Η Adiaratou (Adi) Iglesias Forneiro γεννήθηκε με αλμπινισμό, μια εκ γενετής πάθηση που δημιουργείται από την παντελή έλλειψη μελανίνης στο δέρμα. Τα άτομα με αλμπινισμό έχουν συνήθως προβλήματα όρασης, από αχρωματοψία και μειωμένη όραση, μέχρι φωτοφοβία και καταρράκτη. Η Adi έχει εξαιρετικά μειωμένη όραση που φτάνει το 20% όταν φοράει γυαλιά και τα μάτια της δεν μπορούν να εστιάσουν σωστά. Γεννήθηκε στο Μάλι, όπου δυστυχώς ακόμη και σήμερα κυριαρχούν οι δεισιδαιμονίες σχετικά με τον αλμπινισμό. Για παράδειγμα, οι αλμπίνοι θεωρούνται πως φέρνουν κακοτυχία, αλλά τα μαλλιά ή κόκκαλα αλμπίνου μπορούν να φέρουν καλή τύχη. Η ζωή της Adi ήταν μονίμως σε κίνδυνο και γι’αυτό αναγκαζόταν να περνάει πολύ ώρα στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση. Μια μέρα έτυχε να δει έναν αγώνα δρόμου και από τότε κοιμόταν και ξυπνούσε με το όνειρο του πρωταθλητισμού. Η καθημερινότητά της παρέμενε όμως περιορισμένη και οι γονείς της αποφάσισαν να τη στείλουν στην Ισπανία, όπου ζούσε ο ετεροθαλής αδερφός της με τη γυναίκα του, για να αναζητήσει εκεί την τύχη της.
Η 11χρονη Adi βρέθηκε λοιπόν σε μια ξένη χώρα χωρίς την οικογένειά της, αλλά δεν πτοήθηκε. Έμαθε ισπανικά σε 6 μήνες, ξεκίνησε να πηγαίνει σχολείο και να κάνει όνειρα για το μέλλον αφού δεν κινδύνευε πλέον σε καθημερινή βάση. Δυστυχώς όμως, η νέα της ρουτίνα θα αναστατωνόταν και πάλι· λόγω καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία στο σπίτι του αδερφού της, κοινωνικοί λειτουργοί απομάκρυναν την Adi από το περιβάλλον και την έβαλαν στο σύστημα αναδοχής, όπου έμεινε για δύο χρόνια. Το 2014 υιοθετήθηκε από μία οικογένεια στο Lugo της Ισπανίας. Η θετή μητέρα της πίστεψε στις δυνατότητές της και την έγραψε σε έναν αθλητικό σύλλογο, όπου η Adi κατάφερε για πρώτη φορά να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Λόγω της μειωμένης της όρασης, η Adi τρέχει στην κατηγορία Τ12 ή Τ13 και βάζει σημάδια στην κούρσα για να είναι σίγουρη ότι θα τερματίσει. «Σε σχεδόν όλα τα στάδια οι κριτές κάθονται πριν τη γραμμή του τερματισμού κι έτσι ξέρω ότι εκεί πρέπει να τεντωθώ. Αν δεν κάθονται εκεί, τότε βλέπω τους διπλανούς μου. Αν είμαι όμως στην πρώτη ή στην τελευταία διαδρομή, είναι πολύ πιθανό ότι θα καταλήξω εκτός κούρσας» λέει.
Παρόλο που είχε τους χρόνους και τη στήριξη, η Adi δεν μπορούσε να αγωνιστεί σε διοργανώσεις εκτός συνόρων μέχρι το 2018, όταν έλαβε την ισπανική υπηκοότητα. Η πρώτη της μεγάλη διάκριση ήρθε τον Ιούνιο του 2019, στο Athletics Grand Prix στο Grosseto, όπου τερμάτισε πρώτη σπάζοντας το ισπανικό ρεκόρ στα 100 μέτρα στην κατηγορία Τ12. Έτσι πήρε την πρόκριση για το Παγκόσμιο Παραθλητικό Πρωτάθλημα στο Dubai, όπου τερμάτισε δεύτερη, θέτοντας για δεύτερη φορά νέο ισπανικό ρεκόρ. Το 2021, λίγο πριν τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, η Adi ξεπέρασε κάθε προσδοκία κερδίζοντας τον αγώνα των 100 μέτρων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Bydgoszcz, αυτή τη φορά στην κατηγορία Τ13, και αφήνοντας την παγκόσμια πρωταθλήτρια και Παραολυμπιονίκη Leilia Adzhametova στη δεύτερη θέση. «Το αποτέλεσμα αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα, γιατί άλλαξα πρόσφατα κατηγορία», δήλωσε για το αποτέλεσμα. «Ανησυχούσα, αλλά ήρθα στο Bydgoszcz για να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα και νομίζω τα κατάφερα».
Πλέον η Adi ήταν το φαβορί για τους Παραολυμπιακούς του Τόκιο - και δεν απογοήτευσε. Τερμάτισε πρώτη και σε αυτόν τον αγώνα, εκπληρώνοντας έναν από τους μεγαλύτερους στόχους της, να κερδίσει ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Το κοριτσάκι από το Μάλι που δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι γιατί φοβόταν για τη ζωή της κι έβλεπε αγώνες στίβου στην τηλεόραση βρίσκεται πλέον στην κορυφή του κόσμου, έχοντας γράψει ιστορία.