18 μήνες μέχρι στιγμής και έχει αποδειχθεί επιτυχημένο, σύμφωνα με τους αρμόδιους. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους δεν έχουν υπάρξει καβγάδες, κατασχέσεις ναρκωτικών ή σοβαρά περιστατικά που να απαιτούν πειθαρχικά μέτρα.

Το σχέδιο του διευθυντή της φυλακής

Το σχέδιο βελτίωσης των καθημερινών συνθηκών για τους θανατοποινίτες ξεκίνησε από τον Ντάνιελ Ντίκερσον, τον πρώην διευθυντή της φυλακή, ο οποίος εξήγησε το σκεπτικό που τον οδήγησε στη συγκεκριμένη απόφαση.

Αρχικά η πτέρυγα των θανατοποινιτών βρισκόταν στη Μονάδα Χάντσβιλ, αλλά μετά από μια απόδραση το 1998 οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι αποφάσισαν να την μεταφέρουν στο Λίβινγκστον το 1999.

Το πρόγραμμα επιτρέπει στους εγκληματίες να έχουν «χρόνο αναψυχής» για περιορισμένο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της ημέρας, μια πολυτέλεια που δεν τους προσφερόταν προηγουμένως.

Ο Ντίκερσον υποστήριξε ότι η παροχή βασικών προνομίων σε κρατούμενους που έχουν επιδείξει καλή συμπεριφορά θα μπορούσε να βελτιώσει τις συνθήκες τόσο για τους κρατούμενους όσο και για το προσωπικό.

«Σίγουρα τους βοήθησε να έχουν κάτι να περιμένουν με ανυπομονησία. Το καταλαβαίνουν αυτό επειδή βρίσκονται πίσω από αυτές τις πόρτες για τόσο καιρό και ξέρουν τι έχουν να χάσουν πιθανώς περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον», ανέφερε.

Τα προνόμια που τους προσφέρουν

Ο χρόνος αναψυχής επιτρέπει σε επιλεγμένους κρατούμενους να περνούν αρκετές ώρες την ημέρα εκτός κελιού, ενώ προηγουμένως περνούσαν έως και 22 ώρες την ημέρα στα μονόκλινα δωμάτιά τους.

Ο χρόνος που περνούν εκτός κελιού επιτρέπει σε όσους έχουν επιλεγεί, να απολαμβάνουν κοινά γεύματα, να παρακολουθούν τηλεόραση, να προσεύχονται και να έχουν άμεση ανθρώπινη επαφή, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά σε πολλούς που βρίσκονται στην πτέρυγα των μελλοθανάτων εδώ και χρόνια.

Η αμηχανία ενός θανατοποινίτη

Ο Ροντόλφο «Ρούντι» Άλβαρεζ Μεντράνο ήταν ένας από τους θανατοποινίτες που επιλέχθηκαν για το σχέδιο και όπως είπε, αυτό του έδωσε «ελπίδα». Μιλώντας στην εφημερίδα Houston Chronicle, ο Μεντράνο αναφέρθηκε στην αμηχανία που ένιωθε όταν δεν ήξερε τι να κάνει με τα χέρια του, καθώς του επετράπη να βγει από το κελί του για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες χωρίς χειροπέδες. Οι περισσότεροι από τους κρατούμενους παραδέχθηκαν ότι είδαν βελτίωση της ψυχικής υγείας πολλών θανατοποινιτών.

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ

• Οπαδικά επεισόδια στη Λαμία: Βαριές «καμπάνες» στους 4 νεαρούς για τα μαχαιρώματα
• Το έγκλημα που συγκλόνισε την Εύβοια: Έσφαξαν δύο παιδάκια, τα πέταξαν στην χαράδρα και ο μοναδικός μάρτυρας κρυβόταν
• Big Brother: Έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν ανακάλυψαν ότι συγκάτοικός τους είχε παίξει σε βίντεο κλιπ του Μαζωνάκη πριν από 30 χρόνια (vid)