Μερικές ερωτήσεις που ψάχνουν απαντήσεις

Χρήστος Κιούσης
Μερικές ερωτήσεις που ψάχνουν απαντήσεις
Τα στοιχεία και οι μαρτυρίες που έχουν δημοσιοποιηθεί για την Κίβωτο του Κόσμου και οι ενέργειες που επακολούθησαν αντιστοιχούν σε υπόθεση που γνωστοποιήθηκε πολύ καιρό πριν κι όμως έχουν περάσει λίγες μόνο ημέρες. Γράφει ο Χρήστος Κιούσης.

Πρώτα απ΄ όλα η μοναδική ερώτηση που δεν νιώθω την ανάγκη να διατυπώσω, είναι «γιατί οι καταγγελίες γίνονται τώρα». Οι απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση είναι στο δικό μου μυαλό σαφείς. Αν αποδειχτεί μέρος ή το σύνολο των καταγγελιών, τότε τα θύματα της οποιαδήποτε κακοποίησης έχουν κάθε δικαίωμα να εξωτερικεύσουν οποτεδήποτε θέλουν, αυτό που βίωσαν. Από υποχρέωση στον εαυτό τους και με τη θετική συνέπεια που αυτό θα έχει στο κοινωνικό σύνολο. Αν δεν προκύψει τελικά κάτι αληθές, απ’ όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η σκοπιμότητα είναι επίσης σαφής. Καταλαβαινόμαστε ελπίζω.

Η Κιβωτός του Κόσμου λειτουργεί περίπου 25 χρόνια απ’ όσο γνωρίζω με δημόσια παρουσία σε ΜΜΕ, εκδηλώσεις, συνέργειες με κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς και πολλά βραβεία στη διάρκεια του χρόνου. Ας πάμε λοιπόν σε μερικές ερωτήσεις.

  • Ποιος μπορεί τελικά να ιδρύσει μια ΜΚΟ και από που παίρνει έγκριση για τη λειτουργία της;
  • Ποιος φορέας ελέγχει τον τρόπο λειτουργίας της, τα οικονομικά της στοιχεία στο πέρασμα των χρόνων; Δημοσιεύονται ισολογισμοί;
  • Ποιοι ανέθεταν τη διαβίωση, εκπαίδευση και ανατροφή παιδιών στην Κιβωτό του Κόσμου αλλά και άλλες δομές ;
  • Πόσο συχνά γίνονταν έλεγχοι στις δομές από αυτούς που ανέθεταν τα παιδιά;
  • Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε αίθουσες, οι υπαίθριες δραστηριότητες, οι αγροτικές εργασίες είχαν κατατεθεί σε κάποιον φορέα και είχαν λάβει έγκριση;
  • Οι χώροι διαβίωσης, οι αίθουσες διδασκαλίας και λοιποί χώροι είχαν ελεγχθεί από Δήμους, Περιφέρειες, Υπουργεία, από κάποιον;
  • Τα τρόφιμα και λοιπές προμήθειες που καταναλώνονταν από τα παιδιά αλλά και οι κουζίνες, παρασκευαστήρια, αποθήκες είχαν ελεγχθεί ποτέ;
  • Διαβάζουμε για παιδαγωγούς. Ποιοι προσλάμβαναν αυτούς τους παιδαγωγούς, ποιοι εξέταζαν την επάρκεια της εκπαίδευσής τους για να εκπαιδεύουν/φροντίζουν τα παιδιά που φιλοξενούνταν στην Κιβωτό;
  • Πόσο συχνά υπήρχε παρουσία ψυχολόγων και παιδοψυχολόγων για την αξιολόγηση της διαβίωσης και της εκπαίδευσης;
  • Πόσες καταγγελίες έχουν γίνει στο παρελθόν για όσα βλέπουν τώρα το φως της δημοσιότητας, για εμπόδια στην αναδοχή παιδιών, για βαπτίσεις ήδη βαπτισμένων παιδιών, για τιμωρίες και κακοποιητικές συμπεριφορές; Ποιοι κρατικοί λειτουργοί υποδέχτηκαν τις καταγγελίες και τι έπραξαν;
  • Σε ποια φορολογική αρχή ανήκει η Κιβωτός του Κόσμου (έδρα και υποκαταστήματα) και πότε διεξήχθη ο πιο πρόσφατος έλεγχος;
  • Ένας άνθρωπος με χαμηλό προφίλ και μάλιστα ιερέας, ο οποίος εμφανιζόταν τακτικά να ζητά την ενίσχυση της Κιβωτού και των παιδιών, οδηγούσε όντως ένα πολυτελές SUV και αν ναι, πως γίνεται στην εποχή των social media να μη σχολιάστηκε, φωτογραφήθηκε, βιντεοσκοπήθηκε ποτέ πριν αυτό το παράδοξο;
  • Υπάρχει πόθεν έσχες για διαχειριστές ΜΚΟ που δέχονται κρατικές επιχορηγήσεις και ιδιωτικές χορηγίες;
  • Αν αληθεύουν οι καταγγελίες για απόκτηση ιδιωτικών ακινήτων κατά τη διάρκεια διαχείρισης της ΜΚΟ, πως γίνεται να μην έγινε σχετικός κρατικός έλεγχος; Υπήρχαν πληρεξούσιοι και ποιοι;
  • Όσοι προβεβλημένοι συμπολίτες μας καταγγέλλουν τώρα, ότι είχαν την πρόθεση να παραχωρήσουν τη χρήση ακινήτων αλλά απαιτήθηκε από την Κιβωτό η μεταβίβαση των ακινήτων, το κατήγγειλαν κάπου; Τι ακολούθησε;
  • Η Ακαδημία Αθηνών αλλά και άλλοι εθνικοί και διεθνείς οργανισμοί που βράβευσαν την Κιβωτό του Κόσμου είχαν κάποιον αντικειμενικό τρόπο αξιολόγησης της ΜΚΟ ; Έλαβε ποτέ κάποιος αντίτιμο για να απονείμει κάποιο βραβείο;

Οι παραπάνω ερωτήσεις δεν είναι οι μόνες που διαβάζω δεξιά κι αριστερά υπογεγραμμένες και ανυπόγραφες στο περιβάλλον του διαδικτύου. Σίγουρα υπάρχουν και θα προκύψουν κι άλλες και σίγουρα δεν είναι προς απάντηση μόνο σήμερα. Οι απορίες διατρέχουν πολλά χρόνια, πολλές κυβερνήσεις και πολλούς «αρμοδίους». Πάντα είναι μια καλή στιγμή, για να ξεκινήσουν τα πράγματα να λειτουργούν όπως πρέπει, δεν αποτελεί αυτό μια χρονικά «κόκκινη γραμμή» πριν την οποία δεν χρειάζεται να αναζητούμε ευθύνες. Σε θέματα κακοποίησης παιδιών οι ευθύνες, η ηθική πλευρά τους τουλάχιστον, δεν παραγράφονται. Και μια τελευταία δική μου ερώτηση.

Πως γίνεται σε κάποιες παρόμοιες περιπτώσεις που αφορούν σε παιδιά να ισχύει το «πρέπει να ακολουθηθούν οι νομικές διαδικασίες με τον χρόνο τους» και εδώ να έχουν «τρέξει» τα πάντα με παροιμιώδη αντανακλαστικά και ταχύτατα; Αποκτήθηκε το knowhow ή η πρόθεση;