Στην καρδιά των Γαλλικών Άλπεων, ανάμεσα στο φημισμένο χειμερινό θέρετρο Ανεσί, τη βιομηχανούπολη Γκρενόμπλ και τα σύνορα με Ελβετία και Ιταλία, βρίσκεται η κωμόπολη Αλμπερβίλ των περίπου είκοσι χιλιάδων κατοίκων. Το μικρό Αλμπερβίλ κέρδισε μάλλον εύκολα την κούρσα για την διεξαγωγή των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992, αφού λίγες υποψηφιότητες μπορούσαν να προσφέρουν τις δικές της εγγυήσεις: υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις λόγω του παραδοσιακού του τουρισμού, και ένα τοπίο γεμάτο με πανύψηλες χιονισμένες βουνοκορφές για όσο μπορεί να ταξιδέψει το μάτι του επισκέπτη.
Η Ραΐσα Σμετάνινα ένιωθε αυτό το κάτασπρο περιβάλλον σαν δεύτερο σπίτι της. Γεννημένη στις 29 Φεβρουαρίου 1952 στην μικρή πόλη Μόχτσα, μεγάλωσε στην καρδιά της Ρώσικης Στέπας, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τον Αρκτικό Κύκλο. Το τοπίο της γενέτειράς της δεν κρύβει πολλές εκπλήξεις: ελάχιστοι οικισμοί και πόλεις, μικρές μαύρες κουκίδες στο χάρτη, ασήμαντες μπροστά στο απόλυτο λευκό «τίποτα» που τις περιβάλλει.
Η Σμετάνινα μετέβη στο Αλμπερβίλ για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 έχοντας προλάβει να γράψει την δική της ιστορία στο σκι cross-country, αφού το παλμαρέ της κοσμούσαν ήδη εννιά ολυμπιακά μετάλλια υπό την σημαία της Σοβιετικής Ένωσης. Η 5η και τελευταία της ολυμπιακή συμμετοχή θα πραγματοποιούνταν πια με τα χρώματα της Κοινοπολιτείας και ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: να γίνει η πρώτη αθλήτρια με δέκα ολυμπιακά μετάλλια στην κατοχή της.
Στις 9 Φεβρουαρίου έμεινε τέταρτη στο αγώνισμα του ατομικού των 15 χιλιομέτρων, 19 δευτερόλεπτα πίσω από την Bιγέλμπε που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Θα είχε μία τελευταία ευκαιρία λίγες μέρες αργότερα, όταν και θα λάμβανε χώρα η σκυταλοδρομία 4x5χλμ των γυναικών. Στον εν λόγω τελικό η ομάδα της Σμετάνινα ήταν το απόλυτο φαβορί. Την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και διέθετε μία ομάδα γεμάτη σταρ. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν: οι δεύτερες Νορβηγίδες και οι τρίτες Ιταλίδες δεν είχαν πράγματι καμία τύχη απέναντι στην πανίσχυρη τετράδα της Κοινοπολιτείας.
Την στιγμή του τερματισμού εκείνης της κούρσας η Σμετάνινα έγραψε το όνομά της με χρυσά γράμματα στην βίβλο της ιστορίας των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Με το δέκατο ολυμπιακό της μετάλλιο όχι μόνο απολάμβανε την μοναξιά στην κορυφή της σχετικής λίστας, αλλά έγινε και η πρώτη αθλήτρια που ανεβαίνει στο βάθρο σε πέντε συνεχόμενες διοργανώσεις. Σαν να μην έφταναν αυτά, σε ηλικία 39 ετών και 354 ημερών, αποτελεί μέχρι και σήμερα την γηραιότερη νικήτρια της ιστορίας των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.
Την ημέρα που η Ραΐσα Σμετάνινα κατέλαβε μία από τις πιο περίοπτες θέσεις στο πάνθεον των αγωνιστικών χειμερινών σπορ, το ημερολόγιο έγραφε 18 Φεβρουαρίου του 1992.
Επιμέλεια: Γιάννης Αρώνης